Tagged with pieterpad

Anders om Ommen wandelen

Het kan anders lopen dan je verwacht of hoopt. Hoewel de pijn van vermoedelijk hielspoor een stuk minder is dan afgelopen week, kan ik de Kennedymars Hilversum dit weekend schudden. Vrijdagavond heb ik eerst maar eens een testronde om Balkbrug gewandeld om te zien of de linkervoet zich goed houdt op een afstand die verder is dan de loopjes van ongeveer een kilometer van station naar kantoor, kantoor naar Lidl, kantoor naar hotel, hotel naar station, etc. op de werkdagen. Wandelmaatjes en vrienden lieten vervolgens (on)gevraagd advies achter op Facebook om vooral ‘heanig an’ te doen. Aan shockwave (vakdioot, ik associeer dit toch eerder met Flash files dan een fysiotherapeut met stroomstootwapen) heb ik nog even geen zin. Hoeveel rust kun je hebben als het kriebelt om – zeker op een zonovergoten zaterdagmorgen – te gaan wandelen?!

Relive ‘Morning May 11th’


Molen De Lelie OmmenGoed, dan zo gauw ik zaterdagmorgen wakker ben, ontbeten en de krant gelezen heb richting Ommen met het voornemen de 9km lange wandeling 9 Pannenkoek langs Regge uit de nieuwe Provinciewandelgids Overijssel West van Bart van der Schagt te volgen. Ik parkeer de auto bij de Lidl aan de Schurinkstraat. Na afloop moet ik er nog boodschappen doen. Ik maak een ommetje (pun intended) langs molen De Lelie en de opgebroken Julianastraat. Het beeldje op de punt van de daklijst van Azat Malik Art Studio in een in 1751 gebouwde boerderij aan de toenmalige rand van de stad valt me op. Waarom zou ik doorlopen tot het station, ik kom er meermalen per week, om te beginnen aan de beschreven route? Huize Het Laer OmmenIk sla op de Koesteeg af, ga langs het hertenkamp en eindig over een met beukennoten bezaaid zandpad pal voor Huize Het Laer. De in wit gestoken 17e eeuwse havezate (volgens de website ‘net buiten Zwolle ligt, midden in het bos’, lachen!) heb ik intussen in alle seizoenen weleens gefotografeerd op wandelingen. Het LAW Pieterpad, Maarten van Rossumpad en Overijssels Havezatenpad, plus diverse routes van het Wandelnetwerk Vechtdal gaan hier langs.

