Verslag vrijdag Flevo Festival 2009

Na een goede nachtrust op veilige afstand van Bussloo (Deventer) was ik vrijdagmorgen een uur te vroeg weer op het recreatieterrein dan strikt nodig voor het bijwonen van de lezing van Boele Ytsma. Dat is met het mooie zomerweer geen straf. Goed, zoekend gelovige Boele had De Belofte volgekregen en wist interactief zijn passie voor het zoeken naar vertrouwen in plaats van waarheden te delen.

Op de Quench Stage warme Addison Road het publiek op voor, 's avonds zouden ze terugzijn op het hoofdpodium. In de Music & More liep het programma al uit. Zodoende een staart van Tim Borgdorff en band met een praiseconcert meegemaakt, waarna de Parachute Band kwam optreden. In de Subyard intrigeerde Jimmy Needham met zijn persoonlijke, uit nuchtere zelfreflectie geboren liedjes. Heel wat andere koek dan de bombastische meezingers uit de Amerikaanse 'modern worship' gelederen.

Ook in de Subyard: Anderson, dansbare electronica / synthpop. Ik heb de nieuwe CD bij Sally's Place gescoord, dat mag duidelijk zijn. Veel meer leuks dan alleen het op de radio gepromote Running On The Asphalt.

Na een staartje van Psalmen voor nu kwamen Joel & Luke in de Music & More, maar door hun 30 minuten durende opbouw en sound check ging er evenveel playtime verloren, zonde! Daarna lekker weer naar het strand, waar Philippa Hanna met gitaar luisterliedjes zong en LZ7 met hip-hop/dance/pop veel zand deed opstuiven.

De overgang naar het hoofdpodium kostte slechts een korte wandeling. Achtereenvolgens Addison Road met een overtuigende set, October Light & Mojo met vooral veel OC Supertones liedjes en Fee met een worship set op Amerikaanse leest.

HB, het aangekondigde Finse sprookje, was overweldigend: gothic metal/ symfo rock in een 9-koppige bezetting en deels Engelse, deels Finse tracks. En stroopwafels uit het publiek voor de blonde zangeres. Erg leuk!

Slot act was Family Force 5, dat uitgedost in schilden met bokshandschoenen, veel begeleiding uit een doosje en verder een geluidsmuur van rock / funk / pop, slim versmolten tot een eigen geluid. De wat oudere bezoeker herkent Michael Jackson op veel plekken (zang, beats), wat de leeftijd van de heren zelf ook wel weer prijsgeeft.

En zo was het weer middernacht. Vanwege mijn eigen leeftijd hoog tijd een bed op te zoeken ;)