Twee wandelingen en musea in Rotterdam gecombineerd

Vanwege het verwachte regenachtige weer wissel ik een lange afstandwandeling in voor een bezoek aan twee Rotterdamse musea. Met mijn hagelnieuwe NS Flex Weekend Vrij abonnement heb ik de handen vrij om me per trein te verplaatsen en met mondkapje te lezen in Adam Smith‘s De theorie over morele gevoelens. Bij aankomst in Zwolle werd meegedeeld, dat bij ‘t Harde een aanrijding was geweest. Om in Rotterdam te komen kon ik met drie andere intercity treinen, eerst naar Deventer, dan naar Amersfoort, en vervolgens naar Rotterdam. Ik mailde de ticket office van Kunsthal dat mijn gereserveerde slot van 10.00u niet haalbaar zou zijn. Helaas bleef een antwoord uit. Bij het binnenrijden van Rotterdam heb ik online een alternatief slot om 14.45u geboekt. Jammer voor een misgrijpende andere belangstellende voor het 10.00u slot, maar ik ben niet van plan voor één museum binnenkort nogmaals terug naar Rotterdam te reizen.

Van Weena naar Westzeedijk (8km)

Het is nog redelijk weer en ik heb zo’n 75 minuten de tijd tot mijn reservering bij het Natuurhistorisch Museum. Ik laat Komoot een route plannen tussen het Centraal Station, het Marconiplein en de Westzeedijk en ga op weg, me dikwijls niet aan de route-aanwijzingen houdend, omdat ik links en rechts opvallende architectuur of openbare kunst zie.

Langs het Weena met de welvende bakstenen gevels bij Robeco, een blik op het zo’n honderdjarige Marnix Gymnasium, dan door de Beatrijsstraat naar de Heemraadssingel, waar de bomen, de houten brug, donkere wolken een mooie reflectie geven in het water. Het begint te regenen. De meegenomen paraplu komt van pas. Op de Beukelsdijk zet ik de Poolse OLV Sterre der Zee kerk op de foto. Gevels aan de Mathenesserstraat zijn mooi. In de omgeving van het Marconiplein staat enkele interessante kunstwerken zoals in elkaar geschoven witte betonnen platen en een witte Wellness Skull (2007) van atelier Van Lieshout. Aan de Schiedamseweg is voor de Nicolaasschool een enorme vos met een roze tas in z’n bek geplaatst. Ik steek na de Bouwkeet door naar de opgang van het Dakpark dat bovenop een reeks winkels is aangelegd. Uitzicht over de industriële omgeving, openbare kunst, tuinen, fonteinen, rust en ruimte, waarschijnlijk een groot contrast met de commercie onder de laag gras en beton.

Het door Dudok ontworpen Diepenveengebouw (1929) aan de kop van de Pelgrimstraat is blijven staan. Vanaf de in de 12e eeuw aangelegde Westzeedijk zicht hebben op de Wind/Korenmolen de Distilleerketel aan Middenkous is voor mij een nieuw perspectief. Langs het douanegebouw en het Erasmus MC gelopen sta ik keurig op tijd voor de entree van het museum.

Natuurhistorisch Museum Rotterdam

Het is voor mij het eerste bezoek aan het Natuurhistorisch museum Rotterdam. Waar andere natuurhistorische musea weleens stoffig overkomen, is de tentoongestelde collectie in dit voormalig herenhuis behapbaar en doordacht. Natuurlijk zijn er vitrines met opgezette dieren in allerlei soorten en maten, hangen er koppen in het trappenhuis. Onderscheidend zijn de exposities over in de Westerschelde opgegraven fossielen die nieuwe soorten aan het licht brachten, de verrassende flora en fauna in de stad Rotterdam en een glimlach op het toilet door er het vogeltje tentoon te stellen die inspireerde tot de afbeelding van een schijtlijster.

Actueel en voor corona nog aangepast en verlengd tot en met 10 januari 2021 is de tentoonstelling ‘Vaccineren Ja!/Nee?’ die ingaat op veelvoorkomende onderwerpen in het vaccinatiedebat en informatie wil aanreiken om doordacht een keuze rond vaccineren te maken. Sinds de eerste toepassing van vaccinatie tegen pokken door Edward Jenner in 1796 zijn er vaccins voor infectieziekten zoals polio, mazelen, difterie, kinkhoest en tetanus ontwikkeld. Momenteel wordt op veel fronten gewerkt aan een vaccin tegen COVID-19, al maakt de expositie ook duidelijk, dat in de tests nog diverse kandidaat vaccins zullen gaan afvallen en er keuzes gemaakt moeten worden wie als eerste geholpen wordt.

Om de Maas wandelen (9,5km)
Al met al sta ik met een uur buiten en heb een anderhalf uur de tijd voor – doe eens gek – nog een wandeling. Dat kan zonder routebeschrijving.

Relive ‘Tussendoortje Rotterdam’

Ik wandel door het Park, waar de bloeiende planten de Euromast en de donkere wolkenluchten een mooie compositie vormen. De verbouwde Maastunnel is overdag niet toegankelijk voor voetgangers, maar voor mensen zoals ik staat een rijtje leenfietsen klaar om de tunnel onder de Maas te kunnen ‘nemen’. Sneller dan verwacht sta ik zo op de roltrap naar boven om via de Doklaan en Brielselaan naar het Maassilo complex te wandelen. Daar neem ik de Maashaven oostzijde met de fraai beschilderde pilaren onder de metrolijn naar Katendrecht en de Rijnhaven met het drijvende paviljoen. Een drijvend park van recycled plastic is het nieuwste project.