Giethmener Kerkbrug over ReggeIk neem de bospaden ten noorden van de ijsbaan – vanuit het clubgebouw start jaarlijks de Krentenbloesemtocht van de plaatselijke Rode Kruis afdeling- en kruis over de Reggemarsdijk de spoorlijn om de route van Bart van der Schagt door de bossen rond groepsaccommodaties terrein De Wolfskuil. De Giethmener Hooiweg en Kerkpad door het stroomdal van de Regge blijven mooi. Zal ik de route linksom langs de Regge volgen? Nee, de wandelgids gaat de rugzak in. Met OSMAnd kijk ik hoever ik rechtsom de rivier kan volgen. Dat kan niet meteen via het jaagpad (zou mooi zijn om open te stellen voor wandelaars, best Waterschap Vechtstromen). Ik volg de paarse route van het wandelnetwerk langs de akkerrand, de Koedijk op. Welkom bij palmexpert GiethmenDat hier koeien kunnen oversteken van bijvoorbeeld hoeve De Stobben verbaast me niet, net zo min als hier in Giethmen een kwekerij van palm- en vijgenbomen en andere exoten aan te treffen. Het zien van de Palmexpert is in de trein een mentaal seintje om het ebook te sluiten, de tas te pakken en naar de deur te wandelen: het volgende station is Ommen. Ik dat het pad door het landgoed Vilsteren langs de noordzijde van het spoor is opengesteld voor wandelaars. Dit stuk is nieuw voor me. Een olifantenpaadje door het gras en brandnetels volgt de bocht in de Regge. Zicht op Regge 3Aan de overzijde loopt een fotograaf met ‘kanon’ om de twee zwanen die in alle rust in de rivier zwemmen vast te leggen. Het opengestelde pad eindigt op een stuk glad gazon van een boerderij langs de Regge en stopt vlak vóór de brug in de Zwolseweg. Nou ja, dan tweemaal een hek over door de berm het talud op. Het Reggepad gaat aan de noordzijde over het jaagpad, hier ben ik in 2014 geweest. Streef naar een droge overtocht van BesthemerleidingOf er toen al een stepping stones passage over de Besthmenerleiding lag, weet ik niet. Vanaf de westzijde valt ‘STREEF’ in de strips op één van de stenen op. Grapppig, want vanaf de overkant zie je dat niet. Met deze mentale opsteker neem ik een net wat andere terugweg door landgoed Het Laer, langs de leiding. De combinatie van witte metalen brug, water en bos is altijd fotogeniek. De kap van molen De Konijnenbelt is naast de molen in onderhoud. En o, wat kan ik mezelf wel voor de kop slaan. Sculptuur Reinier Paping aan Vecht OmmenPas nu begrijp ik dat Reinier Paping en hotel Paping aan de Stationsweg bij elkaar horen. Hotelier Reinier Paping was de oom van de in Dedemsvaart geboren en in 1963 in Ommen woonachtige gelijknamige Elfstedentochtwinnaar. Onvoorstelbaar dat zijn overwinning in Friesland Paping (slechts) twee jaarkaarten voor de Deventer ijsbaan (aan de Rembrandtkade waar ik ook heel wat rondjes heb geschaatst) en een zilveren sigarettendoos opleverde. Toen tv-verslaggever Joop van Zijl hem na zijn overwinning vroeg wat hij die ochtend had gegeten, antwoordde hij: “Och, wat lichte kost. Een bord Brinta.”. Dit deed de toenmalige directie van Brinta besluiten hem een contract aan te bieden waar hij 500 gulden, een aansteker en een föhn mee verdiende. Zijn vader vond dit niet afdoende en eiste een auto voor zijn zoon, iets wat werd geweigerd. Paping woont tegenwoordig in Zwolle; het typisch Groningse Brinta kom ik eind september tegen tijdens de Tocht om de Noord, dat dit jaar rond ‘Adem de sfeer van het industriële erfgoed’ is uitgezet.

Boek-courant Handelsdrukkerij van Eerten en zonen OmmenOm de route ook voor andere volgers of gebruikers leuk te beëindigen ga ik langs de sculptuur van Paping aan de Vecht en het Tinnenfigurenmuseum annex restaurant De Vechte in het voormalige gemeentehuis via de in het wit gestoken 16e eeuwse neogotische Nederlands-Hervormde Kerk – voor de Reformatie was de kerk gewijd aan Birgitta van Zweden – en de in opdracht van Baron F.E. Mulert in 1903 gebouwd ‘Koffiehuis van den Volksbond’, dat vijf jaar later als drukkerij Van Eerten ging dienstdoen. De eerste Oprechte Ommer Courant werd er gedrukt. door de Middenstraat naar de Lidl. Een onverwachte, avontuurlijke aaneenrijging van zelfgekozen paden tot een 12,5km lange ronde.

Renze Dijkema – Panorama Pieterburen – Pietersberg

Het fotoboek Panorama Pieterburen – Pietersberg van de Groninger Renze Dijkema is bijzonder. Jaarlijks wandelen tienduizenden (stukken van) het Pieterpad. Als ik ergens laat vallen dat ik lange afstanden wandel, krijg ik direct de vraag of ik het Pieterpad of de Nijmeegse Vierdaagse loop, alsof er verder niets te beleven is voor de wandelaar. Eerlijk is eerlijk heb ik het Pieterpad nog niet van Pieterburen in noord-Groningen naar de Pietersberg bij Maastricht achter elkaar gelopen. Als ik echter door de 150 pagina’s met zwart-wit panoramafoto’s van Dijkema blader, valt me op, dat ik tot in de Achterhoek, rond Nijmegen en dan helemaal in zuid-Limburg rond Berg de locaties herken van talloze andere wandelingen. De fotograaf heeft via het crowd funding platform Voordekunst de financiering voor zijn project langs de 500 kilometer lange route verkregen.

