Op pad langs de IJssel tussen Zutphen en Olst

Ik heb vrij deze eerste dag van november. Er staat een etappe van het IJsselpad van Zutphen naar Olst in de agenda. Qua weer zou het net moeten kunnen. Ik heb geen zin om uren in de regen te lopen. Wel moet ik vanochtend voor de 3e dag op rij mijn autoruiten krabben. Ik schiet nog even het huis in om ook een fleece trui mee te nemen voor onderweg. Ik rijd naar de P+R Olst en neem de trein naar Zutphen, waar ik om acht uur de noordelijke uitgang neem.

Relive ‘20191101-150700(1)’

Op het voormalige industrieterrein is een nieuwe jachthaven aangelegd en de woningbouw rond de Noorderhaven (‘de nieuwe, bruisende wijk van Zutphen’) vordert gestaag. Er is wat industrieel erfgoed bewaard gebleven zoals het koelhuis (na herbestemming van het in 1920 gebouwde koelhuis om zomerboter te kunnen bewaren voor de winter nu een evenementenlocatie en congrescentrum) en de Zutphensche broodfabriek (nu informatiecentrum van het Noorderhaven project en kunstexpositieruimte). Stadsdichter Tim Pardijs heeft een gedicht in een damwand van de haven achtergelaten. Van hippe nieuwbouw naar bedrijvigheid rond de Houthaven en Industrieweg, Marshaven en Industriehaven. Dat is niet het mooiste stuk Zutphen, de Hanzestad heeft nu eenmaal aan de IJssel en het Twentekanaal veel industrie. De N348 gaat sinds 2012 over een nieuwe stalen Polbrug, niet meer de wat oostelijker gelegen Eefdese brug uit 1955.

Ik stap voorzichtig het talud af, het fietspad langs het kanaal richting IJssel op. Aan de overzijde op de voormalige vuilstortplaats Fort de Pol een solarpark met 14.500 panelen in aanbouw. Er zal geheid minder bezwaar tegen zijn geweest dan de hier ook geplaatste windmolens die van kilometers afstand te zien zijn. Autoverkeer en drukte is snel achter me gelaten. In het buitengebied van het buurtschap Quatre Bras vallen me de vele nog intacte paddenstoelen op. Waarom de wegen hier Eefdese Enkeweg en Gorsselse Enkweg heten, zie ik goed als ik de Ravensweerdsweg op draai. De bossages liggen op rivierduinen. Sowieso glooien de weilanden aan weerszijden. Het is een Natura2000 gebied en voor mens en dier geldt het gebod slechts op de openbare weg te mogen vertoeven, zo waarschuwt een bord. Dus, alle koeien, net als ik op de weg laten, weg uit het weiland? Lijkt me sterk.

Met 11km op de teller rust ik op een wandelbankje, gadegeslagen door een groep nieuwsgierige koeien vlak achter me aan het hek. Leuk om deze dames in de ogen te kijken. Ik volg de Ravensweerdsweg verder tot op de Zupthenseweg / N348. De ooievaars die hier in de uiterwaarden met dank aan buitenstation ‘t Zand al tientallen jaren ‘thuis’ zijn, zijn nu gevlogen.
Ik sla direct linksaf, de Veerweg op. Ik ben er nog niet eerder geweest, hoewel ik op de Ravensweerdsweg en verder in Gorssel en Epse toch al heel wat voetstappen en fietssporen heb liggen. Ik sta stil bij het monument dat het Canadese Princess Patricia’s Canadian Light Infantry regiment herdenkt dat hier in april 1945 de IJssel overstak en de bevrijding van west-Nederland inzette.

Al wandelend op het fietspad langs de Zutphenseweg begint het te miezeren. Droog wordt het niet meer vandaag. De ommetjes via Gorssel en Epse die in de IJsselpad route zijn ingebouwd, laat ik rusten. Ik ben er vaker geweest en de 2km doorstappen over vlak asfalt heeft z’n voordelen. Verhip, ook de Bolmansweg met klinkers en bos is nieuw voor me. De meeste wandelroutes, ook die van de Wandelvereniging Deventer of Speeltuinvereniging De Driehoek, nemen de Weerdsweg, omdat de oversteek van de N348 bij de Rozentuin in Epse makkelijker is. Heijmans verbreedt het talud aan de zuidzijde van de A1 voor de geplande verbreding. Hé, kunstgalerij Lenten in opvallende aan de Kletterstraat staat te koop! Waar de shovels van Heijmans het zand vandaan hebben, wordt me duidelijk als ik de snelweg onderdoor ben. Parallel aan de Schipbeek is hier een enorme geul uitgegraven, met een inkeping in de dijk langs de beek. Het is letterlijk ploegen door het zand om bij de fietsbrug over de Schipbeek bij McDonald’s te komen.

