Bij de openingscène van Haseen Dillruba (2021) denk je in een crime story te belanden. Rani Kashyap (Taapsee Pannu) loopt buiten als een huis in Jwalapur in het noorden van India ontploft en blijkbaar haar man Rishabh Saxena (Vikrant Massey) in stukken wordt gereten. Enkel een hand met haar naam getatoeëerd is herkenbaar. De politie verdenkt Rani ervan haar man vermoord te hebben. Om haar onschuld te bewijzen ontvouwt zich een flash-back met een inkijk in weer eens een gearrangeerd huwelijk, omgedraaide rolmodellen en verwachtingsvolle, traditionele familieleden.
Geen vonk springt er over. Nerdy gedrag (ingenieur met homeopathie als hobby), absoluut niet weten hoe een relatie werkt en hoe je deze opbouwt. De als als grappig bedoelde scènes in de slaapkamer, keuken en bij familie liggen er te dik bovenop. Dat de twee uit elkaar groeien, verbaast niemand. Dat er ruimte is in het script voor andere vrouwen en mannen, evenmin.
De nota bene met aanwijzingen van Rishu gemaakte chai en lamscurry is bedoeld om het aan te leggen met zijn neef Neel Tripathi, een hunk die een aantal dagen bij de familie logeert. Een stoere rafting instructeur die je komt redden is natuurlijk veel avontuurlijker dan zijn sulle neef Rishu. Komt de inspiratie van de de crime fictieboekjes van de – eveneens fictieve – schrijver Dinesh Pandit?
De nerd Rishu is onverbeterlijk. Verbittering heerst. Liefde en haat als twee kanten van dezelfde medaille. Is het voldoende motief voor moord? Wat is het moordwapen en waar de gevluchte minnaar? Zal de politie haar ooit op haar woord geloven?