Waar elke vierkante centimeter Nederland door mensen is aangelegd, verlegd, omgeploegd of ingericht, laten de 72 foto’s van Renze nergens een wandelaar of voorbijganger zien. Je waant je alleen op de wereld in een voornamelijk parklandschap. Veel bomen, strak uitgelijnde akkers, watergangen en (on)verharde paden langs het Pieterpad in stemmig zwart-wit. Een kijkboek voor de fervente wandelaar en geïnteresseerde in hoe de noord-zuidroute door het oostelijke achterland er (ook) uitziet.

Een selectie van de foto’s vind je op Monovisions en de website van Dijkema.

Over de auteur

Renze Dijkema (1966, Groningen) behaalde in 1997 een master in de schilderkunst en heeft zich sindsdien toegelegd op de fotografie. Als beeldend kunstenaar maakt hij foto’s van stillevens die eruit zien als lege, desolate landschappen.

In ganzenpas rond de Groote Scheere op Oogstdag Holthone

Via Facebook maaktee Ina van Zandwijk uit De Krim me vorige week attent op de wandelmogelijkheden tijdens de Oogstdag Holthone. De organisatie zet al enkele jaren een 7 en 14km route uit en heeft deze keer een 25km route toegevoegd. Met enkele anderen heeft ze de vrijdag besteed aan het bepijlen van de route die enkel in het hoofd van de routebouwer zit. Voor de wandelaars is er geen routebeschrijving, kaartje of GPX bestand. Hopelijk zijn de gele pijlen voldoende en op de juiste punten aanwezig.

Relive ‘Wandeling Oogstdag Holthone 2018’


Berpijling bij De Ganzenhoeve HolthoneAls ik even voor 8u de kurkdroge weilanden bij pannenkoekenrestaurant en feestzaal De Ganzenhoeve aan de Holthonerweg oprijd, zie ik enkele eerste wandelaars al vertrekken. Voor €5 mag ik wandelen, de Oogstdag bezoeken en krijg ik onderweg een kop koffie of thee. Hé, daar staat zwager Albert Jan Passies. Met dochter Linda heeft hij Groene Passies met tips voor tuinieren en verkoop van planten. Vandaag staan ze met een kraam op de Oogstdag, voor hen een thuiswedstrijd. Ik ga wandelen.

Zicht in HolthoneOp het landgoed De Groote Scheere, eigendom van ASR Real Estate, kun je naar hartelust over onverharde paden, door bomensingels en langs akkerranden struinen. Er staat koren en maïs op het land, er worden nieuwe landhuizen gebouwd. Ik Al snel loop ik Ina en haar wandelmaatje Dianne Buit achterop. We praten over de voorgenomen doorstart van de Kennedymars Hengelo, de hulp als vrijwilliger bij de Kennedymars Haaksbergen en Tocht om de Noord, het Pronkjewailpad en de vele wandelevenementen in mei ten opzichte van de rust nu in augustus. Hun wandeltempo ligt wat lager dan dat van mij en na een tijdje kletsen vind ik het fijner om op eigen snelheid door te lopen.

Bijna 10m boven NAP bij plas De Groote ScheereLangs de plas aan de Polderweg en dan de beloofde rust met warme drank, voor mij thee, bij een boerderij aan de Holthonerweg. Bekende gezichten van de FLAL en Zwolse Wandelverenigingen op het terras. Na een korte zit weer in de benen en langs de akkers en twee grasdijken op de rand van Overijssel en Drenthe de N34 over voor een lus langs het water bij buurtschap Klooster en het bedrijventerrein Leeuwerikenveld van Coevorden, de Drentse stad van Ganzen Geesje en de jaarlijkse ganzenmarkt in november, een traditie in de 19e en 20e eeuw. De Poort van Drenthe in je bol 2Het Pieterpad gaat hier ook langs en ik ben al diverse keren bij de Drentse Poort geweest. Ditmaal probeer ik de meegenomen plexiglazen bol uit voor wat foto’s. Hoe krachtig de zonnestralen door zo’n kleine bol worden geconcentreerd, merk ik binnen een paar seconden. Met een brandblaartje op de linkerduim mag ik verder.

