Begin september kreeg ik als bedankje voor jarenlang lidmaatschap van de vereniging Natuurmonumenten een gratis excursie ter waarde van €10 aangeboden. Een mooi moment om de evenementenkalender door te spitten op zoek naar een interessante excursie op een passend moment. Het is de snertwandeling met gids vandaag geworden vanuit het bezoekerscentrum Dwingelderveld.
Relive ‘Snertwandeling Natuurmonumenten over Dwingelderveld’
Het wandelen gisteren viel letterlijk in het water. En ook vanochtend regent het nog onophoudelijk. Aangekomen in het bezoekerscentrum is er al welgeteld één wandelaar met gids Paul. Twee andere stellen schuiven later aan. Eerder deze week hebben vrijwilligers van het bezoekerscentrum al tweemaal gebeld om te vragen of ik de snert met of zonder vlees wil. De vrijwilligster van de dag herhaalt de vraag vanochtend. Voor mij is snert zelfgemaakt, niet uit een pakje, en met alles aan worst, wortels en vlees erin en zo stevig dat de lepel rechtop blijft staan. Eens kijken wat de kok van theehuis Anser Dennen ervan maakt.
Ruim na half elf gaan we op pad, het Kloosterveld in. Veel georganiseerde wandeltochten en gemarkeerde routes volgen de enkele brede (deels onverharde) wegen door het nationaal park Dwingelderveld. Voordeel van een uitstapje met gids is dat je ook in stukken komt waar toch echt de bordjes ‘kwetsbare natuur – niet betreden’ staan.
Met z’n zevenen trekken we door het veld, deels langs het vrije struinpad, bekijken de eindelijk weer water bevattende plassen en natte gedeelten van het zuidwestelijk deel van het park. We krijgen uitleg over de vogels, de verschillende heidesoorten, de schaapskudde. We bekijken een dassenburcht en een pingoruïne, zien buizerds, ganzen en een ekster. In plaats van een echt speciment moeten we het doen met een spannend verhaal over het giftige moederkoorn schimmel, het moordwapen in Pauls crime fiction in the making.
Het heideveld door kruisen we de Benderse en lopen de fietspaden af naar het theehuis. Onderweg valt me op hoeveel paddenstoelen er (nog) in de bermen en op de bomen staan. Bij het zien van berkenzwammen volgt uitleg over Ötzi, de ijsmummie die in 1991 in de Italiaanse Alpen teruggevonden man die 5300 jaar onder het ijs begraven heeft gelegen. Hij had een stuk berkenzwam bij zich, een bekend geneeskrachtig middel. Ötzi leed aan diverse pijntjes en ziekten, dus kon wel een geneesmiddel gebruiken. Bijzonder overigens hoe deze ijsmummie veel geheimen uit de Steentijd heeft onthuld.
We krijgen in het theehuis de voorkamer met open haard. De snert, roggebrood met spek of kaas en water laten we ons goed smaken. Buiten was het, zeker in het open veld, best fris. De regen is gaandeweg de wandeling opgehouden. Paul vertelt over zijn vogelreizen naar Afrika. Buiten is een fotograaf in de weer met een serie familieportretten. Jongemannen in een t-shirt, terwijl wij met moeite bij de open haard zijn weg te lokken.
Na de pauze lopen we door het bos langs vakantiepark De Wiltzangh terug naar het bezoekerscentrum. En ja, op de laatste honderd meter begint het weer te regenen. We nemen binnen afscheid van elkaar en vertrekken. Nee, ditmaal geen lange wandeling. Ik mag zodadelijk nog boodschappen voor de kerstmenu’s doen. De in Ruinen bespaarde ticketkosten worden zo in veelvoud in de lokale economie van Dedemsvaart gepompt.
Related Posts
