Vrijwillig aan de 6e Kennedymars Hengelo 2019

In de zomer van 2018 nam een drietal enthousiaste wandelaars de organisatie van de Kennedymars Hengelo over van Peter Levink die vijf jaar lang zich had ingezet deze 80km lange ronde door Twente neer te zetten. Ik heb me destijds meteen aangemeld als vrijwilliger. Alle Kennedymarsen, en georganiseerde wandeltochten in het algemeen steunen op vrijwilligers. En waar her en der in het land de organisatie van Kennedymarsen worden stopgezet weet je dus hoe dat komt. Hengelo dus na jaren meelopen nu achter de schermen voor de website, tafels voor de verzorging van wandelaars en in de herfst en winter onderweg om mogelijke routes in het veld te verkennen.

Spoiler alert: eens niet als wandelaar deelnemen geeft een ander beeld van een tocht. Zonder dat je het doorhebt, kan er van alles misgaan, verbeterpunten voor een volgende keer opduiken, èn genoten worden van de organisatie.

Vrijdag 24 mei

Vanochtend ben ik veel te vroeg wakker, maar sluit op verzoek van voorzitter Hilde van Oosterwijck de inschrijfpagina op de website. Ondanks het verlopen zijn van de voorinschrijving termijn blijven mensen zich aanmelden. Het wordt mooi wandelweer dit weekend en dat trekt twijfelaars over de streep, een herkenbaar patroon bij wandeltochten.

‘s Middags rijd ik om 16u naar Hengelo om een pendeldienst te verzorgen tussen hotel en ATC’65 voor de mensen die willen mee-eten of juist hun auto bij de finish houden en inchecken in het City Hotel. Daaraan blijkt geen enkele behoefte. De onbenutte tijd zou ik besteden aan uitpakken, versieren, etc. van de sportkantine en startplek. Niek Sloot is weliswaar bij ATC’65, maar zonder materiaal om iets mee te kunnen doen. Rest bijpraten met vroege vogels onder de wandelaars en later een pastamaaltijd voor de ruim 20 wandelaars en vrijwilligers. Bij gebrek aan zinvol werk hier vind ik het best en rijd terug naar Balkbrug.

Zaterdag 25 mei

De wekker gaat om 05.30u af. Ik weet het, de 90 Kennedymars wandelaars zijn dan al een half uur onderweg en de 40 deelnemers aan de Tukker 110 al sinds middernacht. Mijn eerste stop is de Viekboerweg in het buitengebied van Deurningen, bij het rustpunt van camping Het Vastert. Hilbert Niks komt me helpen. Een halve kring aan stoelen, een stempelpost en een tafel vol drinken en boterhammen. Marco Strokamp heeft de taak als voorfietser om de route en bepijling vanaf 04,45u helemaal te volgen. Even later komen de Tukker 110 wandelaars die niet wilden wachten tot de speeches en huldigingen voorbij waren, komen als eersten binnen, snel gevolgd door de voorhoede van de Kennedymars.

De post op 20km is doorgaans eentje waar je wel even wilt zitten (molen Saasveld is na 10km voor veel wandelaars een doorlooppost). Een enkeling sjouwt hier ook door, de rest heeft en krijgt meer tijd en aandacht. Hilbert en ik prikkelen en plagen, fotograferen wandelaars die om de bocht over het zand- of fietspad komen aanzetten, ouwehoeren en stempelen tot na tienen de pijlentrekkers Mike Bertrand en Marcel Dekker komen. De voorraad boterhammen is schoon op, terwijl de mannen wat nodig hebben. Gelukkig is er het eigen proviand in de kofferbak, waar ook de al jaren niet meer gebruikte verbanddoos van pas komt om een schaafwond op Marcels duim te verzorgen. Dat mijn jeugd EHBO diploma van 37 jaar geleden is, moet hij maar even voor lief nemen. Als de pijlentrekkers weer op weg zijn, pakken we de aanhanger weer in en gaan door naar de volgende post.

Dat is de Postweg Oldenzaal. En dus rijd ik eerst naar Postweg Deurningen. Laat daar nu net een picknickbank met naambord Efkes Oetrusten. Op de goede Postweg kom ik precies op tijd aan om te gaan fotograferen. De eerste lopers komen eraan en worden onthaald op een versgebakken broodje hamburger en/of pannenkoek. De sporttassen met schone sokken, nieuwe schoenen en ruimte om de jas in op te bergen staan klaar om de volgende 40km zo goed mogelijk aan te kunnen.

Hier komt de een niet uit het boes bij Boerskotten, maar over de verharde Postweg aanlopen, inspecteert een ander zijn met blaren vergeven voet zonder deze door het drietal EHBO’ers te willen laten prikken. Ook de massagestoel voor vermoeide benen blijft nog leeg. Om kwart voor twaalf is het voor mij tijd weer verder te gaan.

Van 12 tot 19u sta ik bij de post op de Hofmeijerweg op zo’n 60km (90km voor de Tukker 110) lopers. Het zal droog blijven, dus zetten we de partytent niet op. Ik kom tot pagina 39 in het meegebrachte boek The Culture Code, heb volop aandacht van de chauffeurs die met hun bedrijfswagen meedoen aan de TruckRun 2019. Zij denken namelijk dat ik een kampement heb opgeslagen om hen te bekijken. Prima, die zwaaiende handen, blije gezichten en luide meertonige toeters! Marco Strokamp meldt zich op z’n fiets voor een versnapering. Hij volgt de GPS track en de bepijling, niet de routebeschrijving. Later hoor ik van diverse wandelaars dat de routebeschrijving fout was tussen Lonneker en het Lonnekermeer en eetcafé Heer Bommel aan de Weerseloseweg vermeldde als rustpost.