Het vervolg tot De Haandrik kan ik bijna blind lopen. Het Afwateringskanaal, de Overijsselse Vecht, hier net uit Duitsland ons land in, en het Kanaal Almelo-De Haandrik met de sluis en de spoorlijn tussen Zwolle en Emmen er tussendoor, geeft altijd wat te zien. De afslagen voor de 7 en 14km lus heb ik gehad en ben benieuwd hoe men ons tot 25km gaat laten lopen. Zicht op VechtHet is eerst een lus om het buurtschap Holtheme langs de Vecht, rechte stukken over de Rondweg en Dennendijk. Bij de Doorbraakweg op het 20km punt pauzeer ik weer kort. De doorsteek van de stad Gramsbergen is ook meer dan bekend terrein van de jaarlijkse Torentocht in maart en het hardloopevenement Lichtstadloop dat eind augustus gehouden wordt.

Pieterpad in Gramsbergen bij Jan en GeesFietsers zijn er genoeg in het stadje, winkelend publiek laat zich niet zien. Grappig zijn wel de als alternatief voor kleurrijke paraplu’s aan lijnen boven de straat hangende spijkerbroeken. Verplicht stukje Gramsbergen – ook onderdeel van het Pieterpad – is ook de Oldenhof langs de knotwilgen naar de Anerdijk toe. Dan een verrassende keuze. Voorbij de Vecht vóór de N34 rechtsaf over de grasdijk langs het Afwateringskanaal tussen de Vecht en Coevorden, eerst op de linkeroever, dan bij de Anerweerdweg de brug over en op de rechteroever verder. De enige man die vóór me loopt, houd ik als haasje in het vizier. Intussen zie ik de kilometers op de GPS logger oplopen en concludeer dat het niet bij 25km blijft. Bij de volgende brug over het kanaal buig ik op De Meene nog wat verder het achterland in om bij de brug daarna wel over te steken en weer een stuk grasdijk te nemen.

Waterberging langs Afwateringskanaal tussen Gramsbergen en HolthoneMet de huidige droogte is het wat apart door een waterbergingsgebied langs het kanaal te lopen. De inlaat staat potdicht. Bij een NAM locatie dan toch echt linksaf. Het geluid van de spreekstalmeester van de Oogstdag draagt ver. Ik krijg van ver mee dat de volksdansers uit Twente komen en dus hier in het uiterste noordoosten van Overijssel – geen Twente overigens – Tussen Regge en Dinkel gaan opvoeren. Her en der wordt aan de N34 gewerkt om deze veiliger te maken. Om de laatste paar honderd meter nu door een stuk gerooid naaldbos pal langs de rijksweg te leiden, is bijzonder. Ik kom zo via een soort achteringang het oogstdagterrein op. Het is een 28,5km wandeltocht geworden.

Oogstmachine HolthoneDe hoeveelheid braderieën, jaarmarkten, oogstfeesten en zomerfeestweken die ik als tiener met mijn ouders als maker en verkoper van Staphorster Stipwerk heb verstouwd, zorgt er nog steeds voor dat ik helemaal niets heb met volksdansgroepen, broodje hamburger eten op een lange bank, of slenteren langs kramen vol streekproducten, afgeprijsde miniatuur landbouwvoertuigen en folders van plaatselijke ondernemers. En dus maak ik wel een korte ronde langs de oude tractoren, de oogstmachines en bewonder ik de kraam van de Groene Passies. De versgebakken ambachtelijke Drentse of Twentse bollen zijn populair! De mensen staan in de rij om er één of meer te kopen. Thuis zijn we er net met één begonnen. Hoe lekker ook, die uit Holthone gun ik anderen. Op naar de douche, schoenen uit en op blote voeten de rest van de dag invullen.

Zie ook:

Wandelen in Vechtdal tussen Ommen en Junne

Vandaag geen Bossche 100 of FLAL Marenland wandeltocht bij het Groningse Winsum, maar een wat kortere wandeling tussen andere afspraken in de agenda. Dichtbij huis is er ook veel moois. Deze keer zet ik de auto net buiten Ommen bij wereldrestaurant Lindenberg, waar ook een startpunt van het wandelnetwerk Vechtdal is. Het leuke van het knooppunten wandelnetwerk is, dat je eindeloos kunt combineren. Hoewel ik best bekend ben in de omgeving en er al veel wandelkilometers achter de rug heb, bevat de combinatie van paden vandaag nieuwe elementen.

