Uitbundig zomerweer tekent de 2e Liemers Posbankloop die zaterdag om middernacht van start gaat. Met 160 deelnemers aan de Kennedymars van 80km, plus nog lopers van de 30km nachtwandeling en 40 en 50km dagwandeling opent de organisatie Het Huis van Droo in het Gelderse Duiven op vrijdagavond om ze een vol etmaal ter plekke en onderweg te verzorgen. Ik slaap vrijdagmiddag enkele uren, kijk ‘s avonds toepasselijk de biografische wandelfilm Wild uit 2014 (maandagavond een bespreking daarvan) en vertrek na 22u van huis om aan De Lichtmis Gerrit Lindenholz op te pikken.
In de sporthal kunnen we onze tassen stallen. Na afloop van de nachtwandeling kunnen desgewenst nieuwe schoenen, shirt, sokken aangetrokken worden en de lichtgevende hesjes, zak- en koplampen achtergelaten.
Tegen middernacht mogen alle deelnemers een honderd meter bij het Huis van Droo vandaan de laatste instructies van de routebouwer beluisteren en krijgt de wethouder van de gemeente Duiven de gelegenheid ons kort toe te spreken en af te tellen voor de gezamenlijke start om bijna vijf minuten over twaalf. Smalle paadjes in de eerste kilometer. Opstoppingen en uitkijken waar je in het donker loopt. Na het Gemünden am Mainpark en paar inhaalmanoeuvres lopen Gerrit, Marjolein van den Broek en ik bij elkaar. De route van de nachtwandeling is behoorlijk op de schop genomen. In het buitengebied van Duiven, Loo en Oud-Zevenaar is regelmatig een Klompenpad in het parcours opgenomen, in het donker wel gewaagd. De koplamp is vaak nodig om op de onverharde stukken tussen gras, distels en ander onkruid koers te houden. Wat gebleven is, zijn de rustposten bij brandweerkazernes in veel van de plaatsen die we vandaag aandoen. In Loo is het eerste rustpunt in De Dorpsnoot. Stukken van de nachtelijke route van de 1e Liemers Posbankloop zien we nu in omgekeerde volgorde, zoals de Panoven in Ooij en ‘t Olde Processiepad bij de Rooms-Katholieke Sint Martinuskerk van Oud-Zevenaar. 
Een verrassend nieuwe rustpost is op 19km bij de volkssterrenwacht Corona Borealis in Zevenaar. Hier krijgen we duidelijk de instructies niet te snel naar Duiven te willen wandelen, anders zal het ontbijt niet klaar zijn, plus dat vervolg pas vanaf 6 uur mogelijk is. We blijven wat langer plakken, ik neem de gelegenheid om na Mike Bertrand door een telescoop even naar Mars te kijken. Daarna stappen we door, zien het onderweg tegen 6 uur alweer dagen in het oosten en zijn om 4.35u terug bij Huis van Droo voor een afgemeten ontbijt van twee bolletjes, een peer en een beker drinken. Ik wissel sokken, houd mijn lage wandelschoenen aan en hoop dat de ondanks een vrijdagavond met tape en vette watten aangebracht stootkussen om mijn linker kleine teen het ondanks de pijn zal houden. Een collega van Marjolein is ziek en haakt nu af.
We hebben bij vertrek om 5u versterking van Gerard van Amelsvoord uit Brabant gekregen. De eenzijdige gespreksstof bij de voorste lopers, wandelen, wil hij afwisselen. Geen probleem, want op de uren die we samen oplopen gaat het van kinderen en kleinkinderen, waardering van nieuwbouwhuizen, gedoopt worden op camping De Betteld bij een conferentie met David Sörensen, Noorse broeders (tegenwoordig liever Christelijke gemeente Nederland), op de naam komen van voormaligeUnivé collega’s tot een ontnuchterende kijk van echtgenoten die al decennia samen zijn op de regelmatige telefoongesprekken van Marjolein met haar Paul. Je moet ook wel wat te kletsen hebben, want het asfalt tussen Duiven en Griesbeek en verderop langs de IJssel tot in Doesburg en vervolgens richting Dieren is lang niet altijd boeiend. We bijzonder mooi is de zonsopgang. Die wordt op minstens drie smartphones vastgelegd. Voor de in Rouveen wonende Gerrit is het zien van de Rouvenerstraat een via Facebook deelbaar moment.
De brandweerkazerne in Giesbeek is de volgende rust. Grappen over de Pastoor Slingerstraat zijn snel bedacht. Door maar weer met de IJssel aan de linkerhand over de dijk naar Doesburg, inclusief het lusje door natuurgebied De Lage Linie. 
Mijn waarschuwing voor de steile afdaling naar de brandweerkazerne vertalen we in hand-in-hand voorzichtig naar beneden schuivelen. Een wandelaarster direct achter ons glijdt echter wat minder netjes naar beneden. Op verschillende plekken is vanochtend bouillon te krijgen, hier in Doesburg een broodje knakworst. We kruisen de binnenstad van Doesburg, bekend om de mosterd en de status van Hanzestad.
Na 3,5km over de IJsselbrug en de Doesburgsedijk naar Dieren is er een wijziging in de route. We slaan in een bocht af voor de gang naar de rustpost bij de Hof te Dieren, Nederlands grootste ommuurde wijngaard. De bepijling blijft op diverse punten gebrekkig. Vanochtend vroeg in Duiven hadden we geluk dat de maker van de routebeschrijving, Tim Majoor, met ons groepje meeliep en wist waar we op punten waar geen pijl of lint hing, moesten afslaan. 
