Gezien: Gunjan Saxena: The Kargil Girl

Luchtmacht luitenant Gunjan Saxena (1975) kwam in 1994 als eerste vrouw bij de Indian Air Force (IAF), destijds een revolutie. In 1999 voerde ze 40 missies uit als helicopterpiloot tijdens de Kargil oorlog met Pakistan. De in 2020 gemaakte film Gunjan Saxena: The Kargil Girl, een Zee studio’s productie exclusief voor Netflix, belicht haar droom en start van haar carrière tot en met eerste succesvolle verkennings- en reddingsmissie tijdens de oorlog. Gunjan Saxena (gespeeld door Janhvi Kapoor (1997)) is natuurlijk een rolmodel voor meisjes die hun dromen willen waarmaken en niet in traditionele patronen vervallen als bij goede cijfers naar de universiteit gaan om te studeren of bij minder goede prestaties trouwen, settelen en paratha’s maken.

En toch haalt de filmversie van regisseur Sharan Sharma alle platitudes van stal: de mannelijke soldaten op de basis zijn alleen maar uit op Pamela Anderson posters, vieze praatjes en alcohol. Vrouwen verliezen bij armpje drukken, kunnen alleen tranen laten en zijn zwak. De koppige moeder van Gunjan Saxena, Kirti (Ayesha Raza begrijpt het allemaal niet, grote broer Asnhuman (Angad Bedi), zelf een landmachtsoldaat, kan niet altijd zijn zusje beschermen en wil best nog eens uitleggen dat de grote boze buitenwereld niet zit te wachten op vrouwelijke soldaten. En vader Saxena (Pankaj Tripathi), zelf voormalig luitenant-kolonel, gunt zijn dochter het beste, heeft passende adviezen en gaat zonodig tegen zijn vrouw en zoon in. Gelukkig ontbreekt een ontluikende romance.

Het plot heeft z’n herkenbare emotionele momenten, belicht de volharding, maar ook tranentrekkend zwakke momenten van Gunjan op weg van schoolbank, afwijzingen tijdens de aanmelding en opleiding tot het welgemeend applaus na haar eerste missie in oorlogstijd.