De/Vision, het Duitse synth pop duo Steffen Keth en Thomas Adam trokken in 2016 mijn aandacht met 13. Toen in juni 2018 de een nieuw album, Citybeats, uitkwam, moest ik natuurlijk gaan luisteren. Als een warme, langzaam stromende sequentie van computerdrums en arpeggio’s opent het tiental In the Still of the Night. De oorverdovende geluiden van de stad, inspiratie voor Citybeats, lijken buitengesloten te kunnen worden. Hoewel zwaarmoediger gearrangeerd “Why so sad, my dear? All we need to fear is the morning sun” is het vol verlangen in Joy of Paradise. Vol spanning en laagjes elektronica zit het luisterliedje Dystopia. Hitpotent is They Won’t Silence Us. Ongeacht waar ik in geloof, heb ik het recht het bij het verkeerde eind te hebben. Geweldige teksten!
Not in My Nature mag van mij ook als single uitgebracht worden. Wat een contrast met het wat simpele synth geluid in The Brightest Star. Emotioneel beladen en meeslepend is Under Heavy Fire. “We are born to hate each other, everywhere I look there is blood and thunder.” Veel luchtiger ingestoken is A Pawn in the Game. Neem jezelf niet te serieus. Wel heerlijke lopende synth pop! Smerige synths, zoals Depeche Mode er een handje van heeft, hoor je in A Storm is Rising. De ballad Last Goodbye sluit stijlvol af.
De/Vision gaat al drie decennia mee en zijn de creativiteit nog niet verloren.
[spotify spotify:album:77GuvFesENs4WkDGSTABIY ]
