Vanaf donderdag 12 april is het Pronkjewailpad voor iedereen geopend. Voorbij is het voorlopen en de tiendaagse walk-off sinds Goede Vrijdag. Nu is het zelf op pad. Deze maand mag ik nog twee seizoensretourtjes met de trein gebruiken. Voor vandaag zet ik in op een retour Hoogeveen – Stedum. Op het programma staat de etappe tussen Groningen en Middelstum. Eerst ‘s morgens ontbijt in stijl en dan met de auto naar de P+R van Hoogeveen, een kwartier verderop.
Om 8.15 sta ik klaar op het perron. Lekker lezen onderweg naar Groningen en ter plekke eerst bij Ome Loeks en zijn paard voor het stationsgebouw aan.
Ik weet het, de VVV en Martinikerk openen pas om 10u. Om het klein uurtje extra in te vullen wandel ik op de bonnefooi door het zuidelijk deel van de binnenstad, herinneringen van 25 jaar geleden vergelijkend met de bebouwing nu. Wandelend zie je meer en andere dingen dan vanuit een propvolle lijn 3 destijds naar Lewenborg of op de fiets tussen huis en centrum.
Relive ‘Pronkjewailpad Groningen – Middelstum’
Zo vroeg op de zaterdagmorgen is het rustig. Ik kan vrij fotograferen langs de Ganzevoort-, Coehoorn- en Herebinnensingel. Ik kijk in het hofje van het St. Anthony gasthuis en check of het Amsterdamse School bakstenen urinoir aan het Schuitendiep nog steeds functioneert. En wat is de omgeving van de Oosterkade opgeknapt!
Via de Damsterkade en de Nieuweweg loop ik terug naar het centrum. Via de Poelestraat sta ik even voor tienen op de Grote Markt. Daar ben ik niet de enige wandelaar bij het VVV kantoor. Een groep dames maakt zich ook op voor een dag Pronkjewailpad. De één heeft hulp nodig met het installeren van de app, een ander wil weten hoe je de stempelkaart activeert, weer een ander vraagt zich af wat ze met de registratiekaart aanmoet.
Om 10u melden we ons binnen bij de VVV medewerkers. Met een stempel in het vak Groningen kan ik erop uit. Ik wens de dames een fijne dag en zet de pas erin. Over de markten om Der-Aa Kerk heen naar de Schuitemakerstraat. De straat is opgebroken. De bedoelde doorsteek naar de Brugstraat is niet bereikbaar. Terug via het A-kerkhof en aan de voorzijde het Noordelijk Scheepvaartmuseum in.
De medewerkster achter de kassa weet waar haar te doen staat. Ik krijg een stempel en eerste pronkjewail, brochures over de huidige en komende tentoonstellingen en een kaartje voor gratis entree voor 1 persoon. Zelf heb ik een museumkaart, maar de rest van het gezin niet meer. Klazien of één van de dochters wil vast een keer mee. De kennismaking een jaar geleden is me goed bevallen. Via het Hooge der A en de Turftorenstraat kruis ik de Oude Kijk in ‘t Jatstraat. Voor het Academiegebouw aan de Broerstraat wordt een informatiekraam ingericht en verzamelen zich de eerste koppels ouder-met-kind. Het is weer open dag voor aankomend studenten. Twee maanden geleden heb ik met Henriëtte een tocht langs faculteiten en Groninger binnenstad gemaakt om uit te vissen of het psychologie in Groningen gaat worden. Linksaf, de Oude Boteringestraat door naar het volgende Pronkjewail dat in het navigatiescherm van de app als ‘open’ verschijnt. In Hotel Auberge Corps de Garde op de hoek met het Lopende Diep ligt een stapeltje De wandelaar als pelgrim van Gerrit Jan Zwier op de toonbank. In het lokaal zitten mensen aan het ontbijt. De barman heeft een stempel voor me. Ook hij vindt de aanloop met wandelaars leuk. Net als in het museum kondig ik de komst van de groep wandelaars na me aan en ga weer verder. De Boteringebrug is ook een Amsterdamse School voorbeeld van utiliteitsbouw.
