Vandaag een stadswandeling door Pula in het zuidwesten van Istrië. Om er te komen, nemen we vanuit Kastel de A9, een fonkelnieuwe snelweg door de landstreek. Het grootste stuk is tolweg. Voor de terugweg nemen we de provinciale weg wel. Heen is de cruise control op 110 kunnen houden een verademing na de dramatische gang door Oostenrijk en de laatste 20km door Slovenië afgelopen weekend. Op de oostelijke uitvalsweg van Pula staat het verkeer muurvast. Als de navigatie aangeeft op zo’n 1,5km van het centrum te zijn, vinden we naast de Koparska Ulica een groot en gratis (!) parkeerterrein. De rest doen we wel te voet.
Relive ‘Afternoon Aug 14th’
In de binnenstad is het gezellig druk, toeristen all over the place, maar dat is hier normaal hartje zomer. Eerst naar het Amfitheater, waar de eerste aanblik imponeert. We zien de rij voor de ticket booth niet en maken een ronde om de arena. Alsnog sluiten we achteraan in de rij die ons een kwartier later bij de kassa brengt. Al wachtend in de rij kunnen we meegenieten van de per WhatsApp eindigende relatie van een twintiger voor ons. Op aanraden van haar vriendin rekent ze af met permanente hang naar drank, eten en roken, waarop haar nu ex-vriend “Don’t get it…” typt. Mannen en hun begrip van vrouwen…het blijft een uitdaging. Zelf ben ik op pad met vrouw en dochters, dus oppassen. De stad stamt uit 44 voor Christus en kreeg in de 1e eeuw al een eigen amfitheater. Er konden in de oudheid 23.000 mensen kijken naar gevechten, voorstellingen en ander vermaak. Tweeduizend jaar later ben je tegen betaling welkom om gladiatorspelen, lichtspel of optredens van eigentijdse artiesten te bewonderen. 
Overdag is het toneel voor makers van selfies, panoramafoto’s en doorkijkjes. Binnen is het relatief rustig, zeker als ik het vergelijk met het Colosseum in Rome in april. Veel foto’s worden van buiten de arena gehouden door toeristen die de 50 Kuna voor volwassenen en 25 Kuna voor kinderen niet willen of kunnen betalen. Zelf gaan we binnen los, Henriëtte en Marianne fotograferen elkaar om nieuwe profielfoto’s voor social media te hebben en Instagram waardige kiekjes te maken. In de ondergrondse cellen is een tentoonstelling van de Romeinse geschiedenis van de stad, Istrië, de olijven- en wijnteelt en de architectuur van het amfitheater te zien. Ook is er een flinke verzameling amfora neergezet.
We lopen naar het oude stadscentrum dat aan de voet van de citadel ligt, passeren een octagonaal mausuleum en staan even bij de ingang van de Zerostrasse. Dit ondergrondse tunnelstelsel is in de Eerste Wereldoorlog aangelegd en ook in de Tweede Wereldoorlog nog operationeel geweest. Zesduizend mensen konden hier schuilen. Elders in Pula waren nog meer schuilkelders voor totaal nog 44.000 inwoners. Nu kun je er een bezoek brengen. We laten de tunnels schieten, lopen door Kandlerova omdat we trek hebben en nog geen lunch gehad hebben. Belegde broodjes kun je in het centrum van Pula niet kopen. 
We kijken in de kathedraal van de Heilige Maria, zien de Augustustempel, een hommage aan de keizer-god en het naastgelegen raadhuis. Ten leste ploffen we bij een restaurant neer op het terras voor pizza’s en salades. Het is na een grijze start vanochtend inmiddels weer bloedheet geworden. Na de maaltijd beklommen we de citadel om een panorama van de omgeving te maken. We werpen een blik op de kloosteromgang bij de kerk van St. Francis. Als je wilt, dan graag met wat kouder of slechter weer, kun je diverse musea rond de lokale geschiedenis, olijvenolie, etc. bezoeken. De Pula Card geeft je een all-in prijs en skip-the-line mogelijkheid. Het forum, de van een oudchristelijke kerk overgebleven Mariakapel bekijken we.
De dochters hebben meer zin in kledingwinkels vanmiddag. Bij de OVS wachten Klazien en ik buiten, volop genietend van de vele andere vaders die buiten wachten en Duitse, Vlaamse en Nederlandse gezinnen die voorbijtrekken. Verderop scoren we een ijsje – er moeten smaken als limoen, sinaasappel, hazelnoot en kauwgum getest worden. 
Aan de Portarata staat de triomfboog van Sergius uit 27 voor Christus. De onder Oostenrijkse architectuur gebouwde markthal is nu restaurant en de omliggende warenmarkt bijna opgeruimd. Tot zover de binnenstad. 
We wandelen over de Mletacka Ulica terug naar de Koperska, onderweg nog druiven bij een fruitstal kopend en de ogen de kost gevend aan de flats uit het tijdperk van het Oostblok. Marianne herkent ze inmiddels van haar uitwisselingsreis naar Polen en Henriëtte van de hare naar Roemenië.
De terugweg over voornamelijk de N5209 rijdt vlot door (90km/u) en inspireert weer volgende dagtochten langs wijn- en olijfgaarden, kerken en een fjord.
