Na wandelingen op de terreinen van de universiteiten in Amsterdam, Utrecht, Rotterdam en Einhoven is het vandaag de beurt aan de Universiteit Twente op het voormalige landgoed Drienerlo tussen Hengelo en Enschede. Ik laat me vanmorgen niet tegenhouden door de verwachte (miezer)regen. Als voorbereiding heb ik de gids Wandelen naar de campus mee. Op OSMAnd staat de GPS track van een zelf uitgezette terugweg van 10km tussen het station Enschede en Hengelo Oost. Donderdagavond tipte Truus Wijnen, zelf ook fervent wandelaar en auteur van de wandelgidsen Twaalf Twentse Tochten en Wandelen op de Twentse Wallen me over een interessante rondwandeling vanuit de Schaatsbaan Twente. Leuk om in te passen als extra lus in het buitengebied rond Twekkelo! Ook die routebeschrijving is mee.
Mocht je de komende dagen nog zin hebben in een Snerttocht? Ik kan deze aanbevelen: Rondwandeling IJsbaan Twente – Twekkelo
Winterwandeling met een warm welkom ih Schaatscafé. Mét snertwaardebon. Maar je kunt ook kiezen voor de 'Koek & Loopie' aanbieding.https://t.co/kdPcl4ftoz pic.twitter.com/BELy9KGXU1— Truus Wijnen (@TruusWijnen) January 24, 2019
Om half negen vertrek ik vanaf de parkeerplaats aan de Joseph Haydnlaan in Hengelo. Het station Hengelo Oost ligt op steenworp afstand. De ‘campuswandeling’ begint niet alleen vanwege de goede aansluiting op het openbaar vervoer hier, maar gaat rechtstreeks naar de eerste bezienswaardigheid, het als stedelijk dak vormgegeven wooncomplex De Kasbah van architect Piet Blom die ook op de universitaire campus zijn sporen heeft achtergelaten.
Relive ‘Wandelen tussen Elsbeek en Roombeek’
Met de Kennedymars Hengelo is de Witbreuksweg dat langs de studentencomplexen scheert een standaard onderdeel. Nu ga ik eindelijik eens de als Pyramiden en Mastaba’s van architect Herman Haan van dichtbij bekijken. Zo rond negen uur ‘s morgens is het nog een dooie boel, haast een echt Egyptisch grafmonument. Her en der staan nog kerstboompjes in de vensterbank, keukens zijn wel verlicht. Uit eigen ervaring weet ik dat de lampen er in studentenhuizen 24/7 branden.
Bijzonder is de wandeling over het dak van het Patiocomplex. Herman Haan ontwierp ook deze studentenhuisvesting vorm, gebaseerd op holbewoners uit Tunesië. Zich herhalende structuren die onderling verbonden zijn. Welkom bij de bouwstijl structuralisme. 
Moderner oogt verderop het roodgetinte De Box van architecten Floor Arons en Arnoud Gelauff. De binnenplaats herbergt een hoop fietsen. Bewoners kunnen elkaar hier via loopbruggen opzoeken. Aan de achterkant van het gebouw een bospaadje in, omhoog. 
Het geeft uitzicht op de atletiekbaan die met andere sportvoorzieningen als kern van de campus was bedacht door Van Tijen en Van Embden, aanhangers van het functionalisme. Achter de lengteas ligt een heus amfitheater tegen de heuvel. Deze is ook van architect Piet Blom.
Het torentje van Drienerlo heb ik op heel wat mooiere dagen gefotografeerd, maar een plaatje mag niet ontbreken in deze rondgang. Wim T. Schippers bedacht dit kunstwerk. Van een afstand kun je deze folley ook ‘ingelijst’ vastleggen. Aan en rond het cultureel hart van de campus, de Vrijhof, kun je nog meer kunst bekijken. De op zonnepanelen werkende machine om de moed niet op te geven Taaie Tiller vraagt mijn aandacht, net als de in het park op een heuvel staande Carillontoren van Gerrit Rietveld. Het kunstzinnige einde van de Roombeek is nieuw voor me.
Ik wijk af van de route om langs de Hallenweg om niet alleen vervallen glorie, maar ook nieuwe onderwijs- en onderzoeksgebouwen als het Nanolab, University College Twente, Carré en de Horst te bekijken. De gebouwen zijn vandaag gesloten. Doorsteken bij De Horst kan dus niet. Ik loop terug naar het fietspad De Knepse om buitenom alsnog verderop bij de Van Heeksbleek aan te komen. Om textiel te kunnen bleken werd hier in 1780 een beek aangelegd en een bleekhuis opgetrokken. Nu volg ik het voetpad dat met bomensingels langs de beek door het landschap slingert. 
