De organisatie van de Kennedymars Haaksbergen had voor de gisteravond gestarte 80km wandeltocht genoeg vrijwilligers. Ik stond op de reservelijst, maar er kwam geen vraag om alsnog naar Twente af te reizen. Als ik de afgelopen week niet had hoeven herstellen van een pijnlijk linker scheenbeen had ik de Kennedymars kunnen lopen, natuurlijk. Voor vandaag is de 40km route van de 4e Nazomertocht van de SWOS een proef of na de loopjes rond stations, parkeerterreinen en in Amsterdam Zuidoost tijdens de lunch ook een lange afstand weer gaat. En een wandeling in de eigen omgeving is ook wel weer eens leuk en goed voor de Staphorster wandelorganisatie. Als ik me rond tien voor acht bij de inschrijfbalie in wegrestaurant De Raket in Rogat meld, zit het restaurant al behoorlijk vol. Veel bekende FLAL wandelaars en mensen uit het Reestdal en elders uit Overijssel. Routebouwer Gerrit Lindenholz heeft veel werk gehad aan het in elkaar laten overlopen van de verschillende afstanden. Met Arie Kisteman heeft hij gisteren bij het bepijlen nog de nodige regenbuien op de kop gehad. Voor vandaag houd ik me vast aan de verwachting dat het droogt blijft.
Relive ‘4e Nazomertocht SWOS rond De Wijk’
De wandelaars willen om 8u maar wat graag beginnen. Dringen voor een routebeschrijving en daarna ben ik de drukte al heel snel kwijt bij de oversteek van de sluis in de Hoogeveense Vaart. Een hardloopster in felroze kledij ons tegemoet en FLAL koploper Sybe de Jong in korte broek die mij en wat andere lopers als een raket passeert leveren wat opmerkingen over benen en voorkeuren. Ik vind het eigenlijk wel prettig vandaag alleen te lopen en zet m’n eigen tempo voort op het pad langs de Vaart. 
Ik Het tolhuisje aan de Wetering is niet nieuw voor me; het blijft een cultuurhistorisch monument, waaraan diverse wandelaars ongemerkt aan voorbijstappen. Het uitzicht op de naastgelegen brug met zonsopgang op het water is fotogeniek.
Arie Kisteman staat met zijn auto bij de entree van het Isala Diaconessenhuis de wandelaars op te wachten. Een mix van graspaden en gravel, een slinger tussen de wooneenheden van het verpleeghuis. 
De zusterflat waar ik in 1996 een aantal maanden als systeemontwikkelaar van Groene Land Verzekeringen heb gewerkt stond destijds op de nominatie snel gesloopt te worden. Nu, 22 jaar later, staat de flat nog steeds overeind.
Gerrit heeft me vanochtend gevraagd of ik waterdichte schoenen heb. Het nattepotenpad naar de Hoogeveenseweg kon het regenwater van gisteren namelijk niet verwerken en doet z’n naam eer aan. De vele brandnetels op het pad prikken. De stelling dat brandnetels in de nazomer niet meer prikken, kan naar het rijk der fabelen. Ik ben benieuwd hoe de diverse mannen in korte broek dit vinden. Het geraas van het verkeer op de snelwegen A28 en A32 is deze kilometers hinderlijk. Hoe mooi en vrijstaand de huizen hier ook zijn, geluidsoverlast krijg je er gratis bij. 
Toen ik drie jaar geleden een grote ronde tussen Balkbrug en Meppel liep, was de voetveer over de Reest op slot. Nu doet ‘ie het en kan ik drie andere wandelaars helpen touwtrekken om in Overijssel te komen.
De Reeststouwe, een breed zandpad met een uitkijktoren over het Reestdal brengen me weer bij de Hoogeveense Vaart. Even een kilometer fietspad volgen tot het viaduct naar het buurtschap De Schiphorst, weer over de provinciegrens in Drenthe. Verkeer wordt gewaarschuwd voor overstekende dassen. 