De Nieuwe Kerk zelf is dicht, maar heeft aan de zuidwesthoek wel een stileportaal geopend. Je kunt hier een kaarsje opsteken, even ontglippeh aan de stadsdrukte en bidden. Ik sta er letterlijk even stil. Dan via Zuiderkerkstraat en Boterdiep en Kolendrift naar de Bloemsingel. Tjonge, wat is het hier veranderd sinds we in 1989-90 nog colleges algemene economie in de Medische Collegezaal aan de Bloemsingel volgden.
Markante bouwwerken zoals Dot Groningen, de rijen studentenwoningen haaks op de Vrydemalaan en het protonentherapiecentrum van het UMC Groningen. Aan de Oosterhamrikkanaal zijde is ‘s zomers het stadsstrand te vinden.
De Oosterkerk op de hoek van de Rosensteinlaan / Thomassen à Theuessinklaan wordt aangeprezen als “één van de mooiste Amsterdamse School kerken van Nederland! Bovendien schitterend gerestaureerd en onderhouden.” De Gereformeerd Vrijgemaakte Groningen Oost Kerk biedt plaats aan 1100 mensen. Een keertje ‘spijbelen’ bij de eigen gemeente en ‘gluren bij de buren’ op zondagmorgen voor het bewonderen van dit rijksmonument?
Het zien van het verbouwde Wielewaalplein roept weer andere herinneringen op. Welke medestudent(e) woonde hier toch? Even in de 1989 editie van Kopstukken, de almanak van economiestudenten – nog altijd in de kast – gebladerd, maar mijn eerste vermoeden klopt niet. De Oosterparkwijk gold jarenlang als achterstandswijk. Nu is het noordelijk deel opgeknapt en is getracht in de bouwstijl een heel vette knipoog naar de Amsterdamse School te geven en de nieuwbouw in te passen in de rest van de wijk. Complimenten!
Ook de Indische Buurt waar diverse studiegenoten woonden is gerenoveerd en voorzien van nieuwbouw. Het woont er steeds gezelliger in wat nu Berlage Hof heet. Een klein stuk Korreweg en dan de Gerrit Krolbrug over en de Hunzedijk op. Bekend terrein van de Tocht om de Noord twee jaar geleden.
Wat Google Maps aanduidt als Westerwijtwerdermaar is lokaal toch echt bekend als Boterdiep. In Westerwijtwerd ben ik nog lang niet. Langs de woonarken en kleurrijke woningen in De Hunze. Bij de wijk Beijum wordt het afwisselend Beijumerweg en Zadelpad.
Uitzicht vanaf wandelbankje op 1e rust na 12.5km #wandelen Aanloop door stad #Groningen en @pronkjewailpad nu langs Beijum. Tientallen foto's alweer! #pwp2018 pic.twitter.com/JxVinz4uMh
— Henk-Jan van der Klis (@hjvanderklis) April 14, 2018
Bij het naderen van Zuidwolde (Groningen, niet Drenthe voor de goede orde ;)) herken ik omgeving van Moeke Vaatstra. Tijdens de puzzelrit van de Economentop 2014 moesten we langs de westelijke oever van het Boterdiep, pakten we bij het eetcafé een terrasje op onze tour door het noorden van de provincie. Ik haal een stempel. Ook hier is de uitbater best te spreken over het aantal wandelaars op het Pronkjewailpad dat al is langsgeweest.
Stempel #zuidwilde @pronkjewailpad gehaald bij @moekevaatstra Goede herinneringen aan Economentop puzzeltocht met toen beter terrasweer. Dorp ook mooi. #pwp2018 pic.twitter.com/4z6jHYFjx4
— Henk-Jan van der Klis (@hjvanderklis) April 14, 2018
Vanaf hier is het landschap opener, de weidse uitzichten en wat langere stukken weg. Eerst langs het Boterdiep door, de N46 onderdoor en stilstaan bij het uitzicht op de Krimstermolen aan Plattenburg. Op de Ellerhuizerkleiweg laat ik het asfaltbetonnen fietspad rechts liggen en neem het onverharde pad. Een hardloper komt me vanaf Bedum tegemoet en groet me met “Hé, ouwe! Ik ben aan het hardlopen.” Of hij me aanzag voor een bekende weet ik niet. Zo oud zie ik er toch niet uit?