Via het Park van Lochemsbleek kom ik in het Gerrit Jan van Heekpark. Een gedenknaald en imposante zuilen zijn enkele van de hier opgestelde kunstwerken. Het park werd door de ‘textielbaron’ aan de stad geschonken voor vertier en ontspanning….op zondagmiddag na zes dagen voltijds arbeid en kerkgang. In verschillende hoeken van het park oefenen nu groepjes rekken en strekken. Ik volg de loop van de Roombeek verder door de Walhofstraat – de beek is hier een smalle stroom, ‘gevangen’ in een metalen bedding in de stoep.
De na de vuurwerkramp in mei 2000 opnieuw opgebouwde wijk Roombeek is tegenwoordig een genot voor liefhebbers van wonen, werken, winkelen, cultuur beleven en recreëren onder architectuur. De Roomweg ken ik goed van eerdere wandelingen. 
Ik ben benieuwd naar de laatste aanwinsten van de buurt rond de Brouwerij, aan de Moutlaan en het Rozendaal bij de Museumfabriek waar het natuurhistorisch museum en AKI / Artez zijn gevestigd. Er zijn scholen gekomen en ook langs de Museumlaan tussen de Museumfabriek en het Rijksmuseum Twenthe weer juwelen van moderne woningen opgeleverd sinds mijn vorige bezoeken. Voor het museum pauzeer ik even op een natte wandelbank.
Ik volg de Blijdensteinlaan langs de Nederlands Gereformeerde Lasonderkerk en sla bij de Molenstraat af. Hier begint mijn eigen route terug richting de campus. De Hengelosestraat mag dan niet de gezelligste van Enschede zijn. 
Weer aangekomen op de Hengelosestraat - Laan van Innovatie vanwege de kruisbestuiving van universiteit en honderden bedrijven links en rechts op het Kennispark, leg ik mezelf vast bij de witte letters die University of Twente vormen. Daarna neem ik de bepijlde route naar het station Enschede Kennispark over het Kennispark, duik ik het spoor onderdoor en ga langs de Grolsch Veste en het Planet Go / EXPO complex naar de IJsbaan Twente.
Ik weet nog niet of ik de hele ronde maak en de snert na afloop binnen ga nemen, of afsnij naar Hengelo Oost. Eerst het Twentekanaal over en meteen linksaf over een smal zandpad, dat in het Overijssels Havezatepad en diverse wandelnetwerk Twente routes is opgenomen. Het onverharde pad kenmerkt de uitgezette rondwandeling. Langs en over erven, boerenland en essen met onvermijdelijk beken, bossen en rodondendrons. Op de Kennedymars Haaksbergen zijn de verharde wegen door Twekkelo altijd 's nachts een onderdeel. Zouthuisjes en de Johanneskerk leiden naar het landgoed Het Stroot, waar ik nog niet eerder ben geweest. Als ik er op een bankje rust, spreekt een man met hond me aan, typisch Twents me 'kalm aan' wensend bij vertrek.
Met de nodige slingers kom ik bij het talud bij de zwaaikom in het Twentekanaal en loop naar de schutsluis Hengelo toe. Ik ga niet teruglopen naar het op zich dichtbij liggende schaatspaleis van Enschede. Ik prefereer een gang door Hengelo om nog wat van de stad te zien. Ik passeer het Wandelhuis van de Hengelose Wandel Unie, uitvalsbasis voor georganiseerde tochten in de omgeving. De Kuipersdijk zou afgesloten zijn, fietsers worden omgeleid....via de 19e eeuwse Watertoren naar de Kuipersdijk. 
Logica zie ik er niet in. Het fiets- en wandelpad rechts van de Laan van Driene stapt lekker door. Na de PC Hooftlaan ben ik het autoverkeer kwijt, terwijl aan de bomenrijen aan weerszijden het fietspad te zien is, dat dit ooit als volwaardige straat was bedoeld. Nu is het Schrijverspad een rustige doorsteek tussen twee wijken, uitkomend op de Zwavertsweg. De overwegbellen rinkelen voor passerende treinen. Na 34km zit het erop voor vandaag. Ja, er is heel wat miezerregen gevallen en toch was het meer dan de moeite waard.
