Trekvogelpad van Hoenderloo naar Baak

Vandaag stonden weer 2 etappes van het Trekvogelpad, dat van west naar oost Nederland doorkruist langs vogelrijke gebieden. Ruim een half jaar geleden liep ik een variant op de vorige etappes rond het Kröller-Müller Museum. Vanmorgen met de auto naar de P+R van station Apeldoorn om de eerste bus (8.18u) naar Hoenderloo te nemen. Tegen 8.45 kon het wandelen onder een stralend blauwe lucht beginnen.

Hoenderloo – Loenen

In 1956 is de boswachterij Ugchelen-Hoenderloo een staatswildreservaat gemaakt en scheidt een groot hek het wild van de rijdende en recreërende mens. Vanaf 1988 zijn de rasters gedeeltelijk weggehaald en kon het wild zich over een veel groter gebied verspreiden, bij Kootwijk, het schietterrein de Harskamp. Via de wildwissel de Woeste Hoeve kunnen ze naar de Loenermark en de Veluwezoom trekken. Bossen in herfst blijven mooi. Het struinen door de bladeren, ontdekken van paddenstoelen en het uitzien naar een ontmoeting met wild. Van de Miggelenberg om het gelijknamige Landal vakantiepark heen via het landgoed Spelderholt naar het hoogste punt van het Trekvogelpad, de 80m hoge heuvel Schenkenshul. Gras en heide als afwisseling voor de bossen. Verder naar het westen kom ik bij de A50 afslag Hoenderloo. Direct na het viaduct over de snelweg gaat het linksaf weer naar beneden, het volgende bos in naar de Vrijenberg.

Op deze zaterdagmorgen is het langs de Vrijenberger Spreng beek met de watervallen nog rustig. Een enkel sportief duo, een paar wandelaars, ook aan de overzijde van de Hoge Bergweg. Bij de grote waterval gaat het rechtsaf. De bossen van de Veluwe maken plaats voor weilanden en een omtrekkende beweging rond Loenen.

Loenen – Baak

In het dorp Loenen valt het aquaduct van sprengen, een bijzondere kruising van de Loenense Molenbeek en de Stroobroeksebeek op. De Eerbeeksedijk heeft een duidelijk doel. De route volgt de noordelijke rand van het dorp langs de Eerbeekse beek het bos van Huis te Eerbeek in. Huis te Eerbeek is een middeleeuws goed. In de 19e eeuw is het aan de eisen van die tijd aangepast. Het huis doet nu dienst als hotel.

Aan de andere kant ligt het Apeldoorns Kanaal met de Eerbeeksebrug. Het 52km lange Apeldoorns Kanaal kwam gereed in 1858. Het kanaal verbond Apeldoorn met de IJssel en was vooral voor de Veluwse papierindustrie van belang. Door de concurrentie van het spoor en het wegvervoer verloor het zijn functie. In 1972 is het kanaal voor de scheepvaart gesloten. Het Jaagpad leidt langs het water. Bij de volgende brug gaat het verder oostwaarts, richting het esdorp Hall. Langs de Hallseweg ligt eerst het ABK Huis / Doe-het-zelf-hotel van de NIVON, hoeders van onder meer het Trekvogelpad.

Rond de kerk in Hall zijn diverse kunstuitingen te zien. Het Hallsepad is een fietspad dat richting landgoed Leusveld meandert. Op het landgoed kwelt het grondwater van de Veluwe naar de oppervlakte. Beken voeren het water af naar de IJssel. Het bos is op rabatten geplant. Dit zijn opgehoogde stroken grond tussen greppels, zodat de bodem droog genoeg werd om bomen te laten groeien. Het betekent ook modder waarin je schoenen wegzakken en goed uitkijken om zo droog mogelijk over te komen.

Het Veluwemassief gaat over naar het IJsseldal. Vóór Brummen loop ik langs het golfterrein dat bij de herinrichting van het oorspronkelijk vroegmiddeleeuwse kasteel Engelenburg hoort.

Brummen – Bronkhorst

Brummen heeft veel villa’s, mooie stadshuizen en een levendig centrum. Om bij het Bronkhorsterveer te komen moet je het centrum door, de N348 onderdoor naar het buurtschap Cortenoever en dan teruglopen over de IJsseldijk langs de autoweg. Als cadeau voor het minder boeiende asfalt krijg je nog twee landhuizen op hooggelegen zandgronden in de uiterwaarden te zien: De Wijde Landen en Spaensweerd. Voor €0,80 mag je als voetganger over naar de Bronkhorster zijde van de IJssel.

Bronkhorst noemt zich het kleinste stadje van Nederland. Het verkreeg in 1482 stadsrecht en met 150 inwoners is het inderdaad niet meer dan een gehucht. Ik ben er als klein kind voor het laatst geweest, typisch zo’n zondagmiddag uitje. Monumentenzorg heeft het stadje ingericht als levend openluchtmuseum: klinkers, handwijzers bij de boerderijen, galerieën en restaurants.

De laatste paar kilometer voeren over een voormalige IJsseldijk langs de Bakerwaardsche Laak. Tegen 15.15 ben ik bij hotel restaurant Herfkens in Baak, waar ook de enige bushalte is. Bus 82 komt 11 minuten later en brengt me naar het station Zutphen. En vandaar de 16.06u Arriva trein naar Apeldoorn terug en kan ik 16.30u met de auto terug naar Balkbrug.