Matt Redman – 10,000 Reasons

      No Comments on Matt Redman – 10,000 Reasons

De Britse singer/songwriter Matt Redman (1974) wiens aanbiddingsliedjes in christelijke kerken en gemeenten overal ter wereld gezongen worden, heeft weer een nieuw album uitgebracht, 10,000 Reasons. Met een contract bij sixstepsrecords, frequent aanbidding leidend tijdens Passion Conferences en met Louie Giglio, Chris Tomlin, Christy Nockels en Kristian Stanfill, oprichter van de Passion City Church in Atlanta, Georgia, kun je je vo0rstellen, waarom zijn nieuwe album live in Atlanta, Georgia werd opgenomen met duizend aanbiddingsleiders. Met luide ooh, ooh’s, geklap en uptempo rock, zoals je dat van de ‘modern worship’ bands mag verwachten opent de schijf met We Are Free (om God te aanbidden).

http://www.youtube.com/watch?v=oOf-M6D_bDA
Gods trouw is een andere rode draad in Redman’s liedjes, bijvoorbeeld op de eerste single Never Once (“never once did we ever walk alone, never once did You leave us on our own”, een variant op Never Let Go). Of in dit elftal een nieuwe Blessed Be the Name, The Heart of Worship, You Never Let Go of Better is One Day zit verstopt, zal de tijd leren.  Makkelijk op te pikken is in ieder geval het mid-tempo Here For You en de pianoballad Holy. Ook op piano geschreven is de titeltrack rond de 10.000 redenen om God te prijzen. Ook dit is wat mij betreft een kanshebber voor een volgende uitbreiding Opwekkingsliederen. Fires schroeft het tempo op, husselt wat oudtestamentische profetieën voor Israël op een hoop en mengt dit met het verlangen, dat God het werk dat Hij in ons doet, afmaakt. Where Would We Be is opnieuw op piano een ballad over het offer van Jezus Christus om onze zonden te vergeven. Up-tempo rock dan weer in We Could Change The World, de voorspelbare oproep wat te doen met het evangelie aan het einde van een samenkomst, gevolgd door een drietal lofzangen Magnificient (nee, niet die van U2, maar slepende mid-tempo, O This God en een Endless Hallelujah. De inventiviteit om nieuwe manieren te vinden God te bezingen of persoonlijke getuigenissen in te brengen mis ik wel. Alles lijkt in tientallen andere liedjes al gezegd te zijn. Is het de begrensde creativiteit, verwachtingen van een platenmaatschappij, onvoldoende uitdaging door collega’s? 7 lines, repeated 11 times, zoals ik vandaag in een biografie van Johann Sebastian Bach las van een commentator op de moderne kerkmuziek, vergeleken met de uitgewerkte koralen, cantates en passiespelen van JS Bach.

Related articles