Het was het wachten waard! De trouwe fans van The Echoing Green hadden sinds The Winter of Our Discontent al tussenproducten bemachtigd, zoals de EP Sanctuary (met de songs Sanctuary, Dead Hearts, Flame) uit 2008 en de 2007 single Suffer (met mixes van Suffer, Dead Hearts en Voices Carry). En ja, deze liedjes hebben de playlist van In Scarlet & Vile gehaald, hoewel de uitvoeringen wel bijgeschaafd zijn. Gitarist John Ball en drummer Dave Adams zijn toegevoegd aan de kern van Joey Belville (toetsen, zang), Chrissy Jeter (toetsen, zang) en Wil Foster (toetsen). Opener Heaven (The Devil in the Details) zet de toon wel met rock, zoals dat bijvoorbeeld op Supernova nadrukkelijker aanwezig was dan op Winter.
Opvallend is hier de inbreng van de Britse drummer Terl Bryant (ja, ooit met Steve Taylor op tour, lid van Iona, later Rhythms of Fire project en vele andere bijdragen). Melancholie, vervlogen hoop en voortschrijdende tijd. Revenge klinkt als een mashup van Buggles’ Radio Killed The Video Star en EG’s eigen Yesterday’s Taking Over (van Supernova). Na het nog steeds heel krachtige, hoopvolle Flame, is er in het electropop The Huntress de vocale hoofdrol voor Chrissy Jeter. De invloed van de toch meer techie Wil Foster is duidelijk. Rock in Let’s Go. Dead Hearts is ten opzichte van de bekende single-versies uitgebreid met een vette synthsolo als bridge. “Hope still has a name and it sets on fire. Hope is still a flame that is burning inside. Hope has made a way for all the dead hearts to arise and our hearts ignite ascending though it feels like we’re falling our dreams cast light like stars burning bright hearts held high ascending for the first time we’re soaring like birds in flight.”
Crybaby combineert de rock en synthpop herkenbaar, zal het live ook goed doen. Belville on auto-tune voor het show effect. Evenals Flame klinkt Suffer zo bekend, en sterk: radiovriendelijke synthpop met rockriffs als tussendoortjes. De Glen Nicholls mix van Sanctuary, waarop Joey Belville lager zingt dan ooit, is een prettige en met 5:20 lekker als intermezzo op de special edition. De ballad Away spreekt hoopvol: “If we could pray the words that endear us. Awake the vows inside the heavens sigh like the groom who sees the first glimpse of his bride…And takes her away. Come take us away.” Wat een vooruitzicht!
Het rocky Battered & Bruised zet Chrissy Jeter weer aan de microfoon met een zangpartij die haar op het lijf geschreven is. Matter in mid-tempo kent indrukwekkende synth pads. Fold Zandura’s King Planet is gaaf verbouwd in EG stijl. ‘Til Tuesday’s hit Voices Carry (video) uit 1985 onderging hetzelfde lot. En om de special edition te completeren is de Mikkel Natas remix van EG’s versie van Here Is The House (die de band opnam voor het Depeche Mode tribute album MODefiied by 7 in 2007). Hopelijk blijft The Echoing Green nog jarenlang dergelijke pareltjes uitbrengen.
