Tropische ronde om Hoogeveen wandelen

Met de aanhoudende tropische temperaturen heb ik het wandelplan van vandaag, 44km in de omgeving van het Duitse Nordhorn gewisseld met dat van volgende week, een eigen ontwerp van een ronde om Hoogeveen van 34km. Hoogeveen ligt op slechts een kwartier rijden, ik heb in de omgeving al heel wat stappen gezet, maar nog niet eerder een volledige ronde gewandeld. Het op Afstandmeten.nl gemaakte ontwerp heb ik gisteravond in Komoot geladen. De auto laat ik vanochtend net voor zeven uur achter op het nog vrijwel lege P+R terrein bij het station.

Relive ‘Ronde om Hoogeveen wandelen’

Direct naast het stationsgebouw start een wandelpad naar de Pesserstraat die bij Basic-Fit in een voormalig schoolgebouw uitkomt. Aan de overzijde ga ik de Stuifzandseweg in met de bedoeling om tot in het gelijknamige dorp te lopen. Maar als ik een onverhard pad tussen de bomen rechts zie die niet op de kaart is aangegeven, sla ik af. Dat komt op de hoek van de Voltastraat en Bellstraat uit. Met deze verrassing neem ik de paar straten langs vervoerders voor lief. Ik had het pad vóór de Brandligtsdijk wel gezien op de kaart, maar die leek niet helemaal door te lopen. Er staat geen ‘eigen weg’ of ‘verboden toegang’, wel hangt er een plakkaat ‘gemotoriseerd verkeer verboden’. Dus kan ik er als wandelaar onbekommerd in, heerlijk in de schaduw van bomen over gras en zand tot op de Pesserdijk, een autoluwe asfaltweg. Uit de bossen links liggen gezaagde bomen opgestapeld klaar voor vervoer.

Mij intrigeren de diverse wandelpaden zoals het Oma Emmy Pad de bossen in, deels langs de Wijken van Eleveld. De meeste wijken in voormalige verveningsgebieden zijn gedempt; hier liggen ze uitnodigend. Ik maak een screenshot van de Komoot kaart en ga er eens een leuke wandeling van maken. Het buurtschap Siberië blijft ook zo’n bijzondere naam. De Pesserdijk komt uit op het Linthorst Homankanaal tussen Beilen en de Drentse Hoofdvaart bij Noordscheschut, waar ik welkom ben in Tiendeveen.

Dat Noordscheschut zijn naam ontleend aan de Noord, een watergang die de Industriehaven en de Hoogeveense Vaart verbindt met de Verlengde Hoogeveense Vaart voorbij de schutsluis, ontdek ik vandaag. Het paadje langs het water is rustig. Over het Schooldijkje kom ik op de Coevorderstraatweg, waar iets verderop een krijtbord ‘Rust plek’ wenkt. Een picknickbank om na ruim 10 kilometer een eerste pauze te nemen.

Voorbij de A37 volg ik de waterlijn waar vissers – opvallend veel Ambonezen – naar hun hengel of telefoonscherm scherm, een dutje doen of staan te kletsen. Het bedrijventerrein Buitenvaart is nog niet volgebouwd en geeft zo de ruimte aan je zintuigen. Het zuidelijk deel ligt tegen Hollandscheveld aan. Komoot meldt dat ik ruim 2 kilometer de Trekgatenweg mag volgen. Omwonenden hebben vooralsnog de aanleg van een zonnepark tegengehouden. De gemeente Hoogeveen wil er in totaal vijf aan de randen van haar grondgebied aanleggen. De berm ligt hier bezaaid met bierblikken en verpakkingen van McDonald’s, blijkbaar een favoriete route vanaf de Schutstraat en Alteveer om burgers en bier te nuttigen en je dan te ontdoen van de verpakkingen. Aan Alteveer – het gelijknamige dorp ligt 3,5km zuidelijker in De Wolden, volg ik eerst de weg naar het zuiden om dan langs de Zuidwolderwaterlossing, die in twee takken begint in Hollandscheveled en Elim en uitkomt in de Hoogeveense Vaart, richting N48 te gaan. Links en rechts heeft Dunnewind bekkens aangelegd voor extra waterberging.

