In een spel als cricket bepaalt geluk of een team wint of verliest. Talent hebben de spelers wel, tactisch inzicht en oefening ook. Of toch niet? Regisseur Abhishek Sharma bewerkte de roman The Zoya Factor van Anuja Chauhan uit 2008 tot een filmplot. 
Zou Zoya Solanki (gespeeld door Sonam Kapoor die ik eerder in Pad Man (2018) zag), een wat onhandige copywriter die door toeval of geluk met haar organisatie AWB in 2011 in de aanloop naar de Cricket World Cup in aanraking komt met het nationaal team van India bij de opnamen van commercials met Pepsi en een cementmerk van doorslaggevend belang zijn. De beeldschone vrouw is geboren op de dag dat India in 1983 Wereldkampioen Cricket werd. Haar vader ziet daarin een teken, dat ze van grote invloed op het Indiase cricket is, al speelt dochterlief geen bal, wel vooral pech.
Het grote geld lonkt, maar ook het bizarre van een uit de hand gelopen grap. Er zijn rivaliteiten tussen mogelijke aanvoerders en de bemoeizucht van vader (net als bij Pad Man gespeeld door Zoya’s echte vader Sanjay Kapoor) en broer. En moet de liefde tussen Zoya en Nikhil Khoda (de hunk Dulquer Salmaan) aangemoedigd of juist beknot worden? Geluk moet je willen delen, toch?
Hoe makkelijk de geluksfactor Zoya een status van godin krijgt, is tekenend voor de in alles en iedereen (bij)gelovige Indiër. Een gezamenlijk ontbijt met het team en toekijken vanaf de tribune zijn misschien niet de directe oorzaken, maar India wint van aartsvijanden Sri Lanka en Pakistan. Maar wat als Zoya er genoeg van heeft verafgood te worden? Kan de ogenschijnlijk niet (bij)gelovige Nikhil zijn team dan zelf motiveren om een grote achterstand in te halen? Plezier in het spel en doen wat je hart je ingeeft, tekent zijn aanpak.
Ach, en cricket mag dan je eerste liefde zijn, als je Zoya voor je kunt winnen als grote liefde van je leven, eindigt de film in opperbeste stemming. Qua liefdesverhaal oppervlakkig, vanuit religieus en sociaal perspectief een best interessant inkijkje in de Indiase samenleving. Kleuren en kleding, decors en de wedstrijdbeelden van Star Sports geven de twee uur en een kwartier tellende verhaallijn een lust voor het oog. Ik zag The Zoya Factor op Netflix.
Onderstaande clip bevat geen filmbeelden, maar suggereert het resultaat van de opgenomen Pepsi commercial. De clip wordt in de aftiteling vertoond.
https://www.youtube.com/watch?v=soSkF32ZH14
