Alleen samen slaan we ons door corona gevolgen heen

In het eerste deel van het online dagboek Alleen samen krijgen we corona beschreef ik hoe corona mij en Klazien heftig te pakken kreeg. Deze tweede week weer dagelijkse indrukken hoe het herstel verloopt, onze jongste ook positief test, terwijl zoonlief negatief blijft testen. Zelf ben ik blij met deze schrijfsels. Op de ‘slechte dagen’ zou je haast vergeten welke voortgang er is en zeker over een aantal dagen heen is de progressie opmerkelijk. Aan de andere kant illustreert onze casus hoe twee kerngezonde mensen met een tip-top conditie evenzeer snoeihard geraakt kunnen worden en dat een ‘normaal griepje’ toch echt wat anders is dan COVID-19.

Woensdag 24 maart
Gisteravond vroeg naar bed. Tot 1u boven. Vanwege opkomende hoofdpijn naar beneden, paracetamol, waarmee het lichaam direct aan de slag ging en de thermometer op 39,4 zette. Al met al weer net wat beter geslapen op de matrassen beneden en het laatste uur met VRT radio 2 muziek luisteren zittend in de rieten stoel. Lichaam laten wennen aan t-shirt, thermohemd + dikke fleecetrui. Ik kijk hoe lang het vandaag gaat. Klazien zit alweer op een normaal slaapritme. Ophoesten van slijm hindert haar nog.

Na een uur mailbox verwerken woon ik het ochtendgedeelte van een online off-site bij. Rond half twaalf is de koek op. Na de lunch sjok m’n rondjes door de tuin, met een aangename lentezon prettig. Ik plak er 10 minuten pal in de zon zitten op het terras aan vast. Ik help een collega met Azure DevOps kennis. Vanaf half vier woon ik twee overleggen bij. En dan is het om vijf uur mooi geweest. Naast een groentesoep een beschaafd maaltje hutspot en een stuk van een rundervink. Op tijd naar bed!

donderdag 25 maart
De koorts verdween gistermiddag. Mede dank de lentezon konden er wat laagjes kleding af. Gisteravond eerst boven geslapen. Twee dekbedden was er zwaar overdreven. Na twee uur naar beneden, wat uitgeprobeerd en uiteindelijk op matras in slaap tot zes uur. Een wereld van verschil t.o.v. gistermorgen. Ik scheer me en heb genoeg aan een gewone trui. Marianne sluit zich bij ons aan. Om vandaag, anders morgen toch nog wat te maken van de laatste toetsweek, had de gisteren uitgevoerde uitslag negatief moeten zijn. Nu is het positief, met verkoudheid en koppijn en een slechte nachtrust. Heel begrijpelijk.

Ik kan weer wat meer meetings aan dan gisteren, al verzet ik er ook een paar. Voor het bijwonen van PMI’s PMXPO, een online conferentie rond projectmanagement en leiderschap zet ik een leunstoel in het kantoor. De gekozen sessies kan ik in een nog meer ontspannen houding absorberen. Het schrijven van de blog over de conferentie stel ik uit en in het weekend af. Ik kan me er niet toe zetten.

Het is na de lunch beduidend kouder dan gisteren. Het dagelijks ommetje Hintergarten doe ik weer samen met Klazien. De GGD belt me ‘s middags letterlijk wakker uit een power nap. Symptomen en het verloop zijn herkenbaar. De komende paar dagen moeten grote verbeteringen merkbaar zijn. Omdat het al dag 7 is sinds de testuitslag, zou in het weekend de mogelijkheid van een rustig ommetje bij het dorp genomen kunnen worden. Het bosje tulpen dat de Rabobank als bedankje in batches naar alle medewerkers stuurt, komt vanmiddag aan. Welkom, net als de paar dagelijkse beterschap kaarten. De spruiten in de ovengroenten zijn een goede test voor de smaakpapillen. Die doen het nog steeds. Om half negen ga ik naar boven om te slapen.

