Hoe je nooit tot een echt open discussie over homoseksualiteit komt

      5 Comments on Hoe je nooit tot een echt open discussie over homoseksualiteit komt

world vision logoRichard Stearns, leider van één van de grootste christelijke humanitaire hulporganisaties World Vision en schrijver van boeken als Het gat in ons evangelie heeft de gemoederen deze week behoorlijk bezig gehouden. Op woensdag 26 maart werd het ‘minimaal gewijzigde beleid’ ten aanzien van World Vision medewerkers uitgebracht. Als je als twee mannen of vrouwen richting Oeganda zou willen om voor de organisatie te werken, rustte er vanaf nu geen verbod meer op.

Met de strenge anti-homowetgeving in Oeganda zelf, openlijke homoseksualiteit en hulp aan homo’s zijn verboden, was het om die reden al risicovol. In termen van de World Vision eiders was het besluit weloverwogen en bidden genomen. De plaatselijke overheid in het Afrikaanse land stelt waarschijnlijk hetzelfde over hun beleid. Stearns begin deze week in een interview met Christianity Today: “We’re not caving to some kind of pressure. We’re not on some slippery slope. There is no lawsuit threatening us. There is no employee group lobbying us, This is not us compromising. It is us deferring to the authority of churches and denominations on theological issues. We’re an operational arm of the global church, we’re not a theological arm of the church. This is simply a decision about whether or not you are eligible for employment at World Vision U.S. based on this single issue, and nothing more.”

Binnen 48 uur draaide World Vision 180 graden (“reversed its decision“, “flip-flops over gay marriage“, “gay marriage U-turn is callous and cowardly“). Volgens ND hadden evangelische leiders als John Piper en Franklin Graham (zoon van Billy Graham), uiteenlopende kerken als de Assemblies of God (hier in Nederland: Broederschap van Pinkstergemeenten) en de zuidelijke baptisten en evangelische bloggers geschokt gereageerd. Franklin Graham was vrijdag 28 maart zelf uitgesproken: de anti-homowetten van Poetin konden op zijn instemming rekenen. De Assemblies of God riepen 26 maart op sponsoring via World Vision stop te zetten. 2000 Amerikaanse christenen dreigden te stoppen met de sponsoring van een kindje van de organisatie, dat op jaarbasis €600.000 zou uitmaken. Twee dagen later de oproep van Assemblies of God om World Vision vooral te blijven sponsoren, om de continuïteit in de zorg voor arme kinderen van wie Christus houdt, te waarborgen. De verontwaardiging gaat vermoedelijk over uitvergrote accentverschillen of niet geheel doordachte standpunten.

Wel is duidelijk hoeveel waarde Stearns’ woorden 26 maart hadden. De organisatie zegt na hun instant bekering opnieuw achter de ‘Bijbelse visie op het huwelijk’ te staan, maar vindt ook dat alle mensen, ongeacht hun seksuele geaardheid, met respect en waardigheid moeten worden behandeld.

Je ziet hier hoe geld invloed heeft, en parakerkelijke organisaties als World Vision een haat-liefde verhouding met de gevestigde kerken hebben, met moeite navigeren tussen overheden die aan beide zijden van de Atlantische oceaan de Bijbel als richtsnoer zeggen te hebben en gemakkelijk in hun meningen heen en weer springen tussen een mening over homoseksualiteit (het gedrag, de praxis) en homoseksuelen (de mens).

Hier te lande ging het woensdag en donderdag op Twitter ook los. Wat snippers.

@eeuwigheid maakte vrijdagmorgen direct duidelijk dat de vis verpakt wordt in het nieuws van de dag ervoor.

Om bij de krant van vrijdag te blijven: ND had boven de ommezwaai van World Vision een artikel over de vijf BN’ers die voor de EO Op zoek naar God zijn gestuurd in een Frans klooster vol aardige mensen. Stylist Maik de Boer wilde uitzoeken of God een hekel aan homo’s heeft. Dat zou geloven voor hem moeilijk maken, aangezien hij zelf homo is. Maik vond een antwoord op zijn vraag: ‘God oordeelt niet. Dat weet ik nu absoluut zeker.’

Oordelen raakt gevoelige snaren en hoe hard we het ook ontkennen, we doen het allemaal. En zeker, de Bijbel spreekt vaak over oordeel, zowel van God naar de mens en omgekeerd, als door mensen onderling. Oordelen is meten, onderscheid maken, toepassen van normen en waarden. Recht en gerechtigheid, vlees en geest, zondig en naar de wil van God, aannemen of verachten, schapen en bokken, enzovoorts. Oneindig veel liefde en genade ontvangen als mens, en aangesproken worden op onze praktijk.

Wil je buiten de 140-tekens grenzen echt in gesprek over een gevoelig onderwerp als homoseksualiteit, spreek dan eerst uitgebreid over je eigen overtuigingen, mensbeeld, Godsbeeld, normen en waarden en waarop deze allemaal zijn gebaseerd:

  • de Bijbel als narratief (verhalen vertellend) of normatief (maatstellend, waarheid verkondigend) zien, maakt een wereld van verschil.
  • je niet willen verdiepen in lastige passages en alles toedekken met de mantel der liefde (“we moeten de ander toch liefhebben” is in deze echt een dooddoener).
  • God alleen als liefhebbend, veroordelend, genadig, of zacht zien, is een eigen keuze, maar wel één met gevolgen.
  • theologie, 2000 jaar kerkgeschiedenis, ‘de officiële kerkleer’, gevoelskeuze, een eigen mening, de Bijbel, etc. als troefkaarten die willekeurig ingezet kunnen worden in een gesprek, is snel inconsistent en niet fair ten opzichte van gesprekspartners die slechts één kaartsoort uitspelen.