Er waren jaren dat ik met m’n zoon en teamgenoten naar de wijk Bargermarke in Emmen reed om een wedstrijd bij de tafeltennisclub Emmen te begeleiden. Om de hoek staat het gebouw van de buurtvereniging Bargermarke, waar vandaan de gelijknamige wandelvereniging jaarlijks enkele wandeltochten organiseert. Een tocht van deze vereniging in Exloo in 2012 was tot nu toe mijn enige ervaring, los van het Drenthepad of Loop langs de Hunebedden ben ik vandaag bij ze te gast voor een verkenning van Emmen. Ik vind het grappig diverse bekende Groninger wandelaars, getooid in hun hoodies met provinciale vlag, maar ook bijvoorbeeld Marcel Dekker hier te zien in het wijkgebouw. Als ik even voor half negen vertrek komen Ooldrik Modderman en Niko Fokkelman – twee collega-voorlopers en Camino captains van het Pronkjewailpad – aanlopen.
Met enkele tientallen geïnteresseerden in de 20 of 30km route vertrekken we in noordelijke richting door het bos van Emmerhout. De herfstkleuren onder de bomen en aan het Zandmeer zijn mooi. Er staan hier in de bossen ook nog opvallend veel paddenstoelen. Verderop mis ik een pijl en loop enkele honderden meters te ver tot het einde van het bospad. Een aantal wandelaars was mij gevolgd, begrijpelijk, want zo werkt dat in een colonne lopers, en dus kunnen we terug, zoeken naar het punt waar andere wandelaars afslaan en wel een pijl hadden zien hangen. In westelijke richting dan, ondertussen weer veel mensen inhalend, de opmerkingen over haast, etc. voor lief nemend. Wandeltempo verschilt nu eenmaal van mens tot mens en ik loop niet graag te dicht op anderen. Zo breed zijn de paden in de glooiende bossen hier ook niet. 
Als enige stap ik op hunebed D45 af. Het op twee na grootste hunebed van ons land kan andere wandelaars minder boeien. In december 2017 was ik hier op m’n Loop langs de hunebedden. Aangekomen op de Boslaan gaan we het centrum in. Bij het treinstation moeten we even wachten tot de langzaam optrekkende Blauwnet trein gepasseerd is. 
In het centrum is het nog rustig als we langs de Grote Kerk trekken. Over de Westeneschstraat trekt het peloton lopers verder en verder uit elkaar. 
Voorbij het Oranjekanaal maken we een grote lus over de Blikveldweg en Heirweg, onverharde wegen om enorme akkers waar het maïs geoogst is, op sommige stukken nog bieten in de grond zitten en met zijwegen het bos in, waar auto’s verboden zijn. De ondergrond is er zo drassig, dat wandelen al moeite kost. Ik zou m’n auto er niet aan wagen. De eerste rust is boven in de manege De Eekwal. Ik geniet van een kopje hete koffie, eigen drinken en een bol, terwijl de zaal volstroomt met andere wandelaars.
In de bossen aan de Bargerkampen splitst de 20km en 30km route. Alleen ga ik verder door het Noordbargerbos ten noorden en zuiden van de Rondweg (N391).
Aan de Ermerweg passeer ik de Dikste Stien van Drenthe, een zwerfkei van minstens 55.000 kilo’s die er in een kuil naast de weg ligt. Leuker vind ik zelf het keitje met een geschilderd kaboutertje erop dat naast z’n grote broer ligt. Door, de bospaden over, afgewisseld met een fietspad langs de Ermerweg. De lus door de in ontwikkeling zijnde wijk Delftlanden is de verplichte gang door een nieuwbouwwijk, zoals vaker op een wandeltocht door een stedelijke bebouwing, waarbij ik vermoed dat een makelaar de wandeltocht sponsort. 
Nog zat kavels zijn er onbebouwd, de borden vol straatnamen in willekeurige volgorde zouden de zoekende automobilist moeten helpen, maar ik vind ze onoverzichtelijk en zou een alfabetische volgorde van de vermelde straatnamen hebben gekozen. Langs de Oude Delft is geen stoep, ook apart. Over het fietspad ga ik via een brug de Rondweg over het Noordbargerbos weer in. Langs de bosrand kom ik aan het Zuideind in het buurtschap Noorbarge. Bij het Oranjekanaal trek ik aan De Fabriek, voorheen Coöperatieve zuivelfabriek en korenmalerij Noordbarge, waar nu nog het Centrum Beeldende Kunst Emmen gevestigd is met diverse inpandige expositieruimten. In 2022 verhuist het CBK naar het Rensenpark in het centrum, waar het nu al enkele paviljoenen gebruikt.
Op de onverharde Melkweg valt me op hoe diep het Oranjekanaal ligt. Ik vermoed dat destijds het uitgegraven zand de dijken aan weerszijden van het kanaal hebben gevormd. De weilanden liggen namelijk ook veel lager dan de weg. Verrassend is het graspaadje naar de Schapenveenweg. Door het waterwingebied gaat het naar het park tussen Wildlands Adventure Zoo en een nieuwbouwwijk. De wandelvereniging heeft een rust- en controlepost in appartementencomplex en zorgcentrum De Holdert aan de Hondsrugweg. Op de 7e verdieping wordt een uitzicht over Wildlands beloofd. Ik ga dus meteen de lift in naar boven. En inderdaad, het panorama op het dierenpark mag er zijn, een unieke plek!
Weer beneden zie ik ook de vrijwilliger achter een tafel met een bordje controle zitten. Er is een fancy fair met live muziek in het restaurant beneden. Ik vind het veel te druk en ga voor m’n rust naar buiten, schuif aan bij een andere wandelaar op een bankje. Na een hapje en drankje uit eigen rugzak stap ik door voor de laatste acht kilometer over de Hondsrugweg en Ermerweg een stukje oud Emmen in. Hier staat onder meer het monument voor de gevallen Poolse soldaten van de 1e Poolse Pantserdivisie die Emmen op 10 april 1945 bevrijdden. Over een houtwal evan De Hoge Loo en de Bargermeerweg ga ik het centrum weer in. Hier heeft de routebouwer gezorgd voor diverse bezienswaardigheden onderweg. 
Een voormalige molen en synagoge, de oude begraafplaats, het oude kantongerecht en een rondwandeling door het Rensenpark, waar ik jeugdsentiment uit de tijd dat ik als kind hier in het Noorder Dierenpark kwam. De voormalige dierentuin oogt deels vervallen, deels keurig opgeknapt en opnieuw in gebruik voor kunstenaars, dierenopvang, een Engels theehuis, enzo.
Je zou het ook een kerkgang kunnen noemen. Naast de al genoemde godshuizen zag ik het Wachttoren Genootschap (Jehova’s Getuigen, twee leden stonden bij Wildlands met brochures te wachten op belangstellenden), de Kerk van Jezus Christus van de heiligen der laatste dagen (Mormonen) en een Evangelisatie Gereformeerde Gemeente aan de Prinsesselaan. Door woonwijken het bos weer in, tussen de bomen in het Scheperziekenhuis te zien, naar Bargermarke. Blauwe luchten en een zon de hele tijd, wat wil je nog meer als wandelaar? Een mooie route!
Zie ook:
- foto’s Jan Alberts
- foto’s Ooldrik Modderman
- foto’s Rensenpark van Ooldrik Modderman