vrijdag 26 maart
Tot vijf uur houd ik het boven uit, de laatste twee uur slaap ik op de matrassen beneden. In zes dagen tijd is er zes uur slaaptijd bijgekomen! Traplopen en ook het ontbijt kosten veel energie. Vandaag wordt onze oudste dochter 20. Vanzelfsprekend kan ze nu niet bij ons terecht om een taartje te prikken. Dus is het wel leuk haar vóór acht uur al uitgebreid te kunnen spreken. Net als gisteren een luid hoorbaaar, borrelend maag-darmstelsel met diahree. Met Amsterdam UMC heb ik contact over de trainingsdag op 31 maart. Vooralsnog denk ik dat dat zou moeten kunnen. Zondagavond een statusupdate en zonodig een herziening van dit voornemen.

Toch krijg ik het voldoende warm vanmorgen. Bloedsaturatie is met 92% onvoldoende en een pols van 95 veel te hoog voor mijn doen. Ook de rondjes sjokken in de achtertuin helpen niet. Een paracetamol en even plat gaan wel. Binnen een half uur staat het zweet me op het voorhoofd. ‘s Middags vraagt een jonge collega waarom ik bij een overleg ben, een dagje extra om uit te zieken zou verstandiger zijn. Dergelijke meetings zijn niet alleen nuttig en noodzakelijk in professioneel opzicht, maar ook mentaal. Het geeft ook afwisseling op lange, saaie dagen. Het laatste half uur overleg, van vier tot half vijf doe ik weer rondjes lopend in de tuin.

Marianne is deze dagen niet de enige Carolus Clusius College leerlinge met een positieve testuitslag. De school stuurt vanmiddag een brief naar de ouders waarin wordt aangekondigd de week voor pasen – examenleerlingen daargelaten – weer volledig online onderwijs aan te bieden om te uitbraak in te dammen. En waar ‘truttentante’ Henriët via de post ons vandaag beterschap toewenst, horen we dat ze zelf ook positief getest is. De dagelijkse hoge aantallen positief gesteste mensen in de vierde golf, kunnen we onder vrienden en familie van een gezicht voorzien. Na het eten hangen we op de bank, Henriëttes verjaardag vieren we hier maar met een zelfgemaakte cheesecake. Om half negeven ga ik naar boven om te slapen.

zaterdag 27 maart

De hele nacht blijf ik boven en ben op de paar momenten van wakker zijn heel tevreden. Totdat een WC-bezoek je kortademig onder het dekbed terugbrengt en je beschieden houdt. Vijf uur wordt ik drijfnat wakker en ga me douchen. Beneden lees ik eerst verder in How to read Paul. Na het ontbijt gaat Klazien haar contactloze Ommetje door het dorp wandelen en kruip ik onder het dekbed. Sinds vijf uur heb ik het niet warm gekregen. Dat uur doet me goed, al blijft het broos. Ik recenseer The Bitter Truth van Evanescence.

Na de lunch pak ik m’n eigen Ommetje, heb veel meer plezier in het kwartier tussen twee hagelbuien door dan tweemaal zo lang door de tuin banjeren en dan de helft van de afstand afgelegd te hebben. Met andere woorden: de beenspieren zijn nog in orde. Mijn lichaam wil rust. Ik slaap een paar uur en wek verbazing bij Marianne: kun je slapen in de volle zon, daglicht van drie zijden? Jazeker.

Na het avondeten houd ik het vol tot half tien. Lego Masters is voor een keer best aardig ;).

zondag 28 maart

Om één uur ‘s nachts wissel ik het bed boven voor het matras beneden. Daar slaap ik tot zeven uur (na verzetten van de klok) en mijn pyama weer drijfnat is. Onder het ontbijt schrijf ik een update voor de gemeente vanochtend. How to read Paul is uit en bespreek ik. Om half tien bekijk ik de live dienst van de VEZ Zwolle. Arnoud Drop (Alpha Nederland) spreekt n.a.v. het thema Wat als je een doel hebt? over de genezing van de 10 lijders aan huidvraat in Lukas 17.

