Om een keer niet voor werk in Den Haag te zijn, maar in wandel outfit, is al een verademing, hoewel ik onwillekeurig vanuit de trein wel naar de NN kantoren kijk. Ik zou eerst met onze oudste dochter naar de Open Dag van de Universiteit Leiden, maar zij heeft vanaf vrijdagavond een Roemeense scholiere te gast tijdens een internationalisering uitwiwsselingsweek van het Zwoise Gymnasium Celeanum. De vrijgekomen seizoensretours kan ik een goede bestemming geven deze en volgende week zaterdag. Het zomerse weer halverwege oktober is een aangename verrassing. Vandaag ga ik naar Den Haag voor een stuk LAW 5 Nederlands Kustpad en een gang langs de Limes om bij Leiden Centraal uit te komen, een zelfgemaakte Stationswandeling.
In de trein vanaf Ommen ontdek ik dat er dit weekend werkzaamheden zijn aan het spoor tussen Leiden en Den Haag Centraal. Dat is mooi op tijd, want dan kan ik in Zwolle de intercity naar Amersfoort in plaats van Den Haag nemen. In Amersfoort stap ik over op de intercity die me ongeveer op dezelfde tijd, na half tien, in de Hofstad aflevert.
Den Haag – Meijendel (11km)
Den Haag doet voor automobilisten en bezoekers zichtbaar veel om het Mondriaanjaar bekend te maken. De kantoorgebouwen van NN en Deloitte boven de A12 zijn met blokken in primaire kleuren versierd. Hetzelfde geldt voor de glazen pui in de stationshal van Den Haag Centraal en het Hotel Babylon in het naastgelegen New Babylon. Ik zoek eerst de LAW handwijzer aan de kop van het Malieveld op. Het LAW 3 Marskramerpad, dat van west naar oost het land volgt, kruist hier het LAW 5 Nederlands Kustpad. Je kunt sneller naar Katwijk, zie ik aan de 11km op een fietswegwijzer. Ik ga voor de dubbele afstand 😉
Het Haagse Bos, ook wel de groene long genoemd, verbindt de Haagse binnenstad met de landgoederen van Wassenaar. Een decennium geleden liep ik eenmaal per week vanaf het station dwars door het bos naar het ANWB hoofdkantoor in Wassenaar. Nu ga ik in de lengte door het vanaf 1820 tot park omgevormde bos. Het is er druk met individuele en groepjes hardlopers. De een bezweet en geconcentreerd, de ander kletsend, de verschillende types zijn leuk om naar te kijken. Een Engelstalig stel op de fiets houdt me aan en vraagt of ik Nederlander ben. Ze willen weten wat ‘fietsers te gast’ betekent.
Verderop ligt een grote vijver en slingeren de paden zich over houten bruggen langs het water, de open weiden en de bossages. De Duitsers hebben er in de Tweede Wereldoorlog een V2 lanceerplaats gehad en rooiden flink wat bomen om een ruimer schootsveld te hebben. Nieuwe aanplant heeft deze schade hersteld, Informatiepanelen over de lanceerinrichting herinneren aan de oorlogsjaren. Paleis Huis ten Bosch, in de 17e eeuw gebouwd in opdracht van Prins Frederik Hendrik als geschenk voor zijn echtgenote Amalia van Solms, wordt verbouwd, nu Prinses Beatrix naar Kasteel Drakensteyn in Lage Vuursche is verhuisd. Na de verbouwing zal Koning Willem-Alexander er met zijn gezin gaan wonen. Kun je zo lekker over mijmeren tijdens het wandelen.
Den Haag uit en Wassenaar in betekent bij het Louwman Museum – ik ben er in het voorjaar van 2015 de auto’s wezen bekijken – de N44 oversteken en landgoed Duindigt op. Links de hockeyvelden waar teams luidruchtig hun spel spelen, wat verder het Landgoed Clingendael. De herstkleuren trekken hier fotografen en hardlopers. Ik zie maar een deel van het landgoed in Engelse landschapsstijl, de Japanse tuin, Oud-Hollandse Tuin en Sterrebos moet ik nog eens in het voorjaar bezoeken.
Groepen hardlopers hangen aan de hekken op het viaduct over de N440. Ik loop er glimlachend aan voorbij en trek het waterwingebied van Dunea Meijendel in. De Waalsdorpervlakte aan de linkerhand is nog altijd militair oefenterrein en niet toegankelijk. Het Monument voor de Gevallenen in 1940-1945 met de grote klok op de fusilladeplaats kende ik alleen van de Dodenherdenking televisieuitzendingen op 4 mei. Nu zie ik de omgeving voor het eerst ‘live’.
Meijendel is een gevarieerd gebied. Van schelpenpaden voor fietsers en wandelaars, beboste duinen, grote infiltratieplassen en een drukbezocht bezoekerscentrum van Dunea over de waterwinning en natuur. Kinderen lopern met hun ouders een speurtocht door de duinen. Zelf word ik hier gestoken door een insect, dat me behoorlijk pijn op de linkerhand oplevert. ‘s Avonds bij het schrijven van het verslag is de pijn nog niet weg. Een bijzondere gewaarwording, want een muggebult, striem van een doornenstruik of gang door een veldje brandnetels is sneller weggetrokken. Met 9,5km op de teller loop ik het terras van het bezoekerscentrum voorbij. De etappe tot in Katwijk is 22km, ik pauzer wat verderop langs het fietspad door de duinen. Bekijks heb ik genoeg: veel wandelaars, hardlopers en fietsers trekken voorbij.
