Wauw, eindelijk weer eens een album dat zo lekker is, dat ik het tientallen keren heb gedraaid voor het schrijven van deze recensie. Best apart als je zo enthousiast reageert op een indie popalbum en nog even wacht met recenseren. Het heeft meer met mijn agenda te maken. Truth Is a Beautiful Thing is het 2e album van de Britse band London Grammar. Het 2014 debuut If You Wait is eerlijk gezegd langs me heen gegaan, waarvoor excuses. Het trio Dominic ‘Dot’ Major, Hannah Reid en Dan Rothman werkte samen met producers Paul Epworth en Greg Kurstin die beiden ook de sound van Adele verzorgen. Liefde als overkopepelend thema, uiteraard met de aantrekkingskracht, verdriet, hoop en teleurstelling die erbij komt kijken. “Miles and miles on my own. Warm with shame, I follow on. A language to find hard to hear. Not to understand, just disappear. To hold your heart, to hold your hand. Would be to me, the greatest thing.” klinkt het in het titelnummer.
De pianoballad opener Rooting for You kwam als lead single al in januari uit. Big Picture is de 2e single, en wat een beladen, maar lekker lopend new wave liefdesliedje. Electronica muzikant Jon Hopkins is de drijvende kracht en hulp voor de band bij Big Picture.
Hannah Reid heeft een zwoele stem; de instrumentatie op Wild Eyed past geweldig. Sferische toetsenpartijen en samples. Het is ook de kracht in Oh Woman Oh Man.
Nog meer klaagzangen in Hell to the Liars en het folksy Everyone Else, Dot Majors elektronische drum loop draagt Non Believer. Als je er toch eens tussenuit zou kunnen stappen: “Take determination. Take whatever you need. ‘Cause your body’s made of metal. And your skin, it isn’t real.” zingt Reid in Bones of Ribbon. Wat onderkoeld blijft Who Am I. De band zet in op het album als geheel, niet enkel wat hits en fillers. Leave the War With Me heeft een intrigerend verloop en klokt net als het titelnummer en What A Day 5 minuten. Sowieso zitten alleen Different Breeds en Control, de twee afsluitende nummers tussen de 3 en 4 minuten. De deluxe editie bevat nog demo versies van Rooting for You en Trials en de church mix van May The Best. De laatste 2 tracks zijn niet in een reguliere versie op het album beland. Als uitsmijter krijg je een eigen versie van het 20-jarige Bitter Sweet Symphony (live at Maida Vale), de signature song van The Verve. Als je waarheid vindt, heb je een schat te pakken. London Grammar koester ik.
Het drietal staat deze zomer op het Lowlands Festival.
[spotify spotify:album:4Wdxu6kwMIfqgTwCLDurM6 ]