Rad Hessenwagen OmmenTussen het Varssenerveld en het Wolfsveld liggen diverse bossen die uitnodigen om te dwalen. Afwisseling is er zeker. Aan het begin van de Hessenweg Oost en Sluijerweg is er de blik op kasten van huizen, vroege hardlopers en fietsers op hun ATB. Deze keer laat ik het Ommerbos letterlijk links liggen. Ik ontdek een in 2014 vervaardigd kunstwerk van Guido Geelen: een ingegraven wagenrad dat verwijst naar de historie van de hessenwegen. Hessenwegen zijn oude handelswegen die je in het oosten en noorden van Nederland vindt. We drijven namelijk al eeuwen handel met onze oosterburen. De etymologie kent diverse sporen naar de oorsprong van de hessenweg: handelsweg, paardenweg en hessenwagen.

Relive ‘Rondje Ommen – Junne’


Routepaal ArriërvlierHet volgende blok tussen Arriërveld en Arriërvlier is omgebouwd tot Golfterrein en country club Hooge Graven. Ik blijf op de Hessenweg, waar aan de linkerhand vervolgens de natuurbegraafplaats Ommen beoogd is. Het perceel oogt als nog recent onderhanden genomen door houtvesters. Ik verlaat de Hessenweg voor wat slingers door het bos. Een enkele haas, wat houtzagers en fietsers, voor de rest vooral de natuurlijke tweets van vogels. Hoge GravenWat ik niet wist, is dat de Hooge Graven ook een watergang is, die de wijken in het voormalige verveningsgebied tussen Ommen, Dedemsvaart en Hardenberg met de Vecht verbindt. De oranje route in het bosperceel De Kleine Wolf is niet goed bepijld. In plaats van een paar kilometer verderop, sta ik eerder dan verwacht weer voor het toegangshek van het landgoed.

Ik wil achter de camping De Kleine Wolf langs, maar het bos gaat verderop zonder hek of verbodsbord over in de bebouwing op landgoed De Hongerige Wolf. Tja, en dan kun je aan de andere kant bij de Coevorderweg wel een ‘alleen toegang voor bewoners van…’ neerzetten, maar dan ben ik het bungalowpark al door.


Vecht bij stuw JunneDe Wolfsvelder Waterleiding gaat over de grens van het bos bij Stegeren en de akkers van Het Vlier. Bij de stuw van Junne wordt gewerkt aan Ruimte voor de Vecht. Eén parallel tak is al klaar met een extra brug, vistrap en dergelijke. Aan een tweede wordt nu gewerkt. Voorbij de stuw neem ik direct de afslag rechts, de Koedrift in plaats van naar de boerderijen van Junne door te lopen. Wandelbank op Waterschapsheuvel JunneHet geeft me de gelegenheid eens de Waterschapsheuvel te beklimmen en het wandelbankje op de top met uitzicht op de rivier te fotograferen. Het waterschap heeft de heuvel gevormd met keien en rivierklei dat bij een eerder Ruimte voor de Rivier project is vrijgekomen. En natuurlijk is er de knipoog naar Waterschapsheuvel, de Nederlandse vertaling van Watership Down (1972) van Richard Adams, een in de onderbouw van mijn VWO-jaren nog verplichte kost bij Engels.

Zicht op zandverstuiiving bij BeerzerwegDit stuk van de route is onderdeel van het Pieterpad en Vechtdalpad. De dijken, zandwegen en beboste heuvels volgen de zuidoever van de Vecht richting Ommen. Stil is het er vandaag niet, want ook hier zijn mannen met motorzagen in de weer om bomen in kleine stukken te krijgen. De zandpaden zijn door de houtvesters en neerslag in zware mud trails veranderd. Dan even een stukje langs de Beerzerweg die parallel aan de Vechtdallijn loopt. Ik haal een jongeman met felblauwe koptelefoon op in die klassieke muziek aan het fluiten is en met z’n handen duidelijk intensief betrokken is bij wat hij hoort. Ik pauzeer even verderop bij landgoed De Stekkenkamp op een wandelbankje langs het fietspad. Ik heb door de bomen Ommen al zien liggen. Gevoelsmatig schiet het lekker op.


