Avond stappen in Fryslân op Nachtswalkertocht 2019

Voor de achtste en laatste maal organiseert Gretha de Vries van Doelgericht Wandelen de NachtSwalkerstocht. Voortaan wordt enkel een dagtocht gehouden. Vanaf 2 februari is de inschrijving voor 800 deelnemers aan de 15 of 30km lange tocht door de prachtige natuur rond Oldeberkoop en Oudehorne in de gemeente Ooststellingwerf ten noordoosten van Wolvega in Friesland geopend. In de afgelopen week was de limiet opgerekt naar 1.000 deelnemers en gold de tocht als totaal uitverkocht. Het aanhoudende ritme van een mooie zomerse dag gevolgd door een afrekening met hevige rukwinden, regenval en onweer houdt ook vrijdag aan, en zodoende besluit de organisatie om ‘s middags de 30km afstand te laten vervallen en met z’n allen na het wegtrekken van de buien de 15km route af te leggen. Voor mijzelf eigenlijk ook beter. Het advies van de podotherapeut woensdag om niet te hardlopen, maar wel te (blijven) wandelen ‘tot de pijngrens’ en het lichaam verder de tijd te geven de ontsteking aan de peesplaat onder m’n linkervoet te herstellen, geeft hoop en vergt geduld.

Relive ‘Nachtswalkertocht Fryslân
2019’

Achteraf kijk je een koe in de kont. Windstilte en brede opklaringen tijdens het wandelen in plaats van onweer en regen. En de gevonden pijngrens op het onregelmatige plaveisel tussen de Tsjonger en Nieuwehorne op de laatste etappe van de 15 in plaats van denken dat 30 kilometers misschien ook alweer te doen is.

Elke vierkante meter waar een auto op geparkeerd kan worden rond Sportcomplex Udiros wordt bezet. Langzaam, maar zeker stroomt de tribune van de sporthal. Niet iedreeen vertrouwt de donkere luchten buiten. Een paar vrouwen herkent mij van de Tocht om de Noord en de wandelverslagen. De bijbehorende t-shirts zijn niet te missen, en dan gaat het ook snel over de nog af te leggen etappes van het Pronkjewailpad. Ooldrik Modderman met zijn wandelmaten, getooid in ‘Groningen’ outfit vallen op tussen de relatief jonge deelnemers binnen en de FLAL petjes en Friese vlaggen. Na half negen ga ik zelf naar buiten. Daar geven leerlingen van een lokale dansschool voorstellingen en draait een DJ plaatjes om het publiek op te warmen.

Vanaf negen uur kunnen ploegen van zo’n 200 mensen op pad. Ik zit in de tweede groep, heb op het fietspad langs de N380 wat inhaalmanoevres nodig om een gat te vinden waarin ik enigszins m’n eigen tempo kan volgen en concentreren op de afwikkeling van m’n voeten in plaats van het trappen op de hielen van anderen. Op de Siebe Annesweg speelt een draaiorgelmuzikant ‘Aan de Amsterdamse grachten’. De met Friese vlag en pet uitgedoste Roelof en zijn wandelmaat herkennen me in het voorbijgaan. Zij hebben vorige week de Elfstedentocht gewandeld en hebben me gemist. Die meerdaagse staat nog steeds op m’n verlanglijstje, maar conflicteert ook met de jaarlijkse Economentop met vrienden in het Hemelvaartsweekend. Wat verderop op de Kiekenberg en in het bos dwaalt een bosgeest rond, verwacht een vrouw ons nu al te kunnen opdweilen en wachten we keurig in een rij op een banaan en water, terwijl ‘Annemarieke, waar ga je naartoe?’ klinkt. Folklore, een heuse zwerfkei, mondorgelspel en verlichte bomen sieren het landschap. Het fietspad langs de Tsjonger is weer filelopen. Het uitzicht vanaf de Tolbrug is de beloning voor geduld. Over het brede fietspad wandelen we de gemeente Ooststellingwerf binnen, waar Olderbekoop aan de Prinsenwijk opdoemt. Loesje spreuken aan elke boomstam prikkelen de gedachten.

In het Molenbos zijn de houten bruggen, een fontein, wandelbankjes en het metalen kunstwerk van Hein Mader met LED verlichting een kleurenspel om van te genieten. Er is live muziek en even later voor de liefhebbers een rust of toilet bij het monumentale hotel restaurant Lunia. Ik ga door om de Doevekaampe heen. Zou hier werkelijk een windmolen gepland zijn, zoals spandoeken suggererern? De voormalige Landbouwschool in 1922 als eerste van het land gebouwd in Interbellum stijl, nu Herbergier aan de Wolvegasterweg is een plaatje zo in het schemerdonker. Opnieuw een stuk Molenbos langs recreatiewoningen en weer Wolvegasterweg. Er is weinig autoverkeer en toch loop je op de late avond dan liever op een fiets- of wandelpad dan aan de linkerkant van een doorgaande weg. Om me heen wordt het uitzicht op het stuk naar de Tsjonger ‘kale vlakte’ genoemd, terwijl bossages dichtbij en aan de horizon mij een andere indruk geven. Bij een boerderij aan de Meulereed is rustpunt Stal. Hier krijgen we bouillon en een stukje stokbrood. Buiten is live muziek en een welkom toilet. Het fietspad meandert verder naar de sluis over de Tsjonger. Hier voert de groep van de dansschool Miss You met lampen op een paal uit. Na afloop en applaus trek ik verder langs de Tsjonger. Aan de Tsjongervallei tracteren vrijwilligers op Oranjekoek (altijd lekker!) en een lichtkunstvoorstelling. De laatste paar kilometers naar en in Nieuwehorne zijn onregelmatiger voor de voeten, niettemin sfeervol verlicht. Met de sporthal in zicht mag ik nog door een doolhof de weg zien te vinden. Dat kost natuurlijk even wat uitproberen, maar hoort bij de belevenis die even voor middernacht eindigt bij Udiros. Een tweede stempel op de kaart en Perskindol active gel voor spierpijn. Dat is lang geleden! Apart om eens ‘s avonds laat te wandelen en niet door te hoeven zoals op een Kennedymars, maar de auto te kunnen pakken om kwart voor één, als ware het na een concert of avondje stappen, het bed in te kunnen.