Rond om Arnhem wandelen

Na het strijken van het wasgoed en het verwerken van de foto’s en indrukken van de eerste vakantieweek begin ik vandaag de tweede week met een ronde om de stad Arnhem. Ik heb gisteren eerst een ronde van 30km op afstandmeten.nl uitgezet, later uitgebreid met Arnhem-Zuid tot een 45km rondgang. Start en finish is bij de grote parkeerplaats bij de afslag Arnhem-Noord aan de A50/A12. Daar laad ik ‘s ochtends op een nog verlaten plein bij het Postillion hotel Arnhem bij één van de twee 350kW laadpalen van Allego de Kia e-Niro weer tot 80% bij.

Relive ‘Rond Arnhem’

De drukte rond de Apeldoornseweg maakt snel plaats voor een smal zandpad naar boven met uitzicht op het knooppunt Waterberg. Leuk om de snelweg eens van de andere kant te zien. Ik sta kort stil bij het oorlogsmonument voor de landgenoten die tijdens de mei-staking in 1943 hier door Duitsers zijn gefusilleerd. De bospaden over de Waterberg laten het hekwerk rond het Nederlands Openluchtmuseum links liggen en komoen uit bij de Cattepoelseweg. Hier volg ik de brede grasstrook naast het asfalt die om Burgers’ Zoo buigt. Ik word welkom geheten in Schaarsbergen voor nog een boslaan vol paddenstoelen. Een klein stuk Kemperbergerweg langs de arbeiderswoningen uit de ontginningstijd, Casa Nova, en een lus over landgoed Warnsborn (Het Lage Erf), Hoog Erf en de Bakenberg brengen me naar de Schelmseweg. In de buurt Hoogkamp aan de overzijde hoop ik 12 september tijdens het afleggen van het Langste natuurpad van Nederland te overnachten. Grappig om alvast een beeld te hebben van de ligging en de huizen.

Zoals altijd wijk ik onderweg af van de route als me een paadje of laan beter uitkomt. Ik volg een brede bomenlaaan naar het zuiden door het landgoed Mariëndaal. Het is de tijd om de hond uit te laten en aan hardlopen te doen zo te zien. De theeschenkerij in Hoeve Klein Mariëndaal is op maandag gesloten, anders een mooi punt even een bakkie te doen. De waterval Mariëndaal zet ik op de plaat en iets verderop aan de overzijde van de Utrechtseweg neem ik mijn eerste rust op een bankje aan de Slijpbeek.

Hier of via de spoorbrug de Rijn oversteken kan niet, en dus krijgt de ronde een deuk op de kaart. Ik wandel door de wijk Klingelbeek met de loop van de rivier mee langs herenhuizen, aanbiedingen om nieuwbouw met uitzicht te doen, hoewel een B&B in een woonboot aan de Rijn me ook leuk lijkt. Waar auto’s hun rondje draaien om de Mandelabrug op te komen, bekijk ik aan de Rijnzijde van het Roermondplein de uitbundig aangebrachte street art. Dan een lange gang over de brug met uitzicht op de Rijn en het stadscentrum, het Park Stadsblokken en de plassen in het natuurgebied Meinerswijk en het verkeer op de N225 en Batavierenweg.

De rust keert weer in de groene zones ten noorden van de jaren ’80 wijken Elderhof en Elderveld-Noord. Fiets- en wandelpaden langs het water, wilgenbomen, een adoptieboomgaard De Steenen Camer. Op een enkele ouder met kind, visser of hardloper kom ik er niemand tegen.

De wijk Schuytgraaf in het zuidwesten van de stad is de laatste uitbreiding en nog volop in ontwikkeling. Laatste buurten zijn in de verkoop. Ik pas de route aan op de zich uitrollende werkelijkheid. In plaats van betegelde stoepen loopt het veel lekkerder op een graspad buitenom tussen de knotwilgen. Twaalf jaar geleden reed ik hier nog door de kale vlakte naar de A50. In ‘t Vlot rust ik een tweede keer. Op diverse plekken kun je in de wijk je kano te water laten. Voorbij de sportvelden kom ik bij de zuidwestpunt in de route. Vanaf hier is het voorlopig rechtdoor naar het oosten, eerst met water links en het in ontwikkeling zijnde Park Lingezegen / De Park rechts. Bij restaurant De Klomp aan de Batavierenweg / Rijksweg Noord naar Elst steek ik over om langs de Rijkerswoerdse Plassen te wandelen. Een groep hondenbezitters en wat mannen die hun krachttraining op het Sportpark Rijkerswoerd doen zijn de enigen hier. Fietsenstallingen en parkeerplaatsen zijn leeg. Het is niet koud, maar de donkergrijze luchten beloven niet veel goeds.

De A325 over is de Rijkerswoerdsestraat nog een landweg op ruime afstand van de wijk Rijkerswoerd. Bij de entree van het Zegebos sla ik af. De paden in de groene long tussen Rijkerswoerd en Huissen waren eind van de Tweede Wereldoorlog onderdeel van de Liberation Route. Diverse informatiepanelen vertellen over de geschiedenis van het gebied, neergehaalde Duitse Messerschmitt bommenwerpers. Op een bankje aan de Parkdreef rust ik een derde maal, ga vervolgens door Park Holthuizen naar de Huissensedijk. Met zicht op een enorme binnendijkse kersengaard trek ik de poncho aan tegen de regen. Zo’n omgang heeft ook lelijke stukken. Het 2,5km lange fietspad langs de druk bereden Pleyroute / N325 is een goed voorbeeld ervan. Tegemoetkomende fietsers hebben net zo last van de regen als ik. We lachen maar naar elkaar. Gedeelde smart is halve smart.

Bedrijventerrein IJsseloord en dan de stoep langs de Bethaniënstraat in Presikhaaf II, gevolgd door de kastelen-starten in de volksbuurt Over het Lange Water, waar een Turkse pizzaverkoper trots is er al sinds 1960 gevestigd is. Dan een smal voetpad door de bossage langs de A12. Een deel staat niet op de kaart en dat doet me deugd. Aangekomen op de IJsselallee steek ik Presikhaaf in. Van een afstand heb ik al een poos het kleurrijke appartementengebouw Helix gezien. Net als z’n evenknie in Nijmegen is dit van de SSH. Aan de kruising Velperweg / Van Remagenlaan staat De Witte School uit 1928-29, fotogeniek en een mooi voorbeeld van de bouwstijl Amsterdamse School, net als het schuin er tegenover gelegen park en kasteel Bronbeek. Het park – eigendom van Defensie – is vanwege COVID-19 maatregelen gesloten. Ik klim verder omhoog naar de Paasberg, pak een klein stuk van de Rosendaalseweg en neem vlak voor het hoge viaduct onder de A12 door links het smalle zandpad langs de snelweg. Links van me ligt de wijk Arnhemse Allee, maar ik zie enkel bomen en paddenstoelen. De brug in de Schelmseweg over de A12 zet me op de Veluwe. Een bord verzoekt het valhek te sluiten om het wild binnen de omheining te houden. Lijkt me beter voor iedereen.

Een paar laatste slingers door het bos, waarbij me opvalt dat vroeger bospaden met werden geasfalteerd of als klinkerweg werden bestraat. Een ree heeft me in de gaten en springt weg voordat ik m’n camera beet heb. Na bijna 45km meldt de navigatie app Komoot zich af en wenst me snel weer te zien. Gaat lukken.