Om 13.45u komt de eerste wandelaar eraan. Ik heb wel allerhande sappen, melk en wat karnemelk, maar nog geen water. Een oproep per voicemail aan Niek Sloot beantwoordt hij niet. Vliegende keep Hilde van Oosterwijck komt het zelf regelen. Respect voor deze dame die in de voorbereiding en deze dagen bij de uitvoering meer dan wie ook zich inzet voor een voor de wandelaars soepel lopende Kennedymars!

Uit eigen ervaring weet ik dat hier de kilometers gaan tellen. De man met de hamer, een dipje, maar ook nog steeds goedgemutste wandelaars die ik voorzien mag van drinken, chips, boterhammen, bananen, drop, Haribo snoepjes, boterhammen en kaassstengels. Slechts een paar nemen een boterham, het merendeel zegt dat hun maag na zo’n eind wandelen altijd behoorlijk van streek is. Zelf heb ik er gelukkig nooit problemen mee, en gaat juist wat ‘vast voedsel’ als een boterham, krentenbol er altijd in. Niels van der Burgh wordt na tweemaal verdwaald te zijn en al 80km op de teller te hebben staan, eerst per auto bij me gedropt, maar wil toch dolgraag de 110km volmaken (“Ik ben niet gekomen voor 100km”). En daarom brengt de chauffeur ‘m direct weer terug naar Lonneker, zodat hij nog 27 km voor de boeg heeft. Niels is de enige wandelaar die ik zo tweemaal langs krijg op m’n rustpost 😉

De bananen , multivitaminesap, chips en dropjes zijn populair. Waterflessen worden bijgevuld. Twee zwartlopers vallen me makkelijk op als ze mij en de stempelpost toch een te hoge barrière (toegeven dat je niet hebt betaald voor de tocht is wel heel eerlijk) zien om te gaan zitten, eten en drinken (zeker als één van hen nadrukkelijk niet op de foto gezet wil worden), een derde is met een al aan Het Vastert ‘kwijtgeraakt’ stempelkaartje verdacht. Waarom mensen ervoor kiezen zó een Kennedymars te lopen? Vermakelijk zijn de mannen die overtuigd zijn van de juistheid van hun GPS logger en de routebeschrijving of afstandduiding ter plekke uiteraard als verkeerd uitleggen. Het mooie is dat elke wandelaar met een ander getal uitkomt, maar de meerderheid van de langskomende deelnemers dan toch echt ongeveer 60km heeft gelopen. Tja, en als je dan 62 of zelfs ruim 64 op de teller hebt staan, past waarschijnlijk eerder de eerlijkheid dat je ergens wat pijlen gemist hebt. Nogal wat lopers zetten hun loggers in het zicht van de rustpost al stil, meten hun rusttijden niet en moeten scherp zijn deze weer aan te zetten na vertrek. Zo krijg je èn te gunstig ogende foto’s van tijden die nodig waren om de Kennedymars te voltooien op Facebook en afwijkende afstanden, aangezien de GPS logging met intervallen werkt en zich dus niet strikt houdt aan het indrukken van een start/stop/pauze knop. De foto van het sporthorloge van Mitchell Perdon na de finish die onwaarschijnlijk exact op 110,0km uit is gekomen, laat me enkel glimlachen.

De aanpassingen in de route van de 2e helft bevallen goed. De afwisseling, het stuk over de voormalige vliegbasis Twente, worden regelmatig gewaardeerd. De uren verstrijken zonder dat ik toekom aan nog wat lezen.. Plukjes wandelaars komen en gaan regelmatig. Hilbert komt tegen het begin van de avond met de aanhanger gezelschap houden, Paul van den Broek-Wouters ook. Na een veilige oversteek op de Enschedesestraat in Oldenzaal geregeld te hebben, is zijn wederhelft Marjolein gestart aan de 40 resterende kilometers van de mars. Een (zater)dag niet gewandeld, is een dag niet geleefd 😉

Na 19u probeer ik eerst Marleen van de Wetering te bereiken, haar in het draaiboek aangegeven 06-nummer is niet in gebruik. Dan via Facebook Messenger contact met Mike Bertrand die bij “een caférust is”. Hilbert krijgt Marleen te pakken. Ze meldt dat Mike en Marcel bij de rust in café Sprakel in Lonneker aan het bier gegaan en is vervolgens niet meer aan het wandelen te krijgen. Met die informatie ruimen we de boel op. Er is al lang geen wandelaar meer te bekennen. Hilbert geeft aan straks na afleveren van de aanhanger in Hengelo zelf de pijlen van het laatste stuk te gaan verwijderen.

Zondagavond blijkt ‘het bier’ een Radler geweest, aldus Hilde en Mike zelf; Mike en Marcel hebben een pittige dag achter de rug, onverkort respect dus voor hun bijdrage aan de Kennedymars!

Net als we de aanhanger volgeladen hebben met de overgebleven voorraden, stoelen en tafels komen er nog drie wandelaars aan, ruim na de aangekondigde sluitingstijd van de post, niettemin voorzien van een natje en droogje en succeswensen voor de laatste 20km. Voor hen en waarschijnlijk nog enkele tientallen is het echt wel donker eer zij vanavond over de finish gaan. Voor mij zit het erop, ik mag naar huis. Als vrijwilliger een Kennedymars mogelijk maken is waardevol, amusant en met het zonnige weer vandaag vooral plezierig om buiten te zijn.

Zie ook: