Wandelen op het langste natuurpad van Nederland tussen Hilvarenbeek en Tilburg

Wat vliegt de tijd! Het is alweer de twaalfde en laatste dag op het Langste natuurpad van Nederland. De B&B BIj Jans in Hilvarenbeek ligt aan een doorgaande weg. Dan is een Velux kantelraam een zegen en een vloek, goed voor de temperatuur en ventilatie op de kamer, maar ook tot laat op de avond gehorig vanwege het passerend verkeer. De spullen voor het ontbijt staat klaar in de keuken. Met twee andere mannen slaap ik op de tweede etage en mogen we pakken en bereiden wat we willen. Waar de één eieren en spek staat te pakken, de ander met wat cereals weer in z’n eigen kamer verdwijnt, stal ik een ontbijt voor één uit op tafel en geniet ervan met de e-paper van het FD binnen handbereik.

Relive ‘Dag 12 langste natuurpad Hilvarenbeek-Tilburg’

Etappe 32 Hilvarenbeek – Tilburg (28km)
Stukken van de officiële route heb ik opgenomen in het te wandelen traject vandaag. De routegids gaat namelijk vanuit Biest-Houtakker wat noordelijker richting Gorp en eindigt bij de Natuurpoort De Roovertse Leij zonder echt de grens met België aan te doen. Dat vind ik voor een meer dan 450km lange wandeltocht vanuit Delfzijl zo ongeveer een belediging om dan bij een terras een kilometer van de grens te stoppen.

Ik heb in de voorbereiding flink mijn best gedaan op een aantal route-ontwerpen om ook deze laatste dag nog zoveel mogelijk in stijl van het natuurpad te zien, de grensovergang mee te nemen en niet zomaar de bus naar Tilburg te pakken. Eén van de onderzochte varianten was te eindigen in Baarle (Nassau/Hertog), maar ons bezoek op weg naar Achtmaal bij Zundert eind juli was zo ontluisterend, dat ik er niet naartoe terug wilde.

Direct achter de B&B starten de zandwegen alweer, de beek Roodloop over en langs het gelijknamige bos. Tractoren en zeker op de Roovertse dijk een mix van vracht- en personenauto’s gebruikt de weg ook. Dat levert regelmatig opstuivend zand op. Ik merk het de rest van de dag aan het moeten schoon snuiten van mijn neus.

Links en rechts liggen natuurgebieden Gorp de Leij, de Kempische landgoederen Gorp & Roovert  en landgoed De Utrecht. Bij het kruisen van de grens buurtschap Roovert op grens met België maak ik voldaan een selfie. Het is me gelukt het land te doorkruisen! Ik volg de onverharde weg Grens formeel in België – ik krijg direct een Welkom in België SMS – een tijdje langs de landsgrens tot voorbij de Mariakapel.

Op de Fusilladeplaats en oorlogsgraven Gorp en Roovert zijn in de vroege ochtend van 15 augustus 1942 5 personen omgebracht door de Duitsers. Hoewel één van de officiële Nederlandse oorlogsgraven, is het omheinde perceel niet opengesteld. Ik kan alleen van buiten het hekwerk mijn respect betonen.

Een heel mooi stukje is het bospad dat met de loop van de Rovertse Leij meandert in noordelijke richting. De 16e eeuwse humanistische filosoof en arts Johannes Goropius Becanus noemde het Aards Paradijs van Adam en Eva. Goed, wellicht wat overdreven, mooi zeker. Het Gorps Baantje met links een uitgestorven klim- en avonturenbos Rocks & Rivers komt uit bij de al genoemde Natuurpoort. Ik heb er 11km op zitten, maar geen behoefte aan een terras. Ik pauzeer kort bij de kruising met de Turnhoutse Baan.

Rechtdoor, weer onverhard, naar Nieuwkerk, opnieuw op de landsgrens. Enkele bijzondere grenspalen en -stenen en het voormalige Klooster Nieuwkerk, dat een dependance van La Trappe in Berkel-Enschot lijkt. Het bier heb ik gisteren geproefd. Het is me nu te vroeg. Het gebied speelde een belangrijke rol tijdens de 80-jarige oorlog. In 1639 werd er een grenskerk gebouwd. Tilburgers bouwden vervolgens ook een grenskerk in 1652. Het gebied dat tot dan toe Steenvoirt heette, kreeg nu de naam Nieuwkerk. In 1799 werd de grenskerk afgebroken en werd op dezelfde plek het kapelletje Sint-Jans-Gool gebouwd. Deze kapel staat er nu nog steeds en is in de jaren ‘80 gerestaureerd.

Ik ga in noordelijke richting door het natuurgebied Halve Maan, Riels Hoefke en De Regte Heide. Schitterende heidevelden, mooie bossen en alsmaar onverharde paden. Aan de horizon de hoogbouw van Tilburg. Terwijl een Chinook helikopter deze ochtend heen en weer vliegt, bekijk ik de prehistorische grafheuvels.

Bij het buurtschap Looienhoek ga ik het traject van het Bels Lijntje volgen. Het tracé van de sinds 1867 aangelegde en in 1973 opgeheven spoorlijn tussen Tilburg en Turnhout is sinds 1993 een fietspad dat omgeven door naaldbomen en heide de A58 kruist en dan voor de Tilburgse wijk De Blaak afbuigt naar de bossen ten westen van de stad om bij de Bredaseweg op te houden.

Ik doorkruis het in 1712 in opdracht van van Willem van Hessen-Kassel aangelegde park Oude Warande, een van de weinige intacte sterrenbossen in Nederland, en wandel via de Tilburg University. Het had na een bezoek in 5 VWO weinig gescheeld of ik was hier economie gaan studeren. Aan de banners te zien, beoogt de universiteit ‘understanding society’.

Ik wandel in oostelijke richting door de groene long naar de spoorzone en mijn eindpunt, het station Tilburg, dat sinds 2013 fors vernieuwd wordt. Ik ben er, heb 494,5 kilometer achter de rug, nog steeds overeind en nog steeds blij met met deze hobby. Het was genieten met slechts één dag regen (Westerbroek – Anderen) en verder zonnige dagen. Mondkapje op en naar Zwolle en Ommen!