Edith Hof OmmenHet buurtschap Zeesse en de Oude Vechte passeer ik op weg naar de Vechtbrug in Ommen zelf. Ik heb de gele route op het oog door de wijken Laarakkers en Dante.

De Action, sinds kort in een nieuw pand aan de Markt, moet ik sowieso vanmiddag nog in voor 5 pakken printpapier. Ik kan straks de auto nemen, door Ommen rijden en op de Markt parkeren. Henk-Jan met doos printpapier door OmmenIk besluit meteen maar naar binnen te gaan en de doos afwisselend onder de linker- en rechterarm, op m’n schouders de laatste kilometers als extra belasting mee te nemen.

In Dante wordt oud papier opgehaald. De vrijwilligers die met de vuilniswagen meelopen, kijken me verbaasd aan. Nee, dit is voorlopig nog geen oud papier en wil de doos nu nog niet kwijt 😉 Het stuk gele route / Maarten van Rossumpad langs het water in Dante en vanaf de oostkant op het Ommerkanaal en Hessenweg West uitkomen is nieuw voor me. En zo beëindig ik behoorlijk bezweet na een kleine 4,5u en  26,5km wandelen bij het Varssenerveld.

Op het spoor van Geldersch-Overijsselsche Stoomtram Maatschappij van Deventer naar Borculo

Vandaag ga ik weer eens geoorloofd spoorlopen. Een tijd geleden trof ik zoekend naar ideeën voor wandelroutes op Wikiloc de verzameling wandelingen van Dick van Eck langs opgeheven trein- en stoomtramlijnen in Nederland. Hij heeft het parcours van de tramlijn van de Geldersch-Overijsselsche Stoomtram Maatschappij (GOSM) van Deventer naar Borculo in twee tracks, Deventer – Laren en Laren – Borculo verdeeld. Ik knoop ze vandaag aan elkaar.

Ik parkeer de auto’s morgens om 8.15u naast Nieuw Larenstein op de hoek van Ceintuurbaan en Brinkgreverweg. Dat parkeerterrein valt net buiten de vergunningshoudersregeling voor de Deventer Schilwijken en is dus gratis. Het stationsplein ligt een kleine kilometer verderop, maar een kilometer meer of minder maakt niet uit, toch?

Trip down memory lane

Nieuw Larenstein - voormalige Middelbare Koloniale Landbouwschool Brinkgreverweg DeventerNieuw Larenstein zit in de voormalige Middelbare Koloniale Landbouwschool. In mijn jeugd kwamen buitenlandse studenten hier studeren en zochten een gastgezin in Deventer om wat aanspraak en een home away from home te hebben. Zo hebben we een Ghanese student van deze school een tijd aan huis gehad, een leuke tijd in de 70’er jaren die me bijvoorbeeld een hele lading postzegels uit Ghana en andere Afrikaanse landen voor m’n verzameling heeft opgeleverd.

De Barbier aan de Schoutenweg DeventerIn het pand van De Barbier aan het begin van de Schoutenweg wordt niet meer geknipt. Vroeger gingen we hier als drie broers samen met m’n vader naar de kapper. Sommige winkels, zoals juwelier Elbo en autorijschool Joop Hagen, zijn er nog altijd, in veel andere panden zit echt wat anders. Ik wijk bij De Leeuwenbrug aangekomen – broer Jaap heeft er boven in de toren zijn werkplek met uitzicht over de Koekstad – meteen af van de voorgestelde route. Ik steek over, neem de Gedempte Gracht en de Pikeursbaan en dan rechtstreeks door een voormalige gracht de trap op naar de Walstraat. Walstraat Deventer 1De Walstraat is het perfecte voorbeeld van revitaliseren van een oud stuk Deventer. Daar is in mijn jeugd flink werk van gemaakt, de straten met pakhuizen en fabrieken was een vervallen bende. Nu bruist de straat in elk seizoen dankzij de vele verschillende winkels en actieve bewoners. Half december is dit het toneel van het jaarlijkse Dickens Festijn, dat 100.000+ bezoekers trekt.`