Meijendel – Katwijk aan Zee (11km)
Nog 3km langs het fietspad en dan linksaf naar de Tafelberg. Bij het uitkijkpunt op het duin waarschuwen mensen me voor de grote grazers beneden op het pad. De runderen hebben een kalf en het dus niet zo op een meegenomen hond. Mij volgen de dieren wat kalmer. Toch ben ik altijd blij dat ik zo’n kudde zonder achtervolgd te worden kan passeren. Via de Ganzenhoek kom ik uit op de Wassenaarseslag. Een fietser vraagt me of ik degene was die hij met een aantal vrouwen had zien wandelen. Al zou ik het willen, nee, ik wandel vandaag alleen. Over de parkeerplaats van Fletcher Hotel Restaurant Duinoord dan maar het volgende duingebied in.
Berkheide is een afwisselend stuk LAW. Delen gaan over gebaande wegen, behoorlijke stukken gaan gelijk op met een rode palenroute dwars door de duinen. Het tempo bij het klimmen en dalen door het stuifzand daalt, maar met dit weer vind ik het prima. Graspaden, wat schelpen en dan weer zand.
Op een aantal plekken zijn oude bunkers te zien. Vanochtend al stukken Atlantikwall in het landgoed Clingendael, maar dichtbij Katwijk is een lang aaneengesloten betonnen antitankmuur intact gebleven. Langs Camping De Zuidduinen kom ik Katwijk aan Zee binnen. Mijn oma Van der Sluijs komt uit Leiden, mijn opa Van der Klis uit Gouda. Katwijk aan Zee was jarenlang voor hun in Deventer neergestreken gezin dé plek om de zomervakantie door te brengen. In mijn eigen tienerjaren ben ik een paar keer in deze badplaats geweest, daarna tot vandaag niet weer.
Katwijk – Leiden (11,3km)
De Duitsers braken het zeefront van Katwijk af ten faveure vna een betonnen muur op het strand. Alleen de oude dorpskerk en de witte vuurtoren uit 1605 bleven gespaard. Voor de naoorlogse generaties heeft de nieuwe Boulevard een schoon en overzichtelijk aanzicht. Aan de zuidzijde rust ik kort. Er is een ondergrondse parkeergarage gebouwd en in de duinenrij zijn monumenten voor Engelandvaarders en sculpturen voor badgasten gemaakt. De winkelstraten achter de boulevard. 
Voor de verkenning van Katwijk gebruik ik de wandelgids De Loop van de Rijn. Wil je rondwandelingen rond een aantal plaatsen langs de Limes maken, beveel ik de gids Romeinse Veldtochten aan. Ik wil vandaag door naar Leiden en volg de fietsroute langs de Limes. Het eerste stuk naar Valkenburg belooft een verdwenen fort in zee, een woonwijk op een opgraving, soldatenbarakken en een stukje Romeinse weg.
Ik neem de Voorstraat en ben blij als ik het slenterende winkelpubliek verruil voor een voet- en fietspad naar het oosten. De karakteristieke huizen aan de Voorstraat fotografeer ik. En op de rotonde Zeeweg – Meeuwenlaan kan ik de aanwijzingen voor de knooppunten voor fietsers die ik gisteravond heb genoteerd niet terugvinden. Gelukkig heeft de kaart- en navigatie applicatie OSMAnd tegenwoordig niet alleen de LAW paden, maar ook de wandelnetwerken van bijvoorbeeld Zuid-Holland als layer in de kaarten verwerkt.
Ik dokter de te volgen knooppuntnummers op de palen richting Leiden uit en stap de duinen weer in. Het stuifzand maakt plaats voor het fietspad parallel aan de Westerbaan met links de nieuwbouwwijk Zanderij van Katwijk aan de Rijn. Het landschap is daarna een mix van bebouwing links (Molenwijk) en polders rechts langs de verdiept aangelegde N206.
Linksaf naar het dorpscentrum van Valkenburg met een kerk en rustige woonwijken. Op de Voorschoterweg is de Limes zichtbaar gemaakt in de Poort van Valkenburg en een informatiepaneel op een picknickbank vóór de brug over de Oude Rijn. Bij het Transferium Het Schouw wil ik naar de Rijnhofweg lopen om langs de Rijn naar het centrum van Leiden te lopen. Dat weggetje is met hekken afgezet. Jammer, dan volg ik de fietspaden wel naar het centrum. Onderweg passeer ik Naturalis, Matchis (ah, de stamceldonorregistratie vindt hier plaats) en het Leids Universitair Medisch Centrum. Aan de andere kant van het spoorviaduct wacht nog een verrassing. In de kweektuin Singelpark staan namelijk twee social sofa’s, betonnen banken met kleurrijke mozaïeken. De foto’s ervan kunnen in de verzameling!
Als ik voor de entree van het station Leiden Centraal de GPS na 5 uur en 45 minuten lopen en 33,3km op het display stopzet, vallen me de banners en kramen van de Open Dag van de Universiteit op. Verhip, ik had hier vandaag maar zo met Henriëtte kunnen lopen. Dat voornemen hebben we nu bij de volgende Open Dag in het voorjaar van 2018. De intercity naar Groningen staat al aan het perron vanwege de werkzaamheden. De reistijd wordt met een half uur verlengd, Een verstoring tussen Almere en Lelystad maakt omreizen vanaf Schiphol en Amersfoort naar Zwolle nodig. Leestijd 🙂
Related articles
