Voor Stille Zaterdag heb ik op Routeyou.com een 39km route uitgezet over de (voormalige) veengronden in het zuidoosten van de gemeente Hardenberg en een stukje Twenterand, tegen de Duitse grens aan. Afgezien van de hoek Engbertsdijksvenen, Kloosterhaar, Sibculo, Bruinehaar en Langeveen is het een onbekend stukje Overijssel, waar ik nog niet eerder gewandeld heb. Ik heb om bijna half negen alle keuze uit parkeerplaatsen tegenover de PKN Gereformeerde Sionskerk in Mariënberg om aan de rondwandeling te beginnen.
e oorsprong van het 925 inwoners tellende Mariënberg ligt in de 14e eeuw. Broeders des gemeenen levens, de kloosterorde die ook diverse gemeenschappen met zusters kende en gesticht werden in de tijd van de Moderne Devotie rond de in Deventer en omstreken wonende en werkende theoloog Geert Groote, bouwden vanuit het klooster bij Sibculo de Hut Marieborch. Verdieping van het geestelijk leven, een soort opwekkingsbeweging binnen de toenmalige Rooms-Katholieke Kerk, ging er hand in hand met praktische hulpverlening en ontginning van nog woeste gronden, graven van weteringen in Overijssel en dergelijke. Hut Mariaborch was de uitvalsbasis voor het ontginnen van de veengebieden ten oosten van het huidige dorp.
Het in opdracht van de Noordoosterlocaalspoorwegmaatschappij (NOLS) in 1905 geopende stationsgebouw ligt aan een splitsing van spoorlijnen, die tussen Zwolle en Emmen (tegenwoordig door Blauwnet geëxpoiteerde Vechtdallijnen) en die tussen Mariënberg en Almelo (van Twents). Net als in Ommen is er een Spoor 7 restaurant en uitspanning in gevestigd. De fotocamera blijft in de aanslag: de tweede Gereformeerde Kerk (Hersteld) naast de in 1931 gebouwde coöperatieve aan- en verkoop vereniging en een oorlogsmonument aan twee oude spoorbielzen met een plaquette voor omgekomen spoorwegpersoneel.

Dan de lintbebouwing langs het kanaal Almelo – De Haandrik van Beerzerveld dat nog bij de gemeente Ommen hoort. Net zo min als wij in Balkbrug enige feeling hebben met het 25km verderop liggende Hardenberg zullen ze dat hier met Ommen hebben. De eerste brug over en dan de rust in op de Stenendijk. Links van me kijkt een groep van drie reeën me rustig na zonder te vluchten. Bij een stalen brug uit begin 20e eeuw ben ik bij het Nieuwe Stroomkanaal. Over de hooggelegen grasdijk meander ik drie kilometer mee aan de rechteroever. Het laatste stuk is een zandpad. Daar valt me op dat de neus van mijn linkerschoen volledig loslaat. Da’s niet best! Ik besluit door te lopen naar Vriezenveensewijk en daar de balans op te maken.
Tegenover het Kulturhus De Klaampe en medisch centrum zoek ik een geasfalteerde rechttoe-rechtaan route terug naar Mariënberg. De oorspronkelijke rondwandeling vervolgen door het veen is me te link. Zand scheppen in de schoen en dan blaren oplopen is niet mijn hobby. En dus ga ik de Hoofdweg af naar het noorden, rechtsaf over de Tachtig Bunderweg, de N36 overstekend en dan vijf kilometer langs de Kloosterdijk, die aanvoelt als de Weg van Ongenade in de Noordoostpolder.
En zo sta ik na 17km wandelen weer bij de auto.
De zolen van de Hi-Tec schoenen waren al behoorlijk afgesleten. De nu los liggende zool laten lijmen lijkt me niet zinvol. De pas gekochte en hopelijk voldoende ingelopen Lowa wandelschoenen mogen de taak overnemen me te ondersteunen bij volgende wandelingen. De rest van de route ga ik verwerken tot een nieuwe rondgang volgende week zaterdag.
Related Posts