Museumbezoek heeft er tijdens de lockdown niet ingezeten. Nu musea hun deuren weer geopend hebben, heb ik nog wel een verlanglijstje. De nog één dag geldende deal met Enel X voor eenmalig €30 betalen en dan de hele maand juli gratis elektriciteit laden voor mijn Kia e-Niro geeft tijdens een autotour het idee op gratis stroom te rijden, net als een Museumkaart na de jaarlijkse (steeds hogere) afschrijving onbeperkt toegang geeft tot 400+ musea in het land. Met een tussenstop bij de Green Planet van Shell in Pesse voor een laadbeurt rijd ik over de A28, N381, door Emmen naar Ter Apel om het eerst het klooster in te gaan.
Museum Klooster Ter Apel
Het voormalige klooster heet Domus Novae Lucis, (Huis van het Nieuwe Licht). Tussen 1465 en 1561 werd gewerkt aan de bouw van het klooster volgens een middeleeuws plan. Behalve het conventgebouw, werden ook een poortgebouw, watermolens, perkamenthuis, bak- en brouwhuis (nu het tegenover het klooster gelegen Hotel Boschhuis) en een gastenverblijf aangelegd. Met de verovering van het gebied door Willem Lodewijk van Nassau in 1593 werd het katholieke geloof afgezworen (Reformatie) en werd de laatste kruisheren prior, Johannes Emmen als de eerste Hervormde predikant benoemd. In het museum vind je beelden, kledingstukken van het kloosterleven, een inpandige bierbrouwerij, maar ook een kruidentuin met meer dan 200 verschillende planten. Professioneel fotograaf André Dümmer exposeert op de bovenetage fraaie platen die in en rond het klooster geschoten zijn. 
Er is een kleine zaal met 32 Russische iconen uit de 18e en 19e eeuw, de collectie Wilbers.
Een met pijlen aangegeven looproute en het reservering systeem geeft voldoende bewegingsruimte zonder anderen op minder dan 1,5m te hoeven naderen, terwijl ik zeker niet alleen in het museum rondga, het scriptorium, de Kanunnikenkerk en de lekenkerk bekijk, en uiteindelijk met een fles Westerwolder Kloosterbier – Zware monnik naar buiten stap.
Het MOW in Bellingwolde
Vorig jaar juli ben ik op de Pronkjewailpad etappe tussen Bad Nieuweschans en Wedde ook door Bellingwolde gekomen en een stempel gehaald in wat toen nog Museum Oude Wolden heette. Het museum heeft zich hernoemd tot Het MOW vol moderne kunst. Reserveren hoeft niet en als ik even voor twaalf arriveer, ben ik de eerste en enige bezoeker. Tot en met 18 oktober zijn er onder de naam Vitamine K – kunst waar je van opknapt werken van 30 kunstenaars bijeen gebracht als een post-corona oppepper met frisse kleuren en één en al vrolijkheid.
De uitbundige kleuren in de schilderijen van Reiner van den Berg herken ik van zijn bijdrage aan het eeuwfeest van de Groninger kunstenaarsbeweging De Ploeg die ik in september 2018 bekeek. Dit voorjaar dagelijks een bloem of insect tekenen tot een collectie van 60 prenten zal ook heel therapeutisch en afleidend zijn geweest. Rosa Anson-Alp maakte 200 gezichten van klei, bladgoud en gele verf. Losse gezichten kun je in de museumwinkel kopen om daarmee ‘aardigheid te verspreiden’. Plaatjes van fruit met draadjes verbonden tot een soort hoestbui heten samen ‘gezondheid!’. Zich openende papieren bollen als uitdrukking van verliefdheid in Return to Paradise van Janke Klompmaker.
Een deel van de 40 in beheer zijnde fijnschilder en magisch realist Lodewijk Karel Bruckman (1903-1995) is tentoongesteld. De lente, liefde en blijheid straalt van het museum af. Niet dat ik neerslachtig was, maar zo’n tentoonstelling doet je goed, laat je lachen, ook al liggen hier de pijlen voor de looproute bij wat meer bezoek tijdens de coronacrisis op de grond.
Veenkoloniaal Museum in Veendam
Op 5 mei 2015 was ik voor het eerst in het Veenkoloniaal Museum in Veendam. Reserveren is hier niet nodig. Looproutes zijn aangegeven om op gepaste afstand van elkaar te blijven. Archeologische vondsten, de ontginning van het veen en het rijke industriële verleden (van strokarton, aardappelzetmeel en -eiwitten tot scheepsbouw) met bekende namen als Willem Albert Scholten (hij had negen aardappelverwerkende fabrieken en was grootaandeelhouder in Nederlandsch-Amerikaansche Stoomvaart-Maatschappij, de latere Holland-Amerika Lijn) en Anthony Winkler Prins (inderdaad die van de Winkler Prins Encyclopedie) wordt belicht in de diverse zalen van de voormalige Rijks HBS, waar menig bekende Nederlander naar school ging, zie ik aan de Wall of Veen.
De belangrijkste reden vandaag te gaan is de overzichtstentoonstelling met werken van Jannes de Vries (1901-1986), prominent De Ploeg (ere)lid. Kleurrijk, zoals je van een expressionistische Ploegschilder mag verwachten en qua thematiek net zo goed landschappen en scènes uit het boerenleven als bijbelse voorstellingen (deze laatste kom je bij andere Ploegleden niet echt tegen, althans niet in exposities).
Een tweede interessante tijdelijke tentoonstelling is die rond voortvarende vrouwen. Geletterdheid, modebewust zijn en ondernemerszin kenmerken de geëxposeerde vrouwen uit de Veenkoloniën die de zeeën bevoeren, buitenlandse steden (en de winkels daar) bezochten en thuisgekomen ‘opzien baarden’.
Drie heel verschillende musea in een schitterend stuk van het oosten van Groningen, Westerwolde en de Veenkoloniën. Onderweg kwam ik veel fietsers tegen, zag ik veel lokale ondernemers (rustpunten, theeschenkerijen, molens, etc.) actief en lonkte het weer om op een lager tempo dan de 60km/u op veel klinkerwegen in Westerwolde terug te komen.
