Met zo’n titel verwacht je “Wein, Weib und Gesang“. Helaas, zowel Klazien, de Toscaanse wijnen blijven in het vakantiehuis en de muziek uit vandaag. Rood-witte markeringen in de directe omgeving van Via Borgano werken als een lap op een stier en al één zaterdag niet gewandeld hebben sinds maanden is er één teveel. De Kompass kaart van de omgeving toont keurig de gemarkeerde wandelpaden. Als alternatief biedt de VVV van Lamporecchio een PDF met aangeraden wandelroutes.
Lamporecchio – San Baronto – Monte Fiore (10km)
Om 7.30u stap ik de deur uit met een rugzak vol drinken en ander proviand. Tussen de 20 graden tegen een of 5 ‘s morgens en de 40 om 3 uur ‘s middags stijgt de temperatuur snel, en is het zaak op tijd weg te zijn en voldoende vocht mee te nemen. Ik neem de gemarkeerde route naar de buitenwijken van Lamporecchio. Via de Stefanuskerk in het dorp steek ik de doorgaande weg over naar Casella. De villa’s aan weerzijden van een stijgend pad maken plaats voor een rotsachtige ondergrond met hier en daar een boerderij. Een boer haalt met z’n trekker een bos bamboe op, maar gaat langzamer dan ik.
De rust van de achterafweggetjes is merkbaar. Villa Rospigliosi met kapel en kloosteromgang is de eerste bezienswaardigheid, dan de doorgaande weg over en via wegkapelletjes en kruisbeelden naar Alberghi en San Baronto, waar ik de kerk induik. Sober, zoals meer kerken in de omgeving. Op de Barco Reale camping staan veel Nederlanders. Het is zaterdag, dus voor de één inpakken geblazen voor de thuisreis, voor de ander gelegenheid een ronde te gaan hardlopen of mountainbiken. De Hollanders pik je er zo tussenuit.
Om de camping heen – het was eigenlijk niet mijn bedoeling, maar de markering kan hier beter – ga ik de wijn- en olijvenroute verder richting Monte Fiore. Onderweg zijn groepjes mountainbikers die geen problemen hebben met de rotsen de enige mensen die ik tegenkom. Het ritselt in de bermen, wilde konijnen en zowaar een wandelbankje. Tijd voor een eerste rust.
Monte Fiore – Torre S, Alluccio – Santa Lucia (6km)
Met de kaart in de hand is het makkelijker keuzes maken als gemarkeerde routes kruisen of afslaan. Ik blijf de Montalbano heuvelrug volgen tot Torre S. Allucio om vandaar af te dalen richting Vinci. Bij Santa Lucia, met zowaar enkele andere wandelaars in beeld, rust ik op een boomstam.
Santa Lucia – Casa Natale di Leonardo da Vinci – Fornello – Lamporecchio (10km)
Min of meer bij toeval valt mijn oog op de gevel van het ‘echte’ geboortehuis van Leonardo da Vinci aan de linkerzijde van de weg. Net als ik een foto maak, komt een beheerder of bewoner het erf oprijden. Ik wandel door. Een paar honderd meter verderop is het Museo Casa Natale di Leonardo da Vinci. Een grote parkeerplaats, wijnverkoper die zijn waren uitstalt. Inwendige lol, omdat de bezoekers hier dus niet bij het geboortehuis staan.
De gemarkeerde wandelpaden en de koppelingen tussen de routes gaan op deze etappe voornamelijk over de doorgaande weg. Deze is autoluw en voorbijgaande auto’s gaan keurig aan de kant. Uitzicht is prachtig, links en rechts olijf- en wijngaarden en opvallend veel bebouwing tegen de heuvels. Bijzondere stukken zijn wandelpaden door de olijfgaarden. Granaatappels en pruimen zo voor het grijpen. Ik laat het laaghangend fruit voor wat het is. Eerst rijpen 😉 In Fornello net over de provinciegrens van Florence weer in Pistoia, en Greppio staan kerken en kappelletjes, zijn er veel agriturismo verblijven en slingert de weg maar door, dalend deze keer. En zo gaat het van ruim 540m terug naar enkele tientallen meters boven NAP.
Tegen half één stap ik het erf van ons vakantiehuis weer op. De kleddernatte shirt, broek en sokken gaan naar de wasmachine, wat eronder zit richting zwembad voor verkoeling.
Related Posts
