2e Wilde Zwijnentocht rond Nunspeet - Henk-Jan van der Klis

Het is weer even geleden dat ik met WS78 heb gewandeld. De wandelorganisatie heeft vandaag zalencentrum De Pineta in Nunspeet afgehuurd als uitvalsbasis voor een winterwandeling. Een handige plek met het grote parkeerterrein van het VeluweTransferium aan de overkant van de straat en het NS station om de hoek. De omgeving van dit dorp op de Veluwe is mooi, dat weet ik van onder meer het Westerborkpad (2012) en Een wandeling rondom de Veluwe (2013). Routebouwer Martie Dolman heeft de tocht uitgezet.

Relive ‘2e Wilde Zwijnentocht WS78 rond Nunspeet’

Als ik na kwart voor negen aankom, zit de zaal al vol en is het juist bij de inschrijftafels rustig. De eerste WS78 wandeltocht in 2019 betekent ook handenschudden en wensen voor een gezond en gelukkig nieuwjaar aan de vele bekenden die op de georganiseerde wandeling zijn afgekomen, 213 voor de 20km en 247 voor de 40km route. Met Gerrit Lindenholz en Mari Smits praat ik kort bij, dan ga ik buiten de GPS logger afstemmen op de satellieten. Na een welkomstwoord van het WS78 bestuur kunnen we een routebeschrijving meenemen en parallel aan het spoor door het gemeentebos slingeren. Eerst inhouden op de smalle zandpaden, dan bij de Brandsweg over de A28 ruimte om het eigen tempo te pakken en opnieuw het bos in te duiken.

De zandverstuiving Hulshorst is buiten de route over de Stakenberg gehouden. De broers Richard en Ronald Kok met hun stille maat van Wandelsport Haarle hoor ik van ver achter me aankomen. In hun kielzog komen ook Gerrit Lindenholz en Mitchell Perdon langszij. Zet ons drieën bij elkaar en de grollen en grappen blijven komen rond de huwelijkse staat, het afwerken van verblijven in alle Van der Valk-hotels in binnen- en buitenland en natuurlijk de lange afstandwandeltochten. Voorbij de Elspeterweg (N310) is het vlakker en opener landschap onder een grijze lucht wat saaier. Niets te klagen, want het is en blijft droog vandaag. De organisatie heeft het qua rustposten eenvoudig gehouden. De soep-, fruit- en koffiepost is op één plek bij een boerenschuur aan de rand van Vierhouten.

Met Marjolein van den Broek-Wouters loop ik na de rust op. Porseleinen theekannen zijn hier in de bomen gehangen als nestkastje, eens wat anders dan een houten exemplaar in elkaar knutselen. Aan de andere zijde van het dorp wandelen we langs De Paasheuvelgroep. Op en rond dit recreatieterrein en camping werd van 1973-1995 de jaarlijkse Opwekking conferentie met Pinksteren gehouden. De Zonnehal waar halverwege de jaren ’80 de tienerbijeenkomsten waren – mijn jongere broers mochten daar naartoe, ik was er te oud voor en ‘mocht’ naar de samenkomsten voor volwassenen – staat er nog altijd. De schaalgrootte waarop Opwekking sinds 1996 op het evenemententerrein naast Walibi World in Biddinghuizen gehouden wordt (50.000 deelnemers en een enorm beslag op parkeerterreinen) kun je hier echt niet (meer) kwijt. Voor de generatie boven mij: in de jaren vijftig was De Paasheuvel bekend van de Arbeiders Jeugd Centrale (AJC) , de jeugdorganisatie van de SDAP en de PvdA. De AJC had tot doel de arbeidersjeugd op te voeden en te ontwikkelen. Het socialistisch cultuurideaal werd gerealiseerd met traditionele omgangsvormen, zonder drank en tabak, en met lichaamsbeweging, volksdans, muziek en lekenspel. Hier op de Paasheuvel konden de jongelui zich uitleven 🙂 Zo heeft ieder z’n zuil om op te steunen.

De etappe tussen Vierhouten en Elspeet gaat over de heide, heuvels als de Vodseberg en zandpaden zijn inbegrepen. Je wandelt wel met WS78! Met een omtrekkende beweging door bos en heide lopen we Elspeet in. Opvallend zijn de verschillende delen van de Nederlands-Hervormde Kerk, elk in een andere steenkleur. De rustpost is bij restaurant ‘t Edelhert ingericht. De uitbaters hebben het verwarmde buitenterras voor ons gereed en de logistiek van appelgebak, warme dranken en broodjes kroket goed voor elkaar. Met thee en eigen brood versterk ik de inwendige mens. Na toiletbezoek kan ik er tegenaan. Wandelaars als Siemen Visscher en Agnes Sijtsma wandelden wisselen stuivertje met ons. Hier lopen wij voor ze uit, later passeren ze ons weer, terwijl wij vóór ze finishen.

Door het Elspeterbos en over de hei trekken we naar Vierhouten terug. Een doorsnee van een grafheuvel is hier een bezienswaardigheid. Op het gras voor bistro Novice zien we het eerste en enige stel wilde zwijnen vandaag. De stenen beelden blijven rustig staan voor mijn foto. Bij de rustpost zien we ook Mitchell Perdon weer. Hij was na de eerste rust voor ons uitgelopen en ook vóór onze aankomst bij ‘t Edelhert al vertrokken. Hij vertrekt terwijl wij nog even genieten van thee, brood en een mandarijn met Alfred Kling en Chiel. Voorbij het Rode Heksmeer, een nieuw landgoed, treffen we groepen die aan het klootschieten zijn. Onze woordgrappen begrijpen ze niet of ze negeren ons gewoon. Vervolgens halen we Alfred en Mitchell weer in. Mitchell heeft wel eergevoel, laat zijn maten achter en sluit zich bij ons aan om tot de finish in een weer wat hoger tempo door te stappen door het kabouterbos en het Bezoekerscentrum Nunspeet.

Om 15.39 staan we weer bij De Pineta. Voor de wandelaars die over een uur en later op de laatste etappe onderweg zijn, zal het laatste stuk door het bos worden aangepast. De vele uitstekende wortels en slingerende paadjes over de zandheuvels zijn niet geschikt voor wandelen in het donker. Los daarvan is het in elk natuurgebied in Nederland verboden na zonsondergang te wandelen of te fietsen. Complimenten aan Martie Dolman voor de mooie route.

Zie ook: