Concertverslag Bells of Youth & Stefany June in Metropool Hengelo

Ik zag de geboren Duitse, maar via Artez Popacademie Enschede en optredens met haar band Stefany June al eerder live op het Bevrijdingsfestival Overijssel 2011 en 2012. Aanstekelijke popmuziek van eigen bodem is iets op zuinig op te zijn. Het speelse, charmante van deze zeer bewegelijke dame sprak aan. Toen Stefany June na enkele singles en EP’s eind vorig jaar de opnames startte voor een naamloos volledig album en een tweetal release concerten (donderdag in Hengelo, zaterdag in Utrecht) was een ticket voor Metropool Hengelo een no-brainer.

Voorprogramma Bells of Youth

Ik was nog niet eerder in het Hengelose poppodium geweest (wel op het station dichtbij voor de Monnikenspoor wandeling en in het Techniek museum HEIM op steenworp afstand). Voor aanvang en ook in de pauze een duo platendraaiers die alleen house muziek hadden meegenomen. Het valt me vaker op dat DJ’s wat eenkennig zijn en de muziek niet aanpassen op publiek en acts ter plekke. Om het publiek binnen op te warmen was de meidenband Bells of Youth uitgenodigd. Vijf vrouwen die een mix van liefdesliedjes, verlangen naar seks en een afschuw van Putin voorschotelden. Ze brachten in 2012 de EP New Days uit en vorig jaar de single She Said / He Said. Bij vlagen folksy, dan weer licht rockend. Iets te braaf en vocaal niet voluit om het publiek echt te bespelen, hoewel een support act vaak een ondankbare taak heeft nog voor een halfvolle zaal. Bij de laatste paar deuntjes speelde het kwintet eindelijk wat losser. Wel een groep om te volgen. Aandacht voor hun social mediaprofielen vroegen ze (gelukkig) wel bij herhaling. Met een geslaagde crowd-funding campagne op zak moet later dit jaar een eerste volledig album uitkomen.

animalistic indie pop music

Na de pauze pakte Stefany June flink uit. Bij aanvang een oerwoudsfeer met bandleden in de uithoeken van de zaal. Wissels van kleding en instrumenten, veel dans en beweging, een paar akoestische liedjes op piano op een minipodium aan de zijkant, het duet Love, You Treat Me like a Fool met gast Ruud Fieten (hij deed met Stefany June ook mee aan De beste singer/songwriter). Visuals, rookeffecten uit drums, een danseres, het publiek kon genoeg zien, horen en beleven. Hoewel de zaal goed gevuld was, was er ook ruimte om mee te bewegen als er ergens anders dan het hoofdpodium wat te doen was. Naast veel liedjes van haar nieuwe, naamloze album, die al goed klonken, maar natuurlijk nog niet voluit konden worden meegezongen, doen ‘oudjes’ als Dibadi en het voor een toegift bewaarde Summer zowel alleen op piano als snel terug op het podium mèt band prima. De nieuwe single Is It The Whiskey? ging erin als koek (of toch aan de drank?) ;). De videoclip is ook zeker een aanrader eens helemaal te bekijken.

Binnenkort bespreek ik het hele album. Check ook de plaatjes die de fotografen van Metropool zelf maakten.