Vandaag ga ik met Klazien op pad. Op haar verzoek is de wandeling rond Ter Apel ingeruild voor iets bij Zalk, waar ze benieuwd was naar het huis van een oom en tante aan de Geldersedijk. In haar jeugd is ze er regelmatig vanuit Vinkenbuurt geweest. De uitgezette route heb ik op het Kerkplein in Zalk laten beginnen. De inmiddels verbouwde en uitgebreide boerderij staat dichterbij Hattem en bekijken we vanuit de auto. Zalk ligt halverwege Hattem en Kampen aan de westoever van de IJssel. Naamgenote Klaasje (Klazien) Rotstein-van den Brink (1919-1997), beter bekend als Klazien uut Zalk, een eigentijds kruidenvrouwtje, die het Nederlands publiek in de jaren ’80 en ’90 onderwees in de kracht die de Schepper in gewone planten en bloemen heeft gestopt en razend populair was, kwam uit dit dorp. Je moet er wel minstens even oud als ons voor zijn om die link te kunnen leggen. Van Kooten en De Bie hadden typetjes als Berendien uut Wisp en Rosalien uut Drost om de bekende Klazien met haar Nederduits en het fenomeen kwakzalverij op de hak te nemen. Om je geheugen op te frissen, hier een oude Keek op de Week.
‘Mijn’ Klazien komt ‘van de Balk’, niet uut Zalk. De e-Niro heeft nog meer dan voldoende stroom in de accu, als ik ‘m rond kwart voor negen parkeer op het smalle Kerkplein. De naast me geparkeerde Tesla krijgt nieuwe stroom toegediend via een geelgekleurd 220V snoer dat bij Restaurant De Oase, toevallig net als Klazien ‘sinds 1965’, uit een deur hangt. 
Met een blik op de 13e eeuwse Sint Nicolaaskerk die bij de Hervormde gemeente Zalk en Veecaten in gebruik is, passeren we even later de Nederlands-Gereformeerde Kerk. Deze is in 1835 als Gereformeerde Kerk gesticht naast de Hervormde Kerk, tijdens de bevrijding in 1944/45 overgegaan naar Gereformeerd Vrijgemaakt en in de jaren ’60 Nederlands-Gereformeerd geworden. Nederlandse kerkgeschiedenis met scheuringen en afsplitsingen op de vierkante kilometer. 
We verlaten we het dorp over de Veerweg inclusief een onverharde slinger over een bomensingel. Het Zalkerveer is van april tot oktober in de vaart. Aan de overkant van de IJssel ligt het al genoemde Veecaten. Zouden de Hervormden van oktober tot april niet in Zalk kerken? Omrijden via Zwolle of Kampen is ook zo wat. Onderweg kom je dan vast nog wel één of meer (Hervormde) kerken tegen. De zonsopgang is net als gisteren prachtig en de traag stromende rivier fotogeniek.
Bij een klaphek begint het Laarzenpad Zalk, dat in een rondgang van ruim 6km hier de grasdijk langs de uiterwaarden van de IJssel volgt. Aan de overzijde is de dijk in de afgelopen jaren verhoogd en verstevigd, hier zal het bij hoge IJsselwaterstanden een natte boel zijn. Dwars door een weiland en nog wat zigzaggen en we staan op de Zalkerdijk. Deze meandert met de rivier tot in het volgende dorp De Zande, waar woonarken in alle soorten en maten De Hank, een oude IJsselarm en kolken vullen, opvallend veel huizen te koop staan en de plaatselijke ijsbaan wacht op nog meer vorst dan de paar graden van afgelopen nacht.
De Kamperstraatweg is voorzien van een hagelnieuw, breed fietspad, dat ons naar het Reevediep brengt. Deze nevengeul tegenover het dorpje Wilsum op de oostoever is in het kader van het deltaprogramma Ruimte voor de Rivier uitgegraven om de afvoer van IJsselwater naar het Drontermeer te bieden als bypass voor de monding in het Ketelmeer en dus jaarlijks de steden langs de rivier met overstromingen confronteren. Ik heb de afgelopen jaren de aanleg van de geul, de dijken aan weerszijden en fietspaden over en langs de dijklichamen zien vorderen vanuit de trein op de Hanzelijn tussen Zwolle en Kampen-Zuid. Meenemen in een wandel- of fietsroute van de waterbouwkundige werken en nieuwe natuur zat al een poos in de pijplijn. We gaan over het fietspad de dijk aan de zuidoever langs. Google Maps kent dit allemaal nog niet, Komoot, mijn nieuwe maatje voor offline navigatie wel. Op de betonnen trap tegen het talud van de spoorlijn pauzeren we kort. Wandelbankjes zijn helaas nog niet neergezet op deze kilometers.
Verder langs de rietkragen, oude weilandjes die nu ‘kwetsbaar gebied’ heten tot aan de Nieuwendijkbrug. Dag nieuwbouw, welkom ‘oud land’ in Kamperveen. De Friezen hebben in de 12e eeuw deze streek in cultuur gebracht. Om droge voeten te houden tegen hoog water van IJssel of Zuiderzee zijn boerderijen hier tot in de 19e eeuw op terpen gebouwd, net als in de Masterbroekerpolder tussen IJsselmuiden, Genemuiden en de Zwolse Vinexwijk Stadshagen. 
De vijf kilometer lange Hogeweg is een oude dijk die langs kolken en dergelijke terpboerderijen voert. Halverwege is een gelijknamig buurtschap met een flinke Nederlands-Hervormde Kerk en naastgelegen School met de Bijbel. Autovrij is de landweg zeker niet. Regelmatig moeten we aan de kant. Dat is ook zo op de in noordelijke richting slingerende Spijkerboerweg. Bij een kolk zien we zowaar een wandelbankje voor een tweede pauze na 20km wandelen.
Open landschap, knotwilgen langs het water, regelmatig een forse boerderij met stallen voor varkens of koeien en verder opvallend veel schapen in de weilanden. Welkom in het Kamperveen, waar afgezien van de recreërende fietsers op hun ATB auto’s het asfalt nemen. Aangekomen in Zalk beklimmen we de rivierduin waarop de Sint Nicolaaskerk is gebouwd. Dat was weer een typisch stuk Nederland!
