Wandelen op het langste natuurpad van Nederland tussen Beilervaart en Balkbrug

‘s Nachts regent het, prik ik nog een keer m’n blaar onder de rechter grote teen en duik weer onder het dekbed. Om half acht sta ik op en als ik na het douchen, aankleden en inpakken van de rugzak me meld in de kantine van manege / paarden training centrum Equixantos. heeft gastvrouw Petra de tafel gedekt met meer dan genoeg voor twee personen. Ik laat het brood, ei en de koffie me prima smaken, reken af, praat nog wat over wandelingen in de omgeving en ga op pad. Ik heb een duidelijk en vertrouwd doel voor mijn vierde dag op het Langste natuurpad van Nederland: thuis in Balkbrug.

Relive ‘Langste natuurpad dag 4: Beilervaart – Balkbrug’

Etappe 9: Beilervaart – Dwingeloo (8km)

Een kleine kilometer langs de doorgaande weg en Beilervaart en dan het fietspad op naar het zuiden, de Beilerstroom over, even uitkijken bij overstekende koeien die op weg zijn naar de weide. Ik ben nog niet eerder vanaf de kant van Smalbroek het Nationaal Park Dwingelderveld in gewandeld. De meeste wandeltochten komen vanaf de kant van Ruinen. En zo zie ik weer andere delen van het veranderende landschap, mag twee keer over een vlonderpad om droge voeten te houden en geniet na 11km van een heerlijk uitzicht van het uitgestrekte landschap om me heen.

Etappe 10: Dwingeloo – Ruinen (8,5km)
Ik wandel sneller over het natte zand dan een paard een koets kan trekken, dat is maar weer bewezen. Ik neem op verzoek van het Capgemini Financial Services secretariaat een eerste filmpje op over m’n hobby. Er kan gelukkig in gesneden worden, al is de setting met de heide en jeneverbessen op de achtergrond helemaal goed. Over de Kraloërheide buig ik af richting Spier om een stuk ‘gewoon’ bos te doorkruisen bij Anholt.

Etappe 11: Ruinen – Zuidwolde (15,5km)
Op de Defensieweg in het buitengebied van Ruinen is een groot Distributie Centrum van – inderdaad – Defensie gevestigd. Op verkeersborden en informatieborden hebben aanhangers van Covid = PsyOp hun statements en URL met stiften achtergelaten. Toen ik nog in dienst zat en bijvoorbeeld een sok was kwijtgeraakt of een tentharing krom getrapt had bij een bivak werd dat al als vernielen van staatseigendommen gezien. Alsof verkeersborden je tekenpapier zijn, zucht.

Ik herken het kilometerslange bospad dat van Pesse naar Echten door het Echtenerveld loopt. Ruim voor het dorp mag ik linksaf richting en over het spoor naar Huize Echten. Enkele weken geleden wandelde ik hier op mijn rondje Hoogeveen in omgekeerde richting. Ik kruis Het Oude Diep, ga de bospaden rond het landhuis over, neem het viaduct Nijstad over de Hoogeveense Vaart. Eigenlijk best een apart stuk op dit ‘natuurpad’. Van Echten tot in Zuidwolde ligt er asfalt onder mijn voeten. Geef mij maar een bospad! Voorbij de Stuw bij Steenbergen is een stuk pad ingetekend dat zo overwoekerd is met doornstruiken, dat ik me er niet aan waag. Ik neem een alternatief richting de Hoogeveense weg.

Etappe 12: Zuidwolde – Balkbrug (12km)
Henriëtte Marsman heeft via Facebook laten weten vanaf de begraafplaats in Zuidwolde mee te willen lopen naar Balkbrug. Ze oefent haar conditie. Ik moet me enorm inhouden om haar de kans te geven me bij te benen. Voorbij Wemmenhove laat ze me al gaan. Ik ga onverharde paden volgen via Drogt naar Bazuin. Met een kilometer asfalt als tussendoortje kom ik aan de noordzijde het natuurgebied Takkenhoogte – Meeuwenveen binnen, dat als bijna thuis voelt. Met opnieuw heide op de achtergrond neem ik een tweede filmpje op voor mijn collega’s om te laten zien wat ik na of buiten het werk doe.

Met nog altijd een stevige tred – ik ruik de stal – banjer ik door het Reestdal over Rabbinge, de Reest over naar Den Huizen. Ik heb op al die kilometers bijna geen mensen gezien vandaag en hier komt het ene na het andere stel me passeren, zitten vier mensen bij het rustpunt aan Rabbinge en ben ik ook in de Haardennen niet alleen. Het Heuveltjesbosbad heeft vanmiddag de afsluiting van een apart seizoen. Ditmaal geen uitbundige DJ set en Spielerei van de plaatselijke brandweer. “‘t Is weer voorbij” klinkt uit de speakers.

Na bijna 44,5km steek ik de Zwolseweg over en steek door naar de Iepenlaan. Welkom thuis.