vrijdag 30 november staat al een tijdje geblokt voor museabezoek. De 40-urige werkweek heb ik er van maandag t/m donderdag al opzitten, dus ios het goed de gedachten te verzetten, niet achter een laptop te zitten en op stap te gaan. Amersfoort en Hilversum zijn aan de beurt. Onbedoeld kan ik de drie musea verbinden als expressies van beeldtalen.
Salon ’18 Amersfoort
Museum Flehite heeft een tijdelijk onderkomen in het Rietveldpaviljoen. Als ik even na 11u binnenstap, ben ik de enige bezoeker. Tot en met 6 januari 2019 is hier de tentoonstelling Salon ’18 / Amersfoort – Utrecht met actuele kunstwerken te zien. Curatoren van Kunsthale KAdE, Museum Flehite en gastcurator Carolien de Boer van gemeente Utrecht verzamelde van tientallen kunstenaars uit de regio videokunst, installaties, sculpturen, foto’s en schilderijen.
Voor Salon ’18 / Amersfoort – Utrecht lieten zij zich inspireren door de Parijse Salon die sinds de 17de eeuw de werken van de afgestudeerden van de École des Beaux-Arts exposeerde. Ook de Summer Exhibition van de Royal Academy die dit jaar haar 250ste editie beleefde, diende als voorbeeld voor de Utrechtse en Amersfoortse versie. Denk aan The Invention reclamecampagne van Heineken van de Wereldtentoonstelling. Net als nu was ‘moderne kunst’ een serie verrassingen, soms afzichtelijk, soms prikkelend of gewoon mooi. toonde.
De video’s met scherven van een schotel die met draadjes aan elkaar zitten en een spel opvoeren van aantrekken en afstoten en die met stills van steeds verder gescheurde papieren die vervolgens beschilderd worden, vallen voor mij in de laatste categorie. Ook de fijnzinnige koperfiguren op verwarmingsbuizen en het schilderij Black Car, waarin de kunst van het weglaten goed is uitgewerkt, kan me bekoren. Ik heb niets met veel van de andere tentoongestelde werken. De diversiteit geeft keuzemogelijkheden.
Het Rietveldpaviljoen
Het Rietveldpaviljoen aan het Zonnehof, net buiten de Stadsring dateert uit 1959 en is een van de belangrijkste latere werken van architect Gerrit Rietveld (1888-1964). Rietveld ontwierp het gebouw destijds als tentoonstellingsruimte en meer dan vijftig jaar was het dit hét centrum voor moderne kunst in Amersfoort. Op de begane grond zijn maquettes en getekende ontwerpen voor andere creaties van Rietveld zoals die in het Arnhemse Sonsbeek (herbouwd in het Kröller-Müllermuseum) te zien. Al met al ben ik drie kwartier binnen. Groot is het pand nu eenmaal niet.
Mondriaanhuis
Ik heb tijd over en dus wandel ik naar het Mondriaanhuis aan de Kortegracht. Ik ben nog niet eerder in het geboortehuis van Piet Mondriaan geweest, wel ken ik de collectie Mondriaans in onder meer het Gemeentemuseum in Den Haag en het al genoemde Kröller-Müllermuseum.
In zes ruimtes maak ik kennis met het leven en werk van de kunstenaar. Er is een inpandig 1:1 nagemaakte Parijse atelier, een zaal met zijn vroege werk – nog erg donker eind 19e eeuwse stemmige landschappen en aangrenzend een gang door zijn persoonlijke leven in Amersfoort, Winterswijk, Amsterdam en Parijs. Eigentijds vormgegeven zijn de twee video-installaties, waarmee het museum prijzen heeft gewonnen. In ruimte 1 krijg je op in blokjespatroon opgehangen beeldschermen de evolutie in Mondriaans beeldtaal te zien, vergezelgd van de muziek uit de betreffende jaren, natuurlijk culminerend in Victory Boogie Woogie met jazz muziek in 1944.
De andere installatie is een feestelijke 3D projectie van de jaren in New York met dit meesterwerk als leidraad voorzien van muziek. Zo beschouwd is Victory Boogie Woogie een fuifnummer!
De tijdelijke expositieruimte is gevuld met Reflectie, papierreliëfs en sculpturen in glas en brons van Herman Coppus te zien. Coppus sluit aan, waar Mondriaan gestopt is. Constructivisme is Coppus’ inspiratiebron voor een geheel eigen beeldtaal met uitgesproken aandacht voor kleur, ritme en lichtwerking. Echt razend knap hoe hoe de reliëfs en herhalende 3D vormen zijn gemaakt en het licht kan spelen op de gekleurde vlakken en strepen aan zij- of achterkant. Tot en met 10 maart 2019 is de eerste museale presentatie van deze al twintig jaar actieve kunstenaar te zien.
Museum Hilversum: Carla van de Puttelaar – Stillness
Nog tot en met 9 december toont het Museum Hilversum foto’s en video’s van Carla van de Puttelaar (1967). Museumkaart organiseerde onder meer deze vrijdagmiddag voor 25 kaarthouders een rondleiding met museumdirecteur Stef van Breugel als gids. Waar in het voormalige Raadhuis aan de Kerkbrink eerder het Goois Museum gevestigd was met lokale cultuurhistorische collecties, is het roer na een tijdje op architectuur gezeten te hebben om naar fotografie en videokunst voor kleine gezelschappen, waar Beeld en Geluid op het Mediapark het grote publiek kan bedienen met brede en heel eigentijdse thema’s.
Eerder uitgezonden via Facebook en Youtube is onderstaande live rondleiding door Carla van de Puttelaar zelf door de tentoonstelling.
Hoe indrukwekkend de naakte jonge vrouwen en tulpen aan het einde van hun bloeitijd in de foto’s en video’s zijn, mèt uitleg erbij ‘zie’ je meer. Stef neemt ons mee in de werkwijze van Van de Puttelaar, Fascinatie met jonge vrouwen, onbeantwoord laten van de vraag waarom ze geen jonge mannen of juist ouderen portretteert, gebruikmaken van natuurlijk licht en de kwetsbaarheid en imperfecties van de au naturel meisjes laten zien. Van sproeten en moedervlekken tot een meisje dat aan automutilatie doet. Handen die elkaar voor het eerst verkennen – intiem zonder vulgair of direct seksueel getint – en handen die over het bovenlijf bewegen. Geweldige haardracht, nepbont, lakens en een zacht briesje als accessoires voor heel bijzondere beelden uit de afgelopen zeven jaar. Focus op voor- en achterlijf en de handen, in mindere mate de ogen.
De kunsthistorica kent haar klassiekers, de portretten van onze Hollandse meesters, en weet hoe ze haar ‘van de straat geplukte’ modellen moet componeren. Het sacrale spreekt uit de gekozen poses, licht en schaduw. Met dergelijke exposities zal ik nog vaker in Museum Hilversum gaan kijken.
Via Spotify ben ik maanden geleden getipt over het concert van 
Na vanochtend vroeg thuis nog gewerkt te hebben, pak ik de trein richting Utrecht voor een combinatie van twee wandelingen op deze heerlijk zonnige vrijdag in oktober. Uit de gids 
Vandaag zet ik de 
In de zoektocht naar een studie, passende universiteit en stad ben ik vandaag met Henriëtte (nu 5 gymnasium) naar de
