Op Kruistocht in Twente tussen Bornerbroek en het Molenven

De eerste route rond Zenderen uit de nieuwe wandelgids Twentse kruistochten van Marycke Janne Naber is vandaag de basis voor mijn wandeling. In deze gids vind je 12 rondwandelingen van 15-20km langs Mariakapeletjes en landkruisen in de regio. Op het wandelnetwerk Twente heb ik nog wat uitbreidingen aan de west- en oostzijde uitgekozen om de 20km tocht te verlengen tot bijna 40km. Marycke schreef bijvoorbeeld ook de wandelgids Geert Grootepad, dat me in 2012 verrassend van Deventer naar Zwolle leidde.

Mijn startpunt vandaag is de parkeerplaats bij restaurant ‘t Maatveld annex startpunt Tusveld van het wandelnetwerk bij knooppunt P20 aan Tusveld 31 in Bornerbroek. Het bos in het natuurgebied Tusveld heet hier ook landgoed Huize Almelo. De stad is niet ver weg, maar je hoort er niets van en ziet hier en daar alleen enkele kantoorpanden langs de A35. Het eerste deel van de wandeling bestaat uit de knooppuntenwandeling Tusveld groen door het Nijreesbos en Dikkersbos via het koppelstuk Maatkampsweg parallel aan de ecopassage in De Doorbraak over de A35 en dan route geel van Bornerbroek. 11 jaar geleden begon de aanleg van de 13km nieuwe beek Doorbraak om water in dit deel van Twente bij overvloedige regenval beter te kunnen opvangen en laten wegvloeien. Op de wandelkaart staat de beek nog niet ingetekend in de 2e druk van de wandelnetwerkkaart, in de wandelgids van de Twentse kruistochten wel.

De rondgang ten westen van het knooppunt Azelo (A1-A35) voert door stille bomenlanen, graspaden langs weilanden, de rand van het dorp Bornerbroek en het Bolsermors. Voor de Pinksterfeesten is Bornerbroek omgetoverd tot het Indianendorp Brookland. Elk huis heeft een Engelse naam, er figureren houten cowboys in de bermen en de wegwijzers zijn aangepast. Vlaggen en wimpels maken het plaatje compleet. Terug over de A35 haak ik aan op de kruistocht-route Zenderen en schrijf ik in het gastenboek van de in 2013 geopende Mariakapel Tusveld. Iets verderop zit de eerste 10km wandelen erop en rust ik langs De Doorbraak.

Aan de overzijde is het terrein van het NIVON natuurvriendenhuis Krikkenhaar, waar ook Landschap Overijssel huishoudt, het terras open is (logisch in de vrije natuur), maar verder nog weinig leven is zo vroeg op de maandagmorgen. Langs de Kleine Doorbraak over een zandpad verder naar het spoor.  Aan de andere kant wandel ik De Vloedbelt op. Op de vuilstortplaats zelf mag je nog niet komen. Het zou me trouwens niet verbazen, dat je hier over 10 jaar wel kunt wandelen. Er staan al flink wat bomen op de vuilnisbelt. In het bos is het oorlogsmonument Elhorst tussen de rododendrons voor omgekomen bemanningsleden van een bommenwerper.

Door het gras en fluitenkruid langs de Azelerbeek naar Zenderen. Het Mariabeeld aan de gevel van wijnkoperij De Prinsen is door de uitgelopen bomen onzichtbaar. Het beeld van de roggemaaier aan de overzijde van de straat wel. Aan de rand van het dorp bezoek ik het kerkhof, waar niet alleen een Mariakapel, kruisbeeld, maar ook een monument voor ongedoopte, overleden kinderen is ingericht. Een monument van twee Carmelieten bij de oprijlaan naar de Maria Onbevlekt Ontvangenkerk met klooster voor de Carmelieten uit 1882 van Zenderen wacht me op. De parochiekerk is (natuurlijk) open en dus ga ik even naar binnen.

Aan de overzijde van de N743 staat bij de opgang van de Zenderse Es het Carmelitessenklooster (ook Karmelietessen genoemd). De kloosterkapel is open en zo zit ik een paar tellen met één biddende Carmelitessenzuster te bidden. Buiten aan de kloostermuur zijn de 14 kruisstaties uitgebeeld. Op De Berg van de Zenderse Es staat een in 2008 door vrijwilligers gebouwde Mariakapel. Aan de Bornsche Beek met uitzicht op het voormalige complex van Huis Weleveld zit de 20km erop en rust ik.

Cortenstalen figuren beelden de wereld van de Van Welevelds rond 1300. Leuk om foto’s van te maken in de uitbundige lentezon die het wolkendek eindelijk heeft opengebroken. Ik loop even de verkeerde kant op langs de Oude Bornse beek, maar heb de fout snel door. Door het gras langs deze beek die verderop Deurningerbeek heet. Bij museumboerderij Erve Daggel annex Rustpunt is de waakhond letterlijk happig op me. De tanden in m’n broek, toetsend of ik kalm bleef, z’n baas ging waarschuwen of hem een ferme trap zou verkopen. Het blijft bij het eerste, hoewel de broek daarna wel onder de hondenharen zit. Het beest ook z’n beweging gehad 😉 Waarom ben ik hier? Juist, een Mariakapel aan een boom.

Hier start ook mijn extra lus, de paarse route Molenven. Geen katholieke landschapselementen meer, wel het gras langs de Deurningerbeek, de onverharde Bosvenweg. Het SP-2 Twentepad en het LAW 12 Overijssels Havezatepad komt hier ook langs. ‘t Molenven, dat door Landschap Overijssel wordt beheerd, wordt hersteld, maar de wandelroute door het bos en langs de ven is prima. Een derde rust is welverdiend.

De laatste 10km gaan over een goeddeels onverharde oude Postweg naar Hertme, waar pastoor Veeger van de Sint Stephanuskerk een openluchttheater heeft laten bouwen voor passiespelen die tegenwoordig elke 5 jaar worden opgevoerd (2019 is de eerstvolgende editie). Een smal bospad naar Pleisterplaats Rabo Scheele leidt naar de Bornse Beek. Graspad met soms manshoog ‘onkruid’ is mijn ondergrond de komende kilometers. Aan het eind een Paalkampeerplaats. Wandelaars die het LAW Twentepad mogen direct bij deze paal gratis hun trekkerstent opslaan en een nachtje blijven. De rustige beek is mooi, de muggen ‘s zomers minder. Door het Elhorsterveld gaat het naar de spoorlijn. Aan de andere kant wacht het Tusveld en ben ik weer bij de auto. Een afwisselende route door een prachtig stuk Twente, en een leuke eerste kennismaking met de Twentse kruistochten!