Wegwijzers naar Kikut en Plaza (Photo credit: Henk-Jan van der Klis)
Deze zomer zijn we voor het eerst op vakantie in Polen geweest, het eiland Wolin in de Pommerse Bocht om precies te zijn. Bij de eerste vakantie in Tsjechië waren we vanuit het Reuzengebergte al kort door een zuidelijk puntje Polen gereden, en van en naar Liberec kwamen we in 2013 door een zuidwestelijk puntje Polen. In de paar weken vakantie zoek je toch naar typisch Poolse gewoonten en trekken, zo werkt het. Niet om populistisch alle mensen over één kam te scheren, wel om een land te leren kennen en mensen te begrijpen.
Wij zijn Slaven!
De inzending van Polen voor het Eurovisie Songfestival 2014, Dotan & Cleo – My Słowianie moet de suggestie wekken, dat dít het stereotype beeld van Slavische volken is. Nu ben ik al jaren niet meer ‘bij’ met Eurovisie Songfestival inzendingen; deze clip zagen we in Miedzyzwodzie in Pizzeria Riviera op een groot beeld televisie. Altijd handig met een bijna 15-jarige zoon aan tafel. De platitudes spatten het scherm. Waar onze jongste dochter (11) zich anderhalve week later helder de ‘tiroler jurkjes’ herinnert, heeft zoonlief toch echt ‘overal tieten’ gezien.
En nee, dergelijke volksdanseressen tref in je in het echt niet aan. Je fantasie wordt geprikkeld, een sprookje verteld. Het liedje bleef op de 14e plaats steken. Treffend is de typering door de krant The Independent over de opvatting van de Britse jury.
Brusselse wafels?
De gofry dan? Bij ons beter bekend als Brusselse Wafel van de Hollandse Gebakkraam op de plaatselijke kermis. Lekker, en net als schepijs, op zo ongeveer elke straathoek te krijgen. Maar echt Pools? Nee dus.
Soepje?
Hé, de rode bietensoep (Barzcz of borscht) die ik in restaurant Hole in One in Wiselka heb gehad, is wèl typisch Pools. De pomidorowa, ofwel tomatensoep, die Johan er gehad heeft, ook. 17 juli aten we in restaurant Kotwica in Miedzywodzie. Johan en Henriëtte aan de Poolse tomatensoep, 
ik aan de zurek, zurre roggesoep met worstjes en ei. 
Als hoofdgerecht daar een Brzyzol, een varkenssteak met paddenstoelen, aardappels en rauwkost.
Chata Polska
16 juli kwamen we om boodschappen te doen in de Chata Polska, een buurtwinkel in Wiselka. Thuisgekomen troffen we een folder van dezelfde winkelketen. Toch even online gekeken. De Amerikaanse vestiging van deze delicatessen winkelketen in Rochester, New York (en wat toevallig, 17 juli las ik ook het zich in deze plaats afspelende Goliath Gets Up van de ook daar woonachtige Starbuck O’Dwyer) heeft een eigen Facebook pagina en is zo te zien de Poolse tegenhanger van bijvoorbeeld The Dutch Store en Dutch Village in Michigan, compleet met t-shirts, proeverijen, recepten en gezellige eetpartijen.
Halo!
Net zo goed als we in Nederland iedereen groeten, en eerlijkheidshalve juist de niet-groetende westerlingen er zo uit kunnen pikken, groeten we ook in het buitenland iedereen die we wandelen, fietsend, winkelend, etc. tegenkomen. Het scheelt, ook voor de kinderen, dat ze gewoon halo! kunnen zeggen. We krijgen net zulke gemengde reacties als bij ons. Van bedienend personeel in restaurants verwacht je vriendelijkheid, overal en altijd. Op straat of in de natuur is het afwachten. Merkbaar verrast is de algemene indruk. Zelf dus vooral vriendelijk zijn.
I like Chopin
Portrait of Fryderyk Chopin. (Photo credit: Wikipedia)
Eén van de meegenomen recensieboeken was Dansen in de hemel van Michael Pilarczyk (zelf geboren Pool) over DJ Mishka Kamadev, eveneens van Poolse komaf. De roman mocht mee naar huis, van de zware, fors uitgevallen Poolse Bijbel in het vakantiehuis heb ik alleen een foto gemaakt. Niet van Gideon immers 😉 Op de forumvragen naar typisch Poolse souvenirs komt men niet verder dan barnsteen, keramiek, een fles wodka, geborduurd tafellaken of….muziek van Frédéric Chopin. Gazebo was in 1983 al ambassadeur van typisch Poolse exportproducten.
Meer ideeën?