Na de lunch pakken we auto naar de Zuiderweg. Om een contactloos ommetje conform afspraak met GGD te maken, lijkt het Canadabos ons kansrijker dan nu de Ommerschans of Heuveltjesbos in te gaan. Het miezert, maar toch: we maken bijna 2,5km vol. Duidelijk een scheiding tussen onder- en bovenlijf. Welwillende benen onder een labiel maag/darmstelsel en longen die kortademigheid oproepen.

De rest van de dag besteed ik aan lezen, pannenkoeken bakken, muziek luisteren e.d. Bij het coronalongplein van het Longfonds vind ik nuttige informatie over de kortademigheid. Na de laatste Zondag met Lubach gaan we slapen.

Maandag 29 maart

Voor het eerst heb ik de hele nacht boven geslapen met 2 toiletbezoeken als onderbreking. Om kwart voor zeven sta ik op. De trainingsdag op woensdag voor Amsterdam UMC wordt geannuleerd. Johan heeft een negatieve coronatestuitslag. De jongen is vóór acht uur al vertrokken naar Zwolle! Zelf start ik dan een nieuwe werkweek en houd het zowaar tot half zes vol!

Tussen de middag neem ik de lunchwandeling langs de Zwolseweg. Ik wil het verkeer dat de nieuwe tunnel neemt en op de kilometer ervoor mag genieten van vers asfalt ook wel eens zien. De zon straalt uitbundig, al valt de temperatuur door de stevige wind lager uit dan verwacht. De les van vandaag: accepteren dat ik kortademig ben. Klazien heeft vanmiddag buiten in de zon geslapen. Haar hoestbuien houden aan.

Dinsdag 30 maart
Het nieuwe ritme om boven te slapen went. Opstaand met een vastzittende schouder is geen pretje, evenmin als volledig van de kaart zijn bij het nog even van boven ophalen van een zakdoek. Vanaf acht uur wacht een werkdag met Teams meetings, mails, etc.

Dat lukt goed. Eén van de squads met Indiërs die ik vanmiddag spreek, is belangstellend naar mijn ‘aanpak’. Op de achtergrond spelen de sterk stijgende besmettingcijfers in India en de angst dat complete families COVID-19 krijgen. Hoe ik aan vitamine C en D kom, waarom ik geen medicijnen gebruik en wat die kortademigheid nu echt inhoudt.

De 2,84km ronde wandelen op 6,2km/u tussen de middag in de volle zon is heerlijk. Hetzelfde geldt voor de door het warm eten onderbroken buiten zitten na de werkdag. Oh, wat doet de lentezon me goed! Zwager Albert-Jan komt een bos bloemen brengen als beterschapwens. Zijn eigen broer heeft ook corona, heeft enkele dagen in het ziekenhuis aan de beademing en vochttoedining gelegen en is er ten opzichte van mij veel slechter aan toe. Klazien maakt het relatief goed vandaag, hoest wat. Marianne heeft aan het eind van de middag een wat unheimisch gevoel, maar dat kan ook na te lang binnen zitten zonder voldoende te drinken zijn.

Eén van de oudsten stuurde ongetwijfeld goed bedoeld een video toe met Healing Scriptures van de Amerikaanse dominee John Hagee. Bij de naam begon er al wat te dagen. Een blik op Wikipedia over de beste man (klimaatontkenner, racist, islamofoob, antisemiet, doorgeslagen Republikein en aanhanger van de bloedmanen-eindtijdtheorie volgens welke de Dag des Heren zo ongeveer vijf jaar geleden had moeten gebeuren) leert me genoeg. Ik geloof niet in het gebruik van bijbelverzen als bezweringsformules. Ik wil Jezus Christus volgen, dagelijks mijn kruis op me nemend (Lukas 9 vers 23). Soms is dat zacht en licht, deze dagen wat zwaarder en een beroep doend op medeleven en hulp van anderen.