Met Routeyou heb ik een veertiger uitgezet tussen de NS stations Almere-Poort en Utrecht. Het is niet de lengte die je zult aantreffen tussen reguliere gemarkeerde NS Wandelingen. Mondkapje op, rugzak met proviand mee en vanaf Ommen via Zwolle en Almere Centrum richting ‘Poort’, het meest zuidwestelijke stuk Almere. Tegen tien voor negen kan ik beginnen.
Relive ‘Wandelen van Duin via Dudok naar Dom’
Het Olympiakwartier is nog in aanbouw. Tussen hekken die nieuwsgierigen bij de nog niet opgeleverde rijtjes huizen weghouden ga ik over het Gouden Medaillepad naar de N701/Poortdreef. Aan de overzijde is de afgelopen jaren uit het Naardermeer opgezogen zand opgespoten om een duinlandschap te creëren en daarop straten met huizen te draperen. Almere-Duin ziet er eigenlijk best geloofwaardig uit, alsof je aan de Noordzeekust een willekeurig duindorp in trekt. Niet te hard bij nadenken dat deze buurt op de bodem van de Zuiderzee zo’n vijf meter onder NAP daarvoor heel wat zand nodig had. Helaas is het vanaf het station ook al aan het regenen en dus stap ik met poncho om door het Zuiderduin. Bij het Duinbad Beachvolleybalveld doe ik de poncho af, tape een schaafwond op de bovenzijde van m’n rechtervoet af en vervolg m’n weg over het zandpad min of meer parallel aan de IJmeerdijk.
Fietsers richting het Zilverstrand worden omgeleid, ik mag als wandelaar die de in 1969 gebouwde Hollandse Brug tussen Flevoland en het ‘oude’ land bij Muiderberg wil nemen, het spoor onderdoor en het tussen de verbrede A6 ( in 2014 kwam er een tweede Hollandse Brug naast de ‘oude’), dubbele busbaan en spoorlijn liggende asfalt op. Naar Amsterdam is het nog maar 18 kilometer. Ik twijfel niet en draai aan de overzijde rechtsom naar beneden tot op de IJsselmeerweg. Op de Kennedymars Hilversum wandelde je hier ‘s nachts komend vanaf Naarden-Vesting via het Naarderbos rechtdoor richting Muiderberg en Muiden over de dijk langs het IJsselmeer. Nu is het weliswaar overdag, maar met aanhoudende miezerregen niet echt gezellig op de bos- en asfaltpaden in het Naarderbos tussen de holes van het golfterrein (in de pers eerder dit jaar tot spookgolfbaan afgeserveerd) door.
Vóór de jachthaven van Naarden klim ik de dijk op. Deze is opgenomen in het Waterkeringpad dat van Amsterdam naar Huizen gaat. Nat gras en modder onder m’n voeten, ook na het viaduct onder de A1 door op de dijk naar Naarden-Vesting. 
Het zal weer uren duren voor mijn schoenen opgedroogd zijn. Aan de Nieuwe Haven maak ik een foto van de buurt rond Het Arsenaal. Er loopt flink wat volk rond in de vestingstad. Zelf houd ik het bij een vlotte gang langs de binnenring van vestingwerken en verlaat in zuidwestelijke richting de dubbele grachtengordel. De bebouwing van Naarden door om bij de twee forten aan de westzijde, de entree van het bij Natuurmonumenten in beheer zijde gebied Het Naardermeer te komen. Op de eerste wandelbankj plof ik neer voor een pauze na zo’n 11km wandelen.
Ik volg het asfaltpad langs de Karnemelksloot. Het is hier relatief druk met wandelaars, fietsers en hardlopers. Bij de brug en Melkmeent weet ik het weer: dit stuk heb ik in mei 2014 op het Trekvogelpad ook gelopen. Dat geldt ook voor het eerste stukje van Landgoed Bantam. Het LAW en het Voetstappenpad gaan hier richting het Spanderswoud. Vandaag ga ik rechtdoor, heel Bantam door, de Oude Meentweg volgend. Bij beeldentuin en theeschenkerij Landgoed De Zanderij loop ik even naar binnen. De eigenaren willen echter niet dat er gefotografeerd wordt, zo melden ze op affiches. Jammer, heel veel doen de opgestelde beelden me ook niet en dus ga ik verder, het Corversbos door. 
