Na mijn eerste kennismaking met synthpop band The New Division in 2014 rond de release van Together We Shine heb ik de remixes en Gemini uit 2015 gevolgd. In 2017 werden de singles Vicious en No Pride In Paradise en de analog-driven EP Precision uitgebracht. Dit voorjaar kwam de 6 song EP Fader. Bestond de formatie vier jaar geleden nog uit zanger, gitarist en producer John Kunkel met gitarist Brock Woolsey, bassist/oetsenist Janzie, toetsenist Mark Michalski en drummer Alex Gonzales, lijkt The New Division tegenwoordig volgens de website het alias van Kunkel, kortom een eenmansband. De productie deed hij samen met F.J. DeSanto. Verder is er versterking van drum programmeur Israel Medina en gitarist James Meays op Sextext. Juist dat nummer was ik na diverse luisterbeurten zat, waarna ik de EP even aan de kant gelegd heb. Kunkels wat zeurderige stem vond ik wat too much.
Het sowieso wat stemmiger album kent solide tracks in een herkenbare sound. “I love the late-night feel that was captured in each song,” zegt Kunkel. In opener One Night In Tokyo is het zoeken naar een rustig plekje. Het geluidsspectrum is goed gevuld, de baslijnen warm en stevig. In het up-tempo titelnummer lopen orgel en arpeggio’s om de drum breaks. In Signs gaat het tempo wat omlaag om met Video Vex nog eenmaal uit te pakken met een pulserende dance beat.
[bandcamp width=600 height=340 album=3714058341 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 artwork=small]
