Concertverslag Vandryver en Mensenkinderen in Tivoli Utrecht

      2 Comments on Concertverslag Vandryver en Mensenkinderen in Tivoli Utrecht

Een release party op zondagavond in Tivoli aan De Helling in Utrecht? Voor Mensenkinderen, het alter ego van Bas van Nienes, en zijn eigentijdse fanfarekorps was na anderhalf jaar creatief proces het moment voor de presentatie van het tweede album Het Lied Van Schijn En Wezen. Het was ook een weerzien met Edwin Poot en Harco Ploegman vooraan bij het podium.

Vóór het zover was eerst de beurt aan een tot duo Arjen van Wijk (gitaar) en David Pronk (piano) uitgeklede Vandryver. Natuurlijk anders dan op de EP Stabs of Joy, live is al snel pittiger. You Bring Me To Light, The Most en Nothing in Return. De woede uit de People Get Ready tijd blijft beperkt tot een enkel ‘fuck up’. En met een cover van Adam Again‘s Hide Away uit 1990 heb je me al snel gewonnen. Op zijn eigen manier blikte Van Wijk (1977) terug op zijn jeugdjaren. Life is a beach als knipoog naar die onvriendelijker klinkende versie. Als bruggetje naar Mensenkinderen weeft het tweetal er nog even een samenzang met de ‘populistische’ papapa uit Kinderen, we drinken op het vaderland, dat het publiek natuurlijk direct doorheeft en meebrult.

Met een aanstekelijke mix van liedjes van Het land dat ooit vol eerbied zong en bijna alle liedjes van Het lied van schijn en wezen vloog de tijd met Mensenkinderen. Terugblikkend op de tijd dat videobanden hip waren en je fietsend op Texel reed. Hoe zou een Oude man op 12 hoog dagelijks kijkend naar het ophalen van kinderen om kwart over drie zich voelen? Wanneer zou hij opgehaald worden? De checkvraag ‘wie heeft er thuis een bijbel’? liet veel vingers in de lucht gaan, daarna mogen de voeten van de vloer bij Plastic Bijbel.

Voor het meezinggehalte hielp de anderhalf jaar voorbereiding en al eerder live spelen van bijvoorbeeld Texel, het walsende Lente, opgedragen aan schrijver P.A. de Genestet (1829-1861) en De waanzin sijpelt. De aanvulling met blazers, pedal steel speler Bram van de Glind, Manja en Marien Okkerse op viool en cello en tegenwoordig permanent naast Bas op het podium Mevrouw Tamara pakte goed uit. Natuurlijk veel te vroeg werd ‘het laatste’ liedje aangekondigd.

En dus werd de band teruggeroepen om nog wat liedjes te spelen. Je wilt immers nog zingen op het vaderland, meehuiveren aan het Zwarte water en tenslotte Hierheen! Twee dansers erbij en ziedaar het resultaat.

Rest na tienen het aansluiten in de rij fans om het papieren ticket in te ruilen voor een CD versie van het nieuwe album. Dankzij de digital Bandcamp download draaide het album al diverse keren afgelopen weekend. Met oog op de recensie ervan, zijn extra luisterbeurten gewoon plezierig.