Was het crossterrein Oosterveld op mijn vorige wandeling hier vanwege Corona nog helemaal afgesloten, is het nu verboden voor publiek. Bij het zonnepark Oosterveld ga ik via de ‘landbouwtunnel’ Noorderweg onder de N48 door om meteen de zandweg Ten Arlo op te draaien. In de Tweede Wereldoorlog bevond zich hier het Kamp Ten Arlo (Witte Corneliszn De With) van de De Nederlandse Arbeidsdienst (NAD), eerst vrijwillige en later verplichte werkinzetdienst. Op 10 september 1944 werd het kamp opgeheven.

Bij de parkeerplaats van het natuurkampeerterrein De Bulte zie ik een min of meer met zitvlak afgezaagde boom liggen, mijn tweede pauzeplek na 21 kilometer. Ten Arlo is één van de oudst bewoonde plekken in de regio. Via een graspad langs het maïs kom ik bij een eerste groepje boerderijen. Ook de hoeven waar nu onder meer restaurant Narline gevestigd is, is zo’n groepje. Ooit was hier een duidelijker brink.

De Spiekampenweg is druk. Afslag 25 Zuidwolde op de A37 komt hierop uit en met Echten en het recreatiegebied Nijstad dichtbij heeft ieder zo z’n bestemming. Net over de Hoogeveense Vaart wijk ik af van de route en ga het talud af voor een onbekend stukje Echten direct aan het water. Hier staat een voormalige smederij. Bij het botenhuis met sanitaire voorziening geniet een jeugdgroep van het water. Bij Gasterij de Molenhoeve valt me het ANWB bordje met drie molens op, alsof Kinderdijk in het zuiden van Drenthe ligt. Bij het parkeerterrein van het restaurant staat één molen. Het personeel van restaurant Boschzicht groet ik vriendelijk. Op zaterdag 5 september wandel ik hier op het Roots Langste natuurpad van Nederland vanuit Beilervaart naar Balkbrug en kan dan hun boerentosti’s misschien wel goed gebruiken 🙂

Ik ben al vaak in Echten geweest. De onverharde paden en de bossen blijven mooi, net als het Huis te Echten. In het Speelbos Roekpad is het druk. Gezinnen met jonge kinderen hebben de speeltoestellen, belevingspad, trekpont en opdrachten gevonden. Grappig, want op georganiseerde wandeltochten in het voor- of najaar is het hier op zaterdagmorgen altijd de rust zelf.

De Fluitenbergseweg is weer een kwestie van doorstappen. Het is behoorlijk warm geworden buiten. Houd je het echt niet vol, kun je aan bij Hoeve Sonneclaer voor boerderij-ijs, kijken of kamperen bij de boer. Verderop serveert de Schildhoeve lunch en diner, zowel binnen als op een groot buitenterras. Zelf pak ik m’n derde pauze op een wandelbankje op de hoek met Kalenberg. Net in Fluitenberg sla ik af op Vijfhoek naar het natuurgebied Oude Kene. Dat is in 2008 aangelegd om de in de jaren ’60 rechtgetrokken (‘genormaliseerde’) Oude Diep – de Loop van het Oude Diep was de reden hier toen te wandelen – in meanderende vorm opnieuw aan te leggen, omringd door rietvelden en grasland. Ik volg nu de paarse route voor een ruime slinger door het gebied, mag via stepping stones ‘over water’ lopen en kom na 2,5km uit op de Kinholtsweg, neem er de spoorwegovergang om het bij een Weidebliktocht al eens belopen bospad tussen spoor en bebouwing te gaan, langs de voormalige gevangenis Grittenborgh tot op het terrein van de Treant Zorggroep locatie Bethesda. Terug in de stad merk hoeveel extra warmte er op de stenen bij komt. De laatste twee kilometers over de snelweg en langs de rand van de bebouwing aan de Griendtveensweg zijn niet moeders mooiste, wel nodig om de auto te bereiken. Met de genomen extra’s is de 34km route uitgekomen op 37km. De ontlading van zweet komt als ik terugrijd naar Balkbrug, kauwend op een vierde bol en met weer een halve liter sap richting maag.