De grasdijk op langs de beek en daarna de IJssel aan de linkerhand tot de sluis en het Ankersmit gemaal, langs het Pothoofd naar de Wilhelminabrug. Ga ik door of naar De Waag? Ik besluit verder te gaan, zo hard regent het niet. Well, Onder de Linden en IJsselkade zijn vertrouwd terrein. Vandaag laat ik het natte gras in de uiterwaarden links liggen, houd het bij hoog en doog liggende fietspaden. In de uiterwaarden langs de Zandweerdhaven lopen niet alleen wandelaars, maar ook koeien. Eén stier graast aan de stadse zijde van het prikkeldraad, nota bene bij de ingang van het natuurpark Deventer uiterwaarden, pal tegenover de IJsselflat. Ik zoek op internet wat ook alweer het 0900-nummer is als niet-spoedeisend alternatief voor 112. Politie Oost Nederland heeft echter geen zin of mankracht om de telefoon aan te nemen. Na diverse meldingen over wat ik online allemaal kan bereiken of voor spoedgevallen doen ben ik het minutenlang wachten zat, hang op en loop door. Ik weet ook wel dat zo’n stier niet zelf een klaphek open krijgt en waarschijnlijk de klim naar de meters hoger liggende Rembrandtkade niet overweegt, maar potentieel gevaarlijk voor verkeer blijft het dier zo wel.

De al tientallen jaren braakliggende locatie van de voormalige ijsbaan heeft nu een naam, de Tuinen van Zandweerd. Borden nodigen dromende kopers uit hier een huis te laten bouwen. Spelregels staan opjestek. Tijdens de Wandelvierdaagse Deventer eind april kwamen we vanuit Diepenveen en landgoed Nieuw Rande ook op een afstandje langs het observatorium dat kunstenaar Krijn de Koning hier op en rond de ruïne van een oud steenfabriekje maakte. In april heb ik de groengeverfde stalen constructies niet van dichtbij bekeken, de route gaat er na een passage van een weiland, direct langs en dus kijk ik er even rond. Jammer, dat graffitispuiters de uitkijktoren hebben ontsierd. Vanaf hier is de route van het IJsselpad niet meer leidend, want ik vind het leuk de begaanbare paden van Keizersrande te volgen. Natuurderij Keizersrande is een moderne boerderij met als doel “om mensen deze fantastische plek te laten beleven en de veranderingen in het landschap te begrijpen.” Er scharrrelen kippen rond het terrein. Verderop staat aan de dijk weer een kunstwerk, Binnenvaart van Marieke de Jong.

Het wandelpad komt uit op de N337, ofwel de dijk Deventer-Olst. Waarom zou ik het geasfalteerde fietspad rechts moeten volgen, als ik het gras onderaan de dijk aan de IJssel-zijde kan voelen? Links ligt het natuurgebied Duursche Waarden, hier niet toegankelijk voor voor wandelaars. De volgende bezienswaardigheden rond landgoed De Haere zijn de hoofdinlaat, diverse artilleriebunkers en andere militaire objecten van de IJssellinie. Deze constructie moest tijdens de Koude Oorlog een opmars van de Russen stoppen of vertragen, oké, de evacuatie van 140.000 inwoners van Salland werd dan op de koop toe genomen. Eerst werp ik een blik op het in de verte liggende Kasteel De Haere, en ga dan door het bos langs de diverse installaties.

De miezerregen gaat langzaam maar zeker over in serieuze regen. De rode rugzak is sinds m’n rust aan de Welle in Deventer al weggewerkt onder een knalgele regenhoes. Zelf trek ik nu de capuchon over m’n hoofd. Zover is het niet meer naar het centrum van Olst om de poncho om te gooien.  Bij de in 2010 heropende terp van de IJssellinie rust ik nog kort en volg dan de Jan Schamhartstraat helemaal tot in hartje Olst, waar marktkooplui publiek aanmoedigen wat te kopen, ik het kunstwerk Ga’k Ga’k nie van Albert Dedden & Paul Keizer, uitgesproken beeldhouwers bekijk en de laatste meters naar de auto afleg. Met 34km achter de rug is het mooi geweest, ook zeker voor m’n linkervoet die het nog steeds niet pijnloos kan bijbenen.