Met Sanne Hans, dochter van de voormalige directeur van de lokale CNS Balkbrug basisschool en ex-leerlinge van het Vechtdal College in Dedemsvaart, waar ik met de evangelische gemeente De Graankorrel wekelijks samenkom, is het aantal degrees of separation minder dan met menig ander artiest. En toch heb ik vóór I Am Hunter niet eerder zo aandachtig en veelvuldig naar haar alter ego, Miss Montreal geluisterd. Eerder werd Wish I Could al als single uitgebracht met de Schaal van Rigter als beloning. Met de titeltrack heeft ze momenteel een 2e single in de hitlijsten.
Sanne werkte voor het 3e album na Miss Montreal (2009) en So….Anything Else? (2010) samen met Amerikaanse songwriters en producers Nate Campany en Joshua Crosby. Maar ook Bertolf Lentink en de Ierse Lesley Roy schreven mee. Met haar Miss Montreal band (bassist Kobus Groen, gitarist Michi Schwiemann, drummer Thijs Rensink en toetsenist Peter Hendriks) vertrok ze vervolgens naar Music City Nashville voor de opnames van de 10 liedjes. Met opener Everything en Better When It Hurts klinkt ze als Sheryl Crow. In Come On Already is lekkere pop/rock afgeleverd.
Mid-tempo rock in Just For Today leidt naar Wish I Could, dat ook bij KT Tunstall zou passen. De titeltrack nodigt uit om mee te klappen te springen. Lekker nummer, dat het op festivals en concerten ongetwijfeld goed doet. Giving Up On You is weer rauwe rock, waarna de gevoelige ballad I Know I Will Be Fine ruimte geeft aan piano en gitaar. De pop/rock in Trapped Inside A Heart en in hetzelfde tempo liggende “meeklapper” harmony song So Cold sluiten af. Lekkere plaat van deze 27-jarige Hardenbergse.