Emmastraat DeventerIn de 12e eeuwse Sint-Nicolaas of Bergkerk heb ik vanaf mijn twaalfde vier jaar lang kerkorgelles gehad. Imposant hoor om er ‘alle registers los te mogen trekken’ en ‘vol op het pedaal te gaan’! Via de Sassensteeg naar beneden de berg af, het Emmaplein over naar de Emmastraat. Op #17 heb ik tot m’n 19e gewoond. Het geel dat m’n vader er in de jaren ’80 heeft aangebracht, is er in 2017 nog steeds de in het oog springende kleur van het huis midden in de straat met in 1935 gebouwde woningen pal naast de Wilhelminabrug over de IJssel. De tijdens de Tweede Wereldoorlog weggebombardeerde eerste rij met huisnummers 1-13 is van latere datum. Emmastraat 13 Deventer staat te koopHé, #13, waar opa en oma Van der Klis vele jaren hebben gewoond, vóór ze naar het bejaardentehuis De Bloemendal in de wijk Borgele trokken, staat te koop. Ik app Klazien, jongste broer zus en moeder of we het pand niet voor de familie moeten behouden. Tja, de jonge garde kijkt dan direct naar de vraagprijs en foto’s op Funda, terwijl Klazien het in Balkbrug helemaal prima vindt. Kortom: wordt ‘m waarschijnlijk niet. Koninklijke Senzora Raamstraat DeventerDe hoek om, Sluisstraat in. De machinefabriek op de hoek is tegenwoordig Stadsbrouwerij en proeflokaal Davo. Er staat al een afspraak met zoon Johan om er een keer te gaan eten en drinken. De woonboten zijn weg uit de gracht, geen ‘kampers’ meer aan de overkant van het water. Gelukkig is de Senzora er nog steeds aan de Raamstraat. Deze fabriek produceert wasmiddelen en tot dit jaar na een eeuw (!) suikerhartjes. Je begrijpt voor welk van de twee we als jongens vroeger bij het magazijn verderop in de straat kwamen bedelen. Het ‘bruggetje’ (dit nieuwe stalen model voelt steviger dan het staal en houten geval dat er in m’n jeugd lag) over, het verkeer op het Pothoofd kruisend de dijk langs de IJssel op. In 1885 was de tramlijn van de Geldersch-Overijsselsche Stoomtram Maatschappij er al, met een station aan het Pothoofd.

Nachtvissers zijn aan beide oevers nog actief. Via de sluizen en het Ankersmit gemaal ga ik bij de Zutphenseweg meteen achterlangs over de Gashavenstraat naar de Deventer Kanovereniging. De IJsseldijk hier is nieuw terrein voor me. We fietsen altijd over de parallelweg langs de Zutphenseweg, waar de indringende geur van Golden Wonder chips van ver te ruiken was. De diverse fabrieksterreinen zijn gesaneerd. Aan de achterzijde is het op de grasdijk superrustig. Provorische strik in veterBij de Schipbeek voel ik m’n rechterschoen opeens los zitten. De veter is geknapt. Ik knoop de eindjes aan elkaar en stap weer vrolijk verder. Jammer genoeg ligt hier over de beek geen voetgangsersbrug. Nu is het terugbuigen naar de Zutphenseweg, de beek over en meteen weer rechtsaf langs de andere oever om verderop de A1 onderdoor te kunnen, letterlijk een kilometer om. De Kletterstraat, nog een klein stuk Overijssel ten zuiden van de snelweg, heb ik op een Hof van Colmschate wandeltocht ook gelopen. Landelijk gebied in een heel drukke omgeving. De Zutphenseweg steek ik over bij bushalte De Pessink. Aan de overzijde zit nu een Chinees, maar dat was destijds restaurant De Pessink. In de weilanden erachter was het jaarlijkse eierzoeken van de personeelsvereniging van de Nederlandse Diepdrukindustrie, nu Roto Smets.

Oude Larenseweg 1Het tracé van de GOSM lijn loopt voornamelijk langs de provinciale weg tussen Epse naar Lochem via Laren, de N339. De route gaat er wat speels omheen. De Dortherweg gaat met de Waterdijk links langs nieuwbouw van Epse. Daarna wordt de weg over de provinciegrens onverhard en overheersen de herfstkleuren en stilte. Ik pauzeer na ruim 11km wandelen aan de kruising van de Oude Larenseweg en Oxerweg.

