Voor de release van het nieuwe Owl City album Cinematic volgde Adam Young een andere aanpak dan op eerdere albums. Niet alleen werkte hij meer dan ooit persoonlijke liedjes uit, maar bracht hij scenes uit zijn levensfilm in drie reels uit. December 2017 kondigde Adam het album Cinematic aan en deelde hij een eerste drietal liedjes als Reel 1. Fiji Water over de stap die Adam op z’n 22e zette om naar New York te vliegen om een platendeal te tekenen. Adam is op 5 juli geboren, vandaar Fifth of July en op All My Friends belicht de liedjesschrijver vriendschappen om nooit te vergeten.

Muzikaal is de stijl herkenbare Owl City synth pop. Toch is Cinematic geen herhaling zetten. De productie klinkt fris en opgewekt. In februari kwam Reel 2 uit met met een gitaar-gebaseerd luisterliedje, een modern heldendicht over Adam’s vader, Not All Heroes Wear Capes. De 15-jarige knul die naar het Amerikaanse westen reist en in Montana belandt leidt naar een Lucid Dream. Verrijking met strijkers en soundscapes die uitnodigen voor een EDM remix.

Begin april kwam Reel 3 uit. Cloud Nine, andermaal een droomtoestand, Het klassiek aandoende Be Brave als bemoediging met piano, fluit, getokkel op de strijkinstrumenten plus afwisselende partijen op de vleugel. Als laatste een ode aan een reis van geliefden naar New York City met nog eenmaal de herkenbare Owl City tingeltjes.

Driemaal drie is negen, en dat betekent dat gelukkig nog een ‘nieuwe helft’ van het 18 liedjes tellende Cinematic valt te ontekken vanaf 1 juni 2018. Het catchy House Wren over de zoektocht naar een eigen huis, warm pianospel in de ballad Always, over de nabijheid van God in alle omstandigheden. Hij is slechts een gebed van ons verwijderd, en dus ook bij de gezondheidsproblemen van Adams vader. Winners Never Quit met Casio keyboard geluidjes en samples van klappende mensen. “I’ve had some bummer days, but I ain’t looking back / I’ve made a few mistakes, but I’m on the right track / I’ve got somewhere to be / Gotta hurry so I can make my date with destiny,” stelt de bijna 32-jarige artiest. Ingeblikte strijkers onder weer zo’n typisch Owl City deuntje Madeline Island. Akoestisch gitaarspel als opmaat voor het rockende Firebird over de ongemakkelijke conversaties als verliefd stel. Gelukkig is dat veranderd. Cinematic als reguliere afsluiter, andermaal een ballad. Je leven als film met openingsscènes, acteurs. Ook zo benieuwd hoe het afloopt en wat de prijs wordt?

Als toetje is een drietal alternatieve versies meegeleverd van All My Friends, Montana en Firebird. Andere samenzang, wat aangepaste beats en toetsenpartijen, over het algemeen wat ingehoudeners. Zo aardige luisterliedjes, geen dampende remixes. Nu als geheel een persoonlijk relaas met herkenning, niet vernieuwing, als rode draad.