Helaas is het ooievaarsstation De Lokkerij in de bossen achter Landgoed de Havixhorst gesloten. Meteen linksaf dan de heuveltjes op en het bos in. Bij het zien van de vele sculpturen in de tuin van het château hotel krijg ik zin hier binnenkort eens rustig te gaan kijken in de beeldentuin.
Via landgoed Dickninge kruis ik de Reest weer. Verderop aan de Schotsweg is bij familie Mussche een rust in de tuin ingericht. Er zit ruim 17km op, dus gun ik mezelf een stoel, wat broodjes en drinken uit eigen voorraad. Ik praat bij met Wiebe de Haan die vorige week met twee maten de 160km lange tocht Nijmegen – Rotterdam heeft uitgelopen, maar diverrse bekende Kennedywalkers al vrij vlot, bijvoorbeeld na 60km zijn uitgevallen. Een straf regime van minimaal 7km/u moeten lopen op zo’n lange afstand is niet voor iedereen weggelegd en waarschijnlijk voor alle deelnemers een uitputtingsslag geweest.
De Zwarte Venen ofwel een stuk ‘Staatsbos’ hoort in elke SWOS tocht door het Reestdal, naast bos ook heide en een ven. Paden langs bosranden leiden van Staphorst naar IJhorst. Vlak vóór het EuroParc Resort Reestervallei ontbreekt een pijl. Ik buig met het pad mee naar links, waar anderen blijkbaar op een smal pad rechtdoor hebben gegokt. Als er verderop ook geen pijlen staan, pak ik de routebeschrijving en OSMAnd erbij. Ach, de Heereweg is niet ver en via het gekozen bospad naar het noorden kom ik er ook. De tijdens een sanitaire stop gevolgd door wat eten en drinken op een boomstronk in het bos voorbijgetrokken mannen zie ik op de Heerewerg lopen en kan ik nu mooi als richtpunt gebruiken. 
De volgende rust is ditmaal niet bij Het Vosje, maar bij de Reesthof tegenover de kerk en begraafplaats die vanaf een heuvel hoog genoeg liggen voor overstromingen van de naastgelegen Reest. Wiebe en Siemen Visscher zitten binnen ook aan tafel en zo kunnen we nog even doorpraten. Ik ga wel eerder dan zij weer in de benen voor de laatste negen kilometer. Aan de Julianaweg is het Smaakmakers festival in opbouw. De kortste afstanden gaan zo te zien over het festivalterrein.
De 30 en 40km route steken net voorbij de Reest rechtsaf naar het oosten. Een klein eind langs de rivier, dan door het bos naar de Haalweidigerweg en Commissieweg De Wijk in. In de auto heb ik vanochtend al de pijlen gezien op de omleidingsroute nu de Dorpsstraat opgebroken is. De 40km route maakt hier een extra omweg via het graspad parallel aan de A28 naar het westen. Dichtbij de afslag 24 De Wijk zie ik wandelaars lopen. Heel verleidelijk om rechtdoor te gaan, maar het plichtsgevoel de pijlen te volgen wint. 
Linksaf, terug naar De Wijk om via de sportvelden weer rechtsaf naar de snelweg te lopen. Op het bospad langs de op- en afrit begint het te regenen. Gelukkig is het niet hard genoeg om de poncho uit de rugzak te halen. De capuchon trek ik wel even over m’m hoofd.
Mijn scheenbeen is in de laatste 20km weer behoorlijk gaan opspelen. Ik kan het tempo nog aardig hoog houden, Spotify muziek op de oren als afleiding. En dan is De Raket weer in beeld. Gerrit en Arie zijn beide blij. Er zijn 527 mensen afgekomen op hun 4e Nazomertocht. Ik wissel de tegoedbon in voor een bakkie pleur en hobbel naar m’n auto. Lekker hoor: een kwartier later thuis zijn 🙂
Zie ook:
De zenuwen van de organisatie begrijp ik wel. Gerrit Lindenholz en Arie Kisteman van de 
Vandaag een thuiswedstrijd. De 
De Friese LangeAfstandslopers (