Flevolandse tochten: wandelen van Ermelo naar Almere-Buiten

Om het Horsterwold in Flevoland op te nemen in een 40km wandeling was even puzzelen. Waar begin en eindig je? En als je ook nog een keer het Kathedralenbos wilt zien, kan dat samen zonder kilometerslange kale wegen door niemandsland? Voor de wandeling zaterdag heb ik de route vanuit Ermelo in de nieuwe gids Wandelen naar het hart van Flevoland van Maarten Metz en Lourens Vellinga en een op afstandmeten.nl ingetekend traject genomen. Dat ik nog één vóór 1 september te verzilveren code voor een HEMA treindagkaart maakte het mogelijk ‘s ochtends in Ermelo te starten en ‘s middags in Almere-Buiten te eindigen.

Ermelo – Zeewolde – Horsterwold

De sprinter vanuit Zwolle naar Ermelo zag er ‘s ochtends om 7.50u verlaten uit. De omroepinstallatie deed het niet, dus zelf even opletten welke plaats op de Veluwe de trein stopte. In Ermelo het Landgoed Veldwijk in, waar villa’s en andere panden GGZ hulpverlening herbergen. Voorbij het complex wachtte de Horsterweg met Klompenpad route Pelserpad en verwijzingen naar het fiets- en voetveer. Een kleine 5km verderop was ik één van de twee passagiers voor het Horsterveer over het Wolderwijd naar Zeewolde. Tegen de donkere luchten staken de kitesurfers fel af. Het veer gaf de mogelijkheid flink wat kilometers af te snijden. Ik was nog nooit in het ‘meest afgelegen dorp van Nederland’, tevens jongste gemeente van Nederland geweest. En dus aangekomen in de jachthaven (direct na de zomermaanden komt het veer een stuk zuidelijker aan het Wolderstrand aan), wat indrukken opgesnoven van de plaatselijke marina en de overgang van bebouwing langs en op de dijk, de campings onderaan de dijk zuidelijker, de sportievelingen op het strand en over de trimbaan tot de groene ruimte voor en naast me. Van boven kwam intussen de regen zo hard naar beneden, dat de regenjas de komende 2u aan kon blijven.

Met de Staatsbosbeheer / Falk wandelkaart Oostvaardersland in de hand merkte ik al in het Horsterwold, dat de werkelijkheid niet overal overeenkwam met de kaart. En dus was het struinen in het natte gras en over de betonnen fietspaden min of meer de neus achterna, ongeveer wetend waar ik was. Terugkijkend hoe de GPS logger zich in het bos hield, is er op nauwkeurigheid en dus de ‘gemeten afstand’ op de pc ingeleverd. Ik kwam één punt verder dan de Dasselaarweg de Spiekweg over. In het volgende deel Horsterwold en aan de Flediteweg dezelfde dynamiek in het landschap ten opzichte van de werkelijkheid. Bij de entree naar De Stille Kern linksaf, de oproep om de ‘grote 5’ in het gebied te scoren, serieus nemend. De voormalige landbouwkavels zijn in de achterliggende decennia beplant met bomen rond een partij plassen. Op papier mag je volgens Staatsbosbeheer ook buiten de weinige gebaande paden struinen, hoewel veel van het gebied met hekken ontoeganklijk is. Achter het gaas grazen de Konikpaarden en andere diersoorten die ik niet gezien heb. Op de Horsterberg, een aangelegd uitkijkpunt, is het onverwacht druk met andere wandelaars in regenkleding, gewapend met verrekijkers om de Stille Vallei te bewonderen.

Stille Vallei – Tureluurpad – Kathedralenbos

Veel gemakkelijker zag ik Konikpaarden toen ik weer op de Flediteweg was richting het Nijkerkerpad. Buiten het bos de Vattenfall windmolens, akkers met uien en weidebloemen. Na het kruisen van de Gooiseweg (N305) en een klein stuk Adelaarsweg om de Hoge Vaart over te steken het Tureluurpad op. Een betonnen fietspad door jong bos en een wildreservaat langs de Hoge Vaart. Naast wat koeien die zich op afstand hielden, was het even spannend een groep paarden op het fietspad te passeren. Ze gingen uiteindelijk niet voor me aan de kant, sloten me in en begonnen binnen mijn comfortzone me te verkennen. Even kalm aan dus, wachten en op een geschikt moment toch weer voorwaarts. Op dit 6km stuk tot aan de aansluiting met de Tureluurweg verder geen andere mensen gezien. In plaats van de borden naar het Kathedralenbos rechtdoor te volgen, sloeg ik linksaf het Leeuwerikpad op, dat via het windturbinepark Windboog de A27 onderdoor ging om zo wel bij De Groene Kathedraal uit te komen. De natuurlijke kathedraal is net als de Kathedraal van Reims: 150 meter lang en 75 meter breed. De populieren zijn na 1987 geplant op de punten waar in de echte kathedraal de zuilen staan. Een bruidspaar had ervoor gekozen in deze bijzondere kerk te trouwen, althans hun feest te houden. Gegeven het weer – mijn regenjas was net weer een half uur nodig – moedig.

Kathedralenbos – Overvaart – Almere-Buiten

Het was zo warm geworden, dat jas en onderste helft broek uit kon en het Leeuwerikpad vervolgd. Deels betonplaten, deels onverhard, het uitzicht op de Hoge Vaart onverminderd mooi. Voorbij Almere-Hout, bij de Golfclub Almeerderhout, wisselt de naam in Watersnippad en na de brug over de vaart naar het Weteringpark, voerde het Sallandsepad door een stuk niemandsland van Almere Stad onder de A6 door naar het bos tussen het industrieterrein Sallandsekant, de snelweg en de Tussenring N703/S104 naar het bos langs het Knooppunt Almere A6/A27. Ik had dit deel van de wandeling ingepland om de Olifanten van Almere langs de snelweg te kunnen fotograferen, maar het bos is tegenwoordig te dicht begroeid om er iets van te kunnen zien.

En zo maakte het laatste stuk groen deze dag plaats voor de stedelijke bebouwing van Almere-Buiten, de Lage Vaart over via het Victoria Regiapad, de Bloemenwijk langs de Fluittocht volgend naar het winkelcentrum aan het Rio de Janeiroplein, 5 minuten voor vertrek van de sprinter naar Zwolle aankomend op het station Almere-Buiten. Een boeiende, lange en afwisselende wandeltocht door Flevoland!

Let bij hergebruik van de GPS dus op de echte loop van paden en zorg dat je een (elektronische) kaart bij de hand hebt. In plaats van de met afsnijdingen tot 44.6km ‘gemeten’ route, was in werkelijkheid 2km langer. Let ook bij gebruik van het Horsterveer op de dienstregeling en je benodigde aanlooptijd vanaf Ermelo. Een enkeltje met het veer kost trouwens €2,50.