Voor de wandeling vandaag in de buurt heb ik een beroep gedaan op de routeplanner op Wandelnet.nl die het plannen langs het knooppuntennetwerk De Wolden in het zuiden van Drenthe ondersteunt. De functie kan nog wel sterk verbeterd worden. De kleur van de gekozen route is namelijk hetzelfde als die van het onderliggende netwerk. Het ontwerp zou opeens 53 kilometer lang zijn en laat me sommige stukken dubbel lopen. Ik heb een lijstje met de knooppunt nummers gemaakt. Onderweg bleek het resultaat voor mijn doen veel te kort. Dan zijn de knooppunten in het veld een uitkomst. In De Wolden zijn deze namelijk voorzien van een overzichtskaart, zodat je ook een rolling forward planning kunt maken als je er nog een eind aan vast wilt knopen. En op deze zonnige zaterdag in de lente is dat een goed idee.
Relive ‘20200404 De Wolden’
Ik parkeer na half acht de auto op de lege carpoolplaats aan de N48 bij Zuidwolde dat direct aan het wandelnetwerk ligt. In de benen, eerst de autoweg over en een stuk naar het noorden langs de N48. Hier ten noordoosten van het dorp Zuidwolde is een uitgestrekt natuurgebied tussen Steenbergen en Alteveer met heide en bos op zandgronden. Het wordt wel Klein Zwitserland genoemd. 
Geen mens te bekennen hier, in de verte wat grote grazers waarmee het hele jaar door social distancing in acht genomen moet worden. Opnieuw een zandpad langs de autoweg komt uit bij de Zuidwolderwaterlossing die een aantal kilometers westelijker uitmondt in de Hoogeveensche Vaart. Woensdagavond waren we met m’n zwager op weg naar Groningen om er bij onze aan de RuG studerende dochter een aanhanger met grind en pallets te lossen. Het resultaat zie je hier. Het uitzicht gaf de ideeën voor de route vandaag. 
Eén van de blikvangers in de auto is het 30 hectare grote zonnepark Het Oosterveld, dat hier vanaf september 2019 is aangelegd op voormalige landbouwgrond. Ik wijk af van de knooppuntenroute om er in een blok van 3 kilometer via de lintbebouwing van Alteveer omheen te lopen. De gemeente Hoogeveen had plannen voor vijf van dergelijke zonneparken, maar de bewoners van Alteveer hebben voor zo ongeveer elk huis een spandoek met Zonnepark Trekgatenweg Nee geplaatst. Parallel aan de Hoogeveensche Vaart zou langs de Trekgatenweg ook een zonnepark komen, maar dat is onder publieke druk in maart 2020 op de lange baan geschoven.
Na een eerste pauze op een boomstronk op een heerlijke plek in de zon – ik zie mezelf hier al uren zitten lezen – loop ik verder langs een bosrand, watergangen en onverharde paden terug naar Alteveer. Aan de overzijde staat bij een boerderij op het Kremersdijkje een blauwe harmonicabus geparkeerd. De Heidegeit’n on Tour, als carbidschieten, een FM zender en keet niet voldoen. Iets zuidelijke ligt een kaarsrecht fietspad van ruim 2 kilometer lang dat ook Kremersdijkje heet. De landwegen Hendrikus Zomerweg en Albert van Daatselaarstraat verwijzen naar bekende verzetstrijders die hier in de Tweede Wereldoorlog actief waren.
Welkom in de in de 19e eeuw gestichte veenkolonie Kerkenveld met nieuwbouw ten noorden van de dorpskern, typische lintbebouwing langs de Jan Haarstraat en het Gedempte Hoofddiep. Haaks erop lopen de (gedempte) Zandmeerswijk, Scholtenswijk en de Troostwijk. Deze grindweg volg ik tot op een watergang met Ringdijk. Tijd voor een 2e pauze aan de rand van het water bij gebrek aan een wandelbankje. Tot nu toe 2 voetgangers en 2 fietsers gezien, voor de rest heb ik de omgeving voor mezelf.
Met de SWOS ben ik jaren geleden ook deze contreien geweest. Ik herken de bospaden en de rondgang bij het door Het Drents Landschap beheerde natuurgebied Het Zwarte Gat, waar opnieuw – op veilige afstand – Schotse Hooglanders grazen. De reflectie van berken en andere bomen rond de waterplas is fotogeniek. Ik stel het vervolg van de route bij om ook het landgoed Linde aan te doen. De nog jonge aanplant rond een nieuwbouw landhuis is exclusief voor wandelaars opengesteld. Een kleine hond staat luit te blaffen om zijn baas te plezieren en recht te doen aan de ‘hier waak ik’-borden die her en der zijn neergezet. Ik ben aan de zandpaden gewend geraakt. Dan valt de Linderweg uit de toon, al moet toch ergens de N48 veilig gepasseerd worden. Bij het gesloten hotel/restaurant Ter Linde is personeel aan de overzijde bezig de hagen langs de parkeerplaats te snoeien. Je moet wat deze weken.
Ik duik iets verderop de bossen weer in, even lak hebben aan de knooppunten, maar pak aan de andere zijde op de zandweg Sjoert de draad weer op. Het smalle tussen de bomen door slingerende zandpaadje heb ik eerder bewandeld. Een kudde koeien en een rustend kalf kijken me belangstellend na. Het weidse uitzicht over de velden in Bazuin is fantastisch, zo ver van de hectiek en deprimerende nieuwsbulletins. Was ik in de voorbije 10 km weer welgeteld twee wandelaars tegengekomen, kruisen nu diverse groepjes fietsers van de kant van Wemmenhove.
Welkom in Zuidwolde. In de grote speeltuin van de landschapsbuurt genieten enkele tientallen kinderen van het lenteweer. Goed om te zien. De palen van het knooppuntennetwerk zijn voorbij Drift verdwenen. Maakt niet uit, zo moeilijk is de gang via de Hoofdstraat de Zuider Kerkes over via de Nijverheidsweg ook niet. De laatste paar honderd meter van de Oosterweg is niet toegankelijk voor fietsers en voetgangers. Terwijl ik mijn auto in zicht heb, volg ik daarom het ATB dat in de bossage tussen carpoolplaats en dorpsrand is aangelegd. Speels slingerend sluit ik zo de 36km geworden rondwandeling af.