Via de Kop van Zuid wandel ik de Erasmusbrug over. Op de Zalmstraat stopt de chauffeur van Rotterdam Limo keurig voor me. Het geeft mij tijd om zijn limousine te bewonderen. Via de Westerstraat, het Westplein (imposante gevels) en de Parklaan met z’n villa’s kom ik weer bij het Park. Op vorige wandelingen ben ik niet in het historische Park Schoonoord geweest. Het hek staat open, de toegang is gratis en ik heb nog tijd genoeg. Er bloeit niet veel in de herfst, maar toch zijn de meanderende paden langs platanen en salix, waterpartijen en bruggetjes best leuk. Ik ben ook zeker niet de enige deze zaterdagmiddag. De Westzeedijk oversteken en dan ben ik bij de Kunsthal. Ah, ik heb nog tijd over. Dan nog even naar het in aanbouw zijnde nieuwe depot van Boymans van Beuningen. Ondanks nog enkele missende panelen is het een fotogeniek baken in het Museumpark.

Kunsthal Rotterdam
In de Kunsthal zijn diverse tentoonstellingen die mijn aandacht trekken. Beneden is Extra Large met wandkleden van bijvoorbeeld Picasso, Miró, Le Corbusier en Louise Bourgeois. Ik wist niet dat deze bekende schilders zich ook (een tijd) hebben beziggehouden met de weefkunst. De doeken zijn zo ‘echt’, dat je alsnog denkt dat ze beschilderd zijn. Indrukwekkend!

Tegenvallend vind ik For Your Eyes Only, een ode aan de amateurfotografen en hun geliefden. Wim de Jong (1957) is schrijver, journalist en fotografieverzamelaar. Hij was jarenlang als redacteur en columnist werkzaam voor de Volkskrant en is tegenwoordig als culinair recensent verbonden aan NRC Handelsblad. Zijn verzameling foto’s uit onder meer de Verenigde Staten, Frankrijk en voormalig Oost-Duitsland is tentoongesteld. Amateurkiekjes, de makers en geportretteerden zullen hun redenen hebben gehad half of geheel ontkleed te poseren of te fotograferen, maar ‘onweerstaanbaar’ is deze amateurblootfotografie niet.

Getekend: Rotterdam! is een opdracht van Stadsarchief Rotterdam en CBK Rotterdam aan tekenaars Frank Stoks, Pris Roos en Erico Smit geweest om de impact van de coronacrisis op het leven in de stad uit te beelden. Mondkapjes dragen op de markt, onwennige gesprekken op 1,5 meter en de eerste terrasdag.

De foto’s van de Brits-Nederlandse Merlin Daleman (1992) in de My Brexit 52/48 laten indringende beelden uit tientallen Britse steden zien, wat Daleman betreft de plekken waar de onvrede over de EU gevoed en gevormd is. Dat uiteindelijk op Downing Street en in het parlement gehandeld naar de uitkomst van het referendum (52% voor Brexit, 48% tegen) in 2016. Verloedering, migranten, obesitas en regen tekenen de impressies van de steden met een heel radicaal vóór of tegen Europa.

Boven in de Kunsthal is Black Album – White Cube ingericht met installaties, schilderijen en kamers van 35 kunstenaars die beïnvloed werden door muziek. Van foto’s van Wolfgang Tillmans en Anton Corbijn, video-installaties van Cyprien Gaillard en Arthur Jafa en schilderijen van Albert Oehlen en Emil Schult comic versies van Kraftwerk’s Autobahn (1974)

Ook één van de slechts honderd bestaande exemplaren van de cover van het nooit uitgebrachte The Black Album van Prince is te zien. Speciaal voor de tentoonstelling maakte de Britse grafisch ontwerper Peter Saville een video met alle rip-offs en remakes van zijn legendarische cover voor Unknown Pleasures van Joy Division. De monumentale installatie ‘We Buy White Albums’ van Rutherford Chang – met 2.600 gebruikte kopieën van het White Album van The Beatles – als bizarre platenzaak. Sven Marquardt fotografeerde het publiek en de uitsmijters van de Berlijnse uitgaanstempel Berghain. De Rotterdamse techno-scene is vertegenwoordigd met de Exactitudes-serie over gabbers van Ari Versluis en Ellie Uyttenbroek.

Langs de trap naar beneden is de Repeating ramp van Thomas Trum (1989) te zien. Hij liet zich voor de kleurrijke muurschildering inspireren door de hellingsgraad, de lengte en het ruwe beton van de hellingbaan. 

Buiten regent het steviger. Dat geeft in het Museumpark weer een nieuw zicht op het kunstdepot, nu met reflectie op het asfalt op de parkeergarage. Mijn paraplu vasthoudend vanwege de sterke wind stap ik na wat foto’s stevig door naar het station. De terugweg gaat gelukkig soepeler dan vanochtend. Om half zeven ‘s avonds ben ik thuis, net zoals tot zeven maanden geleden elke werkdag na een treinrit uit de Randstad.