Diverse wandelaars missen de pijl linksaf op de Doesburgsedijk en komen met een omweg in de wijngaard. Cora Spruit die in de nachtelijke uren letterlijk aan kop ging van de wandelaars, heeft er nu zichtbaar moeite mee. “Cora Spruit deed het nu wat rustiger aan,” stelt ze een dag na afloop. Zo heeft iedereen echt wel last van de warmte, vermoeidheid en het pittige parcours, wetend dat de 107m hoge Posbank nog vóór ons ligt. Vanaf de wijngaard lopen we over de Zutphensestraatweg langs Ellecom om rechtsaf onverhard de beklimming van de heuvels van de Posbank te beginnen. Geen Carolinahoeve ditmaal, wel een scharrelend wild zwijn tussen de bomen, hilarische conversaties over Pauls poging met vouwfiets over de bospaden Marjolein achterop te komen, en een rustpunt met fruit, koek en drinken onder het Paviljoen De Posbank. Het natuurgebied met uitgestrekte heidevelden op de heuvels en weer stukken bos voor de afdaling naar Velp is een traject van opletten waar je loopt en de pijlen hangen, genieten van de schaduw onder de bomen.
De voeten beginnen worden met de kilometer pijnlijker. Zijn er blaren in aantocht? Knapt de linkerteen alsnog? Eerst genieten van het landgoed Biljoen! Voor de volgende rust in de kantine van korfbalvereniging SIOS’61 worden we net als vorig jaar keurig ontvangen door een tiener. Binnen cola, een broodje kroket en Paul die na de voeten van Marjolein ook mijn voeten wel wil masseren met Gehwol en controleert op blaren. Nog geen doorprikkekn nodig, dus kunnen de sokken weer aan. Marjolein blijft achter met Paul. Op gang komen is na elke rust nodig. Met z’n drieën houden we ons aan de samen-uit-samen-thuis afspraak. 
Afwisselend hebben we wel dips in het tempo, of vallen we stil na een poos praten. De dijk langs de A348 naar de A12 en opnieuw de asfaltweg over de IJsseldijk met het bedrijventerrein IJsseloord aan de rechterhand onder de brandende zon wordt gelukkig afgewisseld met koude (karne)melk uit de koelcel, koek en fruit bij Landwinkel IJsseloord. We complimenteren de dames in schorten met koeienprint voor de goede zorgen.
Daarna de warmte weer in over de IJsselbrug naar Westervoort en door naar Duiven. In het Horsterpark is de theepaviljoen het een rustpunt, waar Gerard trakteert op cola. Het punt appelgebak komt uit het inschrijfgeld voor de Kennedymars en smaakt prima. 
Ik weet nog van vorig jaar dat er nog een grote lus om het zuidelijk deel van Duiven aankomt, ditmaal asfalt afgewisseld met Klompenpaden. Net als we zeggen dat de volgende rust ons best een ijsje mag geven, zit een vader met dochters op de hoek van zijn perceel aan de Lijkweg waterijsjes aan te prijzen. Dat wordt vanmiddag omzet draaien onder de honderden langstrekkende wandelaars. We verkiezen Fruitkwekerij De Stokhorst een kilometer verderop met perensap, kersen uit eigen pluk en een appel. 
Prachtig om te zien hoe rijpe trossen bessen en kersen wachten geoogst te worden. De laatste kilometers door Groessen, het fietspad langs de spoorlijn en de bebouwing van Duiven en dan om 14.27u een einde aan deze afweisselende tocht in een inspannende zomerse setting. 
We kwamen bij de eerste 15 binnen
Dat twee net onder douche – ja, weer aangeklede – dames beweren hier al 2,5u eerder gefinisht te zijn, zonder te kunnen vertellen wat hun eindtijd was, nemen we met meer dan een korrel zout. De laatste 50km inclusief Posbank en Klompenpaden in 7 uren afleggen, mag wat ons betreft in het sprookjesboek opgenomen worden. Een schoon shirt en een beker koffie, afscheid van Gerard en dan met Gerrit terug naar de P+R Duiven strompelen voor sandalen en mondvoorraad voor de autorit naar Rouveen, waar ik Gerrit thuis afzet en via het buitengebied en Nieuwleusen naar Balkbrug ga. Douche, eten, drinken, blaren prikken en bijpraten over deze 24e Kennedymars die ik heb voltooid.
Complimenten voor de organisatie, ook namens Gerrit. De verzorging was super, afwisselend en meer dan genoeg voor iedereen. Ook de vrijwilligers waren heel vriendelijk. De organisatie heeft gezien de warmte er heel goed aangedaan om de rusten op het eind dicht op elkaar te plannen. Dat het traject door de Veluwe een stuk pittiger is dan streken waar andere Kennedymarsen georganiseerd worden, wisten we van tevoren. De organisatie heeft zichtbaar leerpunten van de 1e Liemers Posbankloop meegenomen. Op naar de 3e op zaterdag 29 juni 2019!
Zie ook:
- foto’s Marian Rutjes
- foto’s Gerard van Amelsvoord
- foto’s Gerrit Lindenholz
- foto’s Adriaan van den Dool
- foto’s Stijn de Keyser
- foto’s Marijke Nijland
- foto’s Monique Barner
- foto’s Gerard Philipsen
- foto’s Marco Nootenboom
- verslag Petra Rommers
- Jouw verslag of foto’s hier? Geef me de link door.
