10 leiderschapslessen toegepast in persoonlijke praktijk

      2 Comments on 10 leiderschapslessen toegepast in persoonlijke praktijk

Via icm.nl kreeg ik onlangs een oversized speelkaart met daarop 10 leiderschapslessen. Op eerste oog dooddoeners, open deuren of bekende boodschappen. Platgetreden paden, zoals je vaak in tot tweets verpakte quotes van ‘bekende mensen’ ziet: zonder context, en – vind ik zelf – zonder persoonlijke kanttekening of erkenning, dat de les in de praktijk ook echt zo werkt.

Zelf wil ik weten, waarom een practice tot good, better of best practice verheven wordt. Ik ben daarop het tiental lessen hieronder kritisch langs gegaan en heb er mijn instemming, commentaar of vraagtekens bij gezet.

  1. Zorg voor een open en eerlijke werksfeer: een hoog politiek correct gehalte. Niemand zal je leren te zorgen voor een gesloten en oneerlijke werksfeer. Transparantie is één van de buzz words van het afgelopen decennium. En toch hebben we veel van de economische ellende te danken aan oneerlijkheid en geslotenheid. Heb je naaste lief als jezelf, werkt wel. Wat jij wilt dat jou geschiedt, doe dat een ander. Je kunt niet van een ander verwachten open en eerlijk te zijn, als je zelf een loopje met de waarheid neemt en een verborgen agenda hebt.
  2. Trigger mensen om uit hun comfort zone te stappen: houd het wel behapbaar. Wat voor jou normaal is, is een brug te ver voor een ander. Met kleine stappen beweeg je in elk geval. Samenwerkingsverbanden van mensen moeten bewegen, inspelen op veranderingen, nieuwe ideeën tot producten of diensten omzetten. En dus past doen wat je deed niet. Goed voorbeeld doet hier volgen.
  3. Zie verschillen als aanvulling op elkaar: klinkt geweldig, maar de praktijk is weerbarstig. Je kunt tegenstellingen uitleggen als perspectieven op dezelfde feiten of zaken. Maar als jij linksaf wilt slaan, en ik denk rechtsaf te moeten om op de plaats van bestemming te komen, leidt eerst linksaf slaan (gesteld dat ik gelijk heb) tot een omweg, tot inkeer komen, terugkeren op dit keuzepunt en alsnog rechtsaf slaan. Experimenteren mag. Niets doen is ook een keuze en sommige tegenstellingen zijn niet te overbruggen. Durf elkaar dan ook eens los te laten. Menig directielid of manager is je voorgegaan (“wegens een onoverbrugbaar verschil van inzicht….heeft X de organisatie verlaten”). Hoewel je gelijk kunt hebben, hoef je het (ook later) niet te krijgen. Wen er maar aan.
  4. De juiste vraag stellen is meer waard dan 10 oplossingen geven: helemaal eens. Luisteren en open vragen stellen, gevolgd door samenvatten en terugleggen (“heb ik dit goed begrepen?”) is goud waard. De keerzijde is: als leider wordt oplossend vermogen of vaak een keuze uit aangedragen oplossingen verwacht. Dan kun je geen vragen blijven stellen. Convergeer dan antwoorden en mogelijkheden naar een keuze met draagvlak.
  5. Bied ontwikkelmogelijkheden op professioneel én persoonlijk vlak: jazeker, zolang professioneel vakinhoudelijk / technisch van aard is en persoonlijk vlak persoonlijke competenties betreft. De verantwoordelijkheid van werkgevers voor het welzijn van medewerkers brengt al trainingen als stoppen met roken, hardlopen of een inpandig fitnessruimte met zich mee. Stimuleren van een gezonde werk/privé balans is belangrijk. Muziekles of het meedraaien in vrijwilligerswerk ‘regel’ ik zelf liever persoonlijk.
  6. Iedere fout is een kans om te groeien: een beetje manager deelt 2 boodschappen: fouten maken mag hier; maak je 10x dezelfde fout, hebben we een toch echt een ander gesprek met elkaar. Met andere woorden: kansen om te leren en te groeien moeten wel benut worden.
  7. Geef mensen volledige aandacht in ieder contactmoment: misschien wel één van de lastigste in dit rijtje. Neem je een telefonische oproep aan als je in gesprek met iemand bent? Kijk je echt niet naar wat er achter je gesprekspartner gebeurt? Wat doe je (actief) als je merkt mentaal afgehaakt te zijn bij een breedsprakige medewerker?
  8. Een compliment geven is smeerolie voor iedere samenwerking: jazeker, en oprechte complimenten geef je doorgaans te weinig. Tel je zegeningen en maak het onderscheid tussen wat je hiervoor helemaal zelf hebt gedaan, en voor welke je afhankelijk bent (geweest) van de gunsten van een ander.
  9. Organiseer plezier naast de focus op resultaat: klinkt heel ‘instelbaar’. Als je voorgaande lessen in de praktijk brengt, in de pauzes vooral niet over het werk praat, zelf het plezier in je werk(zaamheden) letterlijk en figuurlijk uitstraalt, nuchter en relativerend bent, ben je volgens mij op de goede weg.
  10. Vergeet nooit te lachen! 🙂 Inderdaad. Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd. Humor heelt, relativeert en is een belangrijk cultuurelement. Binnen Capgemini is fun één van de kernwaarden en door de jaren heen blijkt ‘ons’ dit wel te onderscheiden. Bij het overnemen van projecten die in het slop zitten, zijn les 9 en 10 cruciaal. Vaak is alle plezier in en relativiteit van het onderhanden probleem allang verdwenen. Succes met het herwinnen ervan!