Via de Vaartweg en Oude Loswal kom ik op een jaagpad langs de Gooische Vaart. Ik pauzeer op een bankje, mag even verderop via een brug over het water en direct met trappen de oever beklimmen die hier niet voor niets Taludweg heet. De fraaie villa’s uit begin vorige eeuw trekken mijn aandacht.
Ons Gebouw, een gemeentelijk monument uit 1932, een voorbeeld van de Haagse School, aan de kop van de voormalige Haven doet dat zeker. Aan de Boschdrift geniet ik nog meer van architectuur pareltjes: het tuindorp Anemonebuurt (1915-1919) van Dudok, de aula van de Nieuwe Algemene begraafplaats (1890) van P. Andriessen, het door Dudok ontworpen Volksbadhuis (dat deed van 1921-1975 dienst), de door Jan van Gils ontworpen in 1914 gebouwde Clemenskerk (tegenwoordig geen godshuis meer, maar Trampolinepark Hilversum / Flight Deck 53). Zo inspireert de ene wandeling een volgende, bijvoorbeeld de 8,5km lange en gemarkeerde Dudok Wandelroute en de variant van het Dudok Architectuur Centrum.
Ik ben best blij dat Routeyou ook de Gentiaanstraat heeft meegenomen. De Diependaalselaan over en dan een stuk van de Zuiderheide. Tussen de Korporaal Van Oudheusden kazerne en vliegveld door op de Weg op de Egelshoek. Woonwagenkamp met verwante autosloopbedrijven en handelsondernemingen, bomen die in de herfstzon schitteren en nog altijd veel medeweggebruikers.
De Graaf Floris V weg langs het doodlopende Tienhovens Kanaal ligt in oostelijke richting op de grens tussen Noord-Holland en Utrecht. Aan de horizon zijn de Dom en de andere hoogbouw in Utrecht zichtbaar. Lange stukken asfalt met tegenwind door het in slagen verdeelde verveningsgebied vanaf Egelshoek tot Achttienhoven zijn een mentale uitdaging. Mijn lichaam blijft in een flow in beweging, m’n gedachten maken allerlei afwegingen. Er zijn hier echter geen eerdere afslagen of mogelijkheden om de route in te korten. Dan – verrassend een anderhalve kilometer door de rand van een weiland. Eerst even op m’n poncho bij gebrek aan een bank of paal zitten om te pauzeren met bijna 32km op de teller. Fietspaden weer tot bij Fort Ruigenhoek en het Noorderpark Ruigenhoek dat voormalige polder tot groot recreatieterrein voor de Utrechters heeft omgeturnd (“de grootste achtertuin van Utrecht”). 
Er staan veel bunkers in de weilanden, onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. In de voorbereiding op de Tweede Wereldoorlog was de naïeve Nederlandse gedachte, dat het qua strijdwijze een herhaling van de Eerste zou worden. Met inundatie van polders en een veilig heenkomen bij beschietingen en bombardementen in betonnen groepsaccommodaties zou het leger kunnen standhouden…totdat bommenwerpers overvlogen naar Rotterdam en na vijf meidagen de Duitse bezettingsmacht in 1940 het tegendeel had bewezen.
De Ring Utrecht over – keurig bij verkeerslichten – om via dreven in Overvecht bij de spoorlijn uit te komen. Ik ken de paden van de routes uit de gids Wandelen buiten de binnenstad van Utrecht. Aangekomen bij de Vecht volg ik die tot op de Weerdsingel. Ik ben er vaker geweest, maar elke keer vallen me andere gevels en muurschilderingen op. Weerdsingel en Catharijnekade en over het Smakkelaarsveld – ik heb jaren geleden plannen gezien voor kantorenbouw hier, nu komt er onder de naam Spark woongelegenheid.
De trappen op naar het Stationsplein, de 40km is vol. Ik ga voor Sinterklaasaankopen nog even winkelcentrum Hoog Catharijne in. Daar verbaas ik me over de drukte en het merendeel van het winkelend publiek dat hier dicht op elkaar sjokt en géén mondkapje draagt. Met tegenzin maak ik m’n korte boodschappenronde af en spoed me naar de uitgang. Jemig, geen wonder dat de besmettingsgraad hier heel wat hoger ligt dan bij ons in Overijssel, laat staan in Friesland, Drenthe of Groningen!