Verderop lonkt de bebouwing van Bedum. Het VVV kantoor is tussen de middag gesloten. Een stempelkastje buiten aan de muur is de oplossing. Handig. Ik neem een ansichtkaart met ‘groeten uit Bedum’ mee.
Groeten uit #bedum Alleen bakker Hoekstra open, bij @vvvBedum buiten gestempeld voor @pronkjewailpad, hotel Gemeentehuis gesloten. Weer veel foto's gemaakt. Alvast impressie #pwp2018 pic.twitter.com/cJUwwZsBsj
— Henk-Jan van der Klis (@hjvanderklis) April 14, 2018
Op de route staan een sculptuur van de Bekende Bedumer Walfridus, diverse bakstenen huizen in de Amsterdamse School stijl en de Goede Herderkerk. De Gereformeerde Goede Herderkerk (ook wel Noorderkerk) werd gebouwd tussen 1937 en 1938 en bezit zowel kenmerken van de Amsterdamse School als de veel strakkere Delftse School. Begrijpelijk dat de plaatselijke VVV routeboekjes met locaties van gebouwen in deze stijlen uitgeeft. Er is veel moois te zien.
Het Pronkjewail in Hotel ‘t Gemeentehuis is gesloten, terwijl de app aangeeft dat ‘ie open is. Bij Bakkerij Hoekstra kan ik wel een stempel krijgen. De Sint Walfriduskerk met een toren die schever staat dan die in Pisa, de Liudger parochie en het Plantsoen zijn de volgende historische pareltjes. Dan een lang stuk naar en door het buitengebied. Bij de Palenweg eindelijk over het Westerwijtwerdermaar naar het noorden en het bijbehorende dorpje. Narcissen kleuren de berm van de weg. De uitbater van het huiskamercafé wacht me al op. “Loopt u toevallig het Pronkjewailpad?” We praten binnen verder over de tocht, de extra naamsbekendheid en omzet die de aanloop met zich meebrengt. Ik ben de 6e Pronkjewailpad wandelaar die aanwipt vandaag en de vierde die er wat bestelt. In mijn geval een cappucino die ik bij de haard rustig drink, me verbazend hoe simpel je ook een eetcafé kunt inrichten.
Stempel #westerwijtwerd voor @pronkjewailpad in huiskamer café. Ik ben de 6e #pwp2018 wandelaar vandaag. Uitbater is tevreden over de nieuwe route! Cappuccino erbij. Bloemzaden als cadeautje. pic.twitter.com/PmAqpz0H1b
— Henk-Jan van der Klis (@hjvanderklis) April 14, 2018
Bijna loop ik na de kerk verkeerd, maar kijk net op tijd op het scherm om het paadje naar de brug over de Maar te zien. Dan komt Middelstum in beeld. Het is deze noordelijke Pronkjewailpad variant een spil, middelpunt zo je wil, van diverse routes. Ik ga dus nog een paar keer terugkomen in het dorp. De Sint Hyppolituskerk is een onbemande stempelpost. De kerk is open en kan bezichtigd worden. Op een tafel bij het koor ligt inderdaad een groot vel met afgedrukte stempels en een aanwijzing. En zo pak ik m’n laatste stempel voor vandaag mee, genietend van het opvallend lichte kerkgebouw. Ik heb nu de keuze: of de bus 61 pakken of doorlopen naar Middelstum. Een check op Google Maps leert, dat het voor mijn aankomsttijd in Hoogeveen niets uitmaakt.
En dus haal ik mijn koptelefoon tevoorschijn, zet Rock My Run aan met match my steps. OK, op vol tempo is dus 130 bpm. Eens kijken hoe dat werkt.
In ongeveer 40 minuten sta ik 6km verderop bij het station Stedum. Bam! Kwart over vier de trein naar Groningen en dan door naar Hoogeveen. Een afwisselende dag. Ja, het is ten opzichte van de twee etappes tijdens de walk-off afkicken van appeltaart, koffie, bollen, toast en koeken. Beter voor mijn gewicht, zeg ik dan maar. Binnenkort weer verder op het Pronkjewailpad.
Related Posts