Selfie Henk-Jan langs Oude Larenseweg HarfsenHet tempo ligt hoog en dat kan ook prima op de alsmaar doorgaande Oude Larenseweg, soms verhard, veel onverhard. Het dorp Harfsen stelt nog steeds niet veel voor en na een klein stuk langs de N339 volgt een stuk aan de andere kant over de Broekstraat. De Molenbeek over en dan een lus ten zuiden van het dorp Laren om uiteindelijk klokslag 12 uur bij de protestantse kerk, een Waterstaatkerk, aan te komen. Ik mis daar prompt de wandelbankjes. Het eerstvolgende exemplaar staat aan de Lenderinkstege.

Langs beken, molens en Barchemse Vierdaagse parcours

Pieterpad mag langs deze haag aan LindenbergsdijkAls ik weer in de benen wil, passeert een groep wandelaars. Ze lopen het Pieterpad en verwachten dat ik dat ook doe. Nee dus. Mijn tempo ligt behoorlijk hoger dan de vijf mannen al kletsend hebben. Aan het aantal B&B’s en wandelbankjes is het Pieterpad parcours inderdaad wel herkenbaar. Bij de Dochterenseweg ga ik van de rood-witte markering af, passeer op de Molendijk een voormalige molen. De onverharde Knibbeldijk brengt me bij de N332, waar we op de Barchemse Vierdaagse ook liepen.

Tot en met de oversteek van het Twentekanaal is het dezelfde route. Daarna door de net geopende vernieuwde fietstunnel naar de Berkel over het talud van de voormalige tramlijn naar het centrum van Lochem. Hier herinnert de Tramstraat aan de tijd tot 1944, het einde van de tramlijn toen deze boogbrug over het splinternieuwe kanaal was vernield. Ik mis eigenlijk wel een informatiepaneel of foto’s van vroeger langs het tracé. Er is marketingtechnisch meer mee te doen.

In een rechte lijn door het gezellige stadscentrum, ik ben er al vaak geweest, ook tijdens de Vierdaagse, gaat het over de Stiggoor naar het jaagpad langs de Berkel. In het zicht van het Kasteelpark De Cloese rust ik. Het onderkomen van de Politieacademie naast het kasteel wordt (terecht) gesloopt. Je kunt in het landgoed komen wonen, als je wilt.


Belvédère De Lochemse BergIk beklim de Lochemse Berg (49m!). Op de flanken wordt nog maïs geoogst. Verder zijn er nog veel paddenstoelen te zien. Bij het gesloten Belvedère uit 1893 ga ik rechtsaf en hobbel weer naar beneden. Via de Looweg loop ik naar Barchem. De Barchkerk (1861) zat in geen enkele Vierdaagse route. Wel apart, want hier staat nog steeds een schitterend stationsgebouw. Ik wil de bus halen die om 15.14u uit Borculo vertrekt en check wat ik met de rest van de route ga doen. Ik neem zo recht mogelijke streep, maar niet langs de provinciale weg, naar Borculo en zal dus wat snoepen van Van Ecks routeontwerp.

Eldendijk Barchem 2De Soerinkweg gaat het bos in, Witzand ken ik van ‘Barchem’ deze zomer, het verlengde, de beukenlaan Enteldijk en het natuurgebied Beekvliet nog niet. Ook hier is geen ander verkeer en kan ik stevig doorstappen. Ik passeer de Slinge, een zijrivier van de Berkel en ben nu formeel in Borculo. Het is 15u geweest en bij bushalte De Prikke vind ik het mooi. Met nog 2,3km te gaan tot in centrum Borculo ga ik anders de bus missen. Er is zaterdagmiddag wel een halfuursdienst, maar toch.


Al met al bijna 42km afwisseling, verrassend veel zandwegen en helemaal droog. Op de terugweg in de bus begint het buiten te miezeren. Ook in Deventer lopend over de Brinkgreverweg heb ik met miezerregen te maken. Niet iets om over in te zitten.