Concertverslag Of Monsters and Men in Tivoli Vredenburg, Utrecht

Onze economenvrienden Jelle Hagen, Ed Postma en Jos Timmer vonden in de gedeelde muzikale liefde voor Of Monsters and Men de teamnaam voor deelname aan de Baltic Sea Circle 2018 om geld op te halen voor Stichting Wens op wielen. De duizenden kilometers waren niet voor niets, zo bleek bij de finish in Amsterdam. Nu, bijna anderhalf jaar later, staat de IJslandse band in Tivoli Vredenburg Utrecht op hun Fever Dream Tour na de release van het gelijknamige derde album Fever Dream. Klazien is met me mee, ook weer eens gezellig bij een concert.

Het snel in de voorverkoop bemachtigen van een ticket was nodig; de band staat woensdagavond in een uitverkochte Ronda zaal. Zo had nicht Linda zich onlangs nog bedacht en viste achter het net. De wekelijkse verschuivingen in mijn agenda laten zich goed illustreren rond dit concert. Het was in eerste instantie de bedoeling maandagavond en dinsdag training te geven en donderdag naar Brussel te gaan. Een B&B in Utrecht leek dan handig. De trainingen vervielen, B&B ook, Brussel later ook. Er kwam drie dagen volgen van een drie uur durende trainingen overdag voor terug, in Amsterdam werken werd thuis werken en met de trein uit twee locaties naar Utrecht Centraal rijden is uiteindelijk samen met de auto naar P+R Utrecht Science Park en bus 28 naar Vredenburg geworden. Uit eten hebben we ons niet ontzegd. Terwijl econome Ellie de Jonge en Remco Matthesius een uur te vroeg aangekomen waren en voor koffie bij café Het Gegeven Paard waren gaan zitten, genoten wij aan de overzijde van Vredenburg van gebakken zalm & pompoenrisotto, griesmeelbavarois & mascarponemousse, thee & koffie bij Stadsbrasserie De Utrechter.

Voorprogramma Black Honey
Om tien voor acht trapte het Britse rockkwartet Black Honey af. Scherp merkte iemand voor me op, dat de leden gecast leken om een eigen stijl. Zangeres en gitariste Izzy Baxter Phillips als de rebelse tiener in een kort knalroze jurkje met open rug, strak gespoten blond kapsel, de nerd met bril en t-shirt met statement, Tom Dewhurst op drums (het blijkt vanavond zijn laatste show te zijn), de rocker Chris Ostler op gitaar en net netjes geklede, ideale schoonzoon Tommy Taylor op bas. Tot zover de looks, de muziek kan het luid pratende en met mobieltjes in de weer zijnde publiek niet al te zeer boeien. Er wordt plichtmatig geapplaudiseerd. Aardige rocksongs in verschillende tempi. Van de onverschilligheid in het zwierende I Don’t Ever Wanna Love, de constatering I Only Hurt The Ones I Love tot het dansbare liefdesliedje Midnight. Met wat appen en om ons heen kijken hebben Klazien en ik Ellie & Remco, Jos Timmer en Johan Oldenziel visueel getroffen. Onze prima plekken midden voor het podium enkele meters voor de mengtafel houden we graag.

Van Little Talks tot Fever Dream
Het is gebruikelijk dat de hoofdact nog even een applaus vraagt voor de verdiensten van het voorprogramma. Nanna Bryndís Hilmarsdóttir gaat een stap verder, ze draagt pontificaal het zwarte Black Honey t-shirt, zo tegen de tijd van de toegiften heeft ook gitarist Brynjar Leifsson zich ontdaan van overhemd en jas. Ook hem staat het Black Honey t-shirt goed. Ze zijn in hun nopjes met de Britse band die een paar weken met ze optrekt. Bij Alligator en Empire zou het me niet verbaasd hebben dat Nanna ter plekke haar stem verliest, maar ze beheerst zich tijdens het optreden zo, dat de liedjes er ongeschonden van af komen.

Of Monsters and Men heeft verschillende categorieën liedjes. De folk meezingers als Little Talks, King and Lionheart, Crystals, Lakehouse en Dirty Paws, voor mij een soort geëlektrificeerde Rend Collective. Dan is er de set toegankelijke rocksongs als Empire, Mountain Sound, Human en Wars met de samenzang tussen Ranna en gitarist Ragnar Pórhallsson. Radiovriendelijke meezingers Ahay, Sleepwalker en Stuck in Gravity die leunen op elektronische drums en toetsen, ballads Sleepwalker. Mijn favoriet Fever Dream, Wild Roses zit halverwege. Nanna roert ook zelf de trom in I Of The Storm en afsluiter Yellow Light.

Het behoorlijk jonge publiek schakelt net zo makkelijk mee, van ‘het dansliedje voor mensen die het moeilijk vinden om te dansen’ tot het luidkeels meejuichen met de hitsong Little Talks of doorzingen van de melodie van Lakehouse en Dirty Paws. De band maakt er een solide show van. Ik geniet van het basspel van Kristján Páll Kristjánsson, het slagwerk op de hoog opgetuigde kit van Arnar Rósenkranz Hilmarsson en de ondersteuning van – zoals gangbaar – meest onderkoelde bandlid, de toetsenist en harmonicaspeler Arnar Rósenkranz Hilmarsson.

De IJslandse indierockband Of Monsters and Men in onze Ronda. Foto's door Dorien Hein.#tivolivredenburg #ofmonstersandmen #utrecht #Ronda pic.twitter.com/joWHNaD65e

— TivoliVredenburg (@TiVre_Utrecht) November 6, 2019

We realiseren en stellen uit: “Soon it will all be over, and buried with our past. We used to play outside when we were young and full of life and full of love.” Tevreden blikken we terug, de Spotify afspeellijst van het concert gaat net als op de heenweg terug naar Balkbrug nog maar eens aan.

De hoffotograaf van Tivoli Vredenburg maakte de volgende reportage.