Ronde op Noaberpad tussen Runde en Slangenborg

Wandelen is mijn uitlaatklep en mag in tegenstelling tot winkelen wel leuk zijn deze maanden. Zonder gezelschap, openbaar vervoer of mondkapje reis ik na vijf dagen thuiswerken deze koude zaterdagmorgen de opgaande zon tegemoet. Voor de winkels op de kruising van waterwegen Oosterdiep, Runde en Hoofdkanaal is in Emmer-Compascuum parkeergelegenheid zat om kwart voor acht. Ik heb met Routeyou een lus in noordoostelijke richting uitgezet langs de grens. Op de A37 heeft een lichtkar me al gewaarschuwd niet naar het buitenland te reizen, tenzij het noodzakelijk is. Grensoverschrijdend gedrag beperk ik daarom op provinciaal niveau: Drenthe en Groningen waar vandaag geen Coronamelder afgaat, maar een eerste ‘stook alert’ om medemensen met longaandoeningen niet onnodig te belasten bij windstil weer.

Relive ‘Noaberpad tussen Runde en Slangenborg’

Ik neem de rustige oostzijde langs het Hoofdkanaal. De reflectie van de bomenrijen in het water blijft zo mooi in de herfst. De Kalkovenwijk heeft een gouden gloed en molen Grenszicht staat fier. De Sint-Willehaduskerk is de enige met deze naam in Nederland. Willehad of Willehadus (740-789) was een Britse missionaris die sinds ongeveer 770 als missionaris onder de Friezen en de Saksen werkte en de eerste bisschop van Bremen werd en is heilig verklaard.

De Mariakapel naast het godshuis leg ik vast en dan ga ik door. Vanaf het buurtschap Munsterscheveld is het fietspad langs het kanaal opgebroken. Ik loop terug naar de brug tegenover restaurant en zalencentrum Hindriks en neem het half-verharde pad aan de westzijde. De watergang verandert in Stadscompascuumkanaal. Drie kilometer verder ben ik welkom in Munnkemoer, het eerste buurtschap in Groningen. De naam verwijst naar de monniken van het klooster Ter Apel en met moer aan het moor ofwel de veengronden hier. De beschoeing van de vaart wordt hier vernieuwd. Volgend dorp is Barnflair. Ik heb hier in 2015 ook gewandeld. Dat is geen straf, want de omwalling met een Leidijk en de voormalige Redoute zijn interessante stukken landschap. De oval baan Ter-Apel is leeg. Even geen crosswedstrijden deze maanden.

Ik wijk alweer op diverse punten af van mijn routeontwerp, zeker als ik op de Komoot kaart leukere paden zie en in het veld de rood-witte markeringen van het Noaberpad kan blijven volgen. Een combinatie van beiden gaat door nat gras op schouwpaden en een stuk bos in het aangelegde natuurgebied rond voormalige vloeivelden naar de oversteek van het Ruiten Aa Kanaal per kabelbaan. Deze is na de heropening in 2019 na mijn Pronkjewailpad rondgang door Westerwolde toegevoegd aan de route en gewoon een leuk extraatje bij Ter Apel. Het overbrengingsmechanisme is doordacht, zodat de gondel lichtjes naar me toe te trekken is en ook bij de oversteek naar de noordzijde makkelijk te bedienen is. Ik volg de loop van het kanaal twee kilometer tot in Roelage en sla daar rechtsaf naar Laudermarke. Naast een Kruisbeeld op de Veenweg staat een wandelbankje, een prima plek voor een eerste pauze na 11,5km wandelen.

Bijna vier kilometer Veenweg met grote Groningse hoeven die de kavels tot op de grens gebruiken. Bij het buurtschap Wessingtange pas ik de route weer aan, zodat ik een slinger via Zuidveld en het natuurgebied Slangenborg bij een zogenaamd heliofytenfilter kan meenemen. Het Noaberpad en het Westerwoldepad gaan ook door de Slangenborg. Ik kan het Noaberpad blijven volgen op de essen rond Laude en de onverharde Middelbroekmeesterweg. Dan de Ruiten Aa (niet het kanaal, maar de beek) achter Ter Wisch langs naar de N976 bij Ter Haar. De antiekwinkel Huis 19 herken ik van het Pronkjewailpad. Hier mag je raden hoe hoog de nok van de schuur is voordat je een stempel krijgt. Ook het volgende stuk naar en langs de Ruiten Aa ligt op het Pronkjewailpad net als nog altijd het Noaberpad.

Aangekomen in het Bos Ter Apel steek ik via paadjes door naar het in 1915 als tuindorp aangelegde Ago-Dorp en opnieuw door het bos langs de Joodse begraafplaats uit 1886, de in grote kooien opgesloten kooien bij dieren- en speeltuin Wonderwereld naar het buurtschappen ‘t Schot, Burgemeester Beinsdorp en Barnflair langs het kanaal. Onder de N366 door ga ik rechtsaf de Matenweg op. Bij B&B Rundedal is naast de boerderij een wandelbankje voor het Noaberpad neergezet. Hier heb ik m’n derde pauze. Daarna wandel ik Drenthe weer in, over graspaden en dijken langs de Runde. Was het tot nu toe heel erg rustig komen me op de dijken diverse duo’s wandelaars tegemoet. De zonnebloemen hebben hun kop laten hangen, terwijl andere akkerbloemen als de cosmea volop in de bloei staan en honingbijen trekken. Net voorbij de Munsterseweg is met staalplaten de vormen van een schans teruggebracht in het landschap. Ik kom langs de in 2015 gebouwde uitkijktoren Schuilmijt en volg het betonnen fietspad door nieuw aangelegde natuur ten noordwesten van Emmer-Compascuum.

Na bijna 38km zit het erop. Een laatste sculptuur dan met onderschrift Door den vreemdling met eerbied te naderen, tevens de titel van Sietse van der Hoeks boek met de Geschiedenis van een Drents veendorp (1879-1979). Omzien naar je buren (noaberschap), alle vreemdelingen groeten onderweg en gastvrijheid tonen zijn kenmerken in ‘onze’ regionen van Nederland waar ik blij mee ben.