Na hun indrukwekkende optredens op Flevo 2009 en Christmas Rock Night is de Finse symfonische metalband HB terug met een nieuw, zij het Finstalig, album Pääkallonpaikka (vertaald: hoofdkwartier, een plaats versierd met schedels) met 10 lsongs. Bij Christmas Rock Night werd de single met Perkeleitä en Pelastaja verkocht. HB bestaat uit de blonde zangeres Johanna Aaltonen, toetsenist/zanger Antti Niskala, bassist Tuomas Kannisto, drummer Samuel Mäki-Kerttula en de gitaristen Kaj Henrik “Bob” Kanervo en Sofia Ylinen. Dankzij Google Vertaal kun je toch wat chocola maken van de in rap tempo voorbij komende teksten. De opener Supermies (Superman), laat Samuel zich suftrappen op de double bass. Met 210 bpm is het snelste HB ooit bereikt. Bob’s snelle riffs begeleiden het over het soms wel/soms niet aanwezige gevoel van veiligheid en Gods heil.
Hanki elämä III (Get a life III) gaat over de doop. De bandleden gaan naar diverse kerken, twee naar Lutherse, twee naar een Pinkstergemeente en één naar een vrije gemeente. Juist de doop is een gevoelig onderwerp tussen denominaties, hoewel de bandleden er onderling geen ruzie over maken. La Finlande de mon coeur trekt stevig van leer, en vraagt God om te zien naar Finland. De al genoemde single Perkeleitä (Duivels), waarin de draak wordt gestoken met overgeestelijke medegelovigen die menen overal, van Eurovisie songfestival, lachen, huilen, drums en accordeon en uiteraard ook de metal van HB, de duivel achter te zien. Een knipoog van de band terug in een track, waarin synths en riffs elkaar afwisselen. Eteenpäin (Toekomen) spreekt de mensen in de kerk aan die slechts de banken warm houden en niet meer te porren zijn om zielen te winnen. In het rustige Tuomioni (Veroordeling) bezingt Johanna juist het pijnlijke van het Laatste Oordeel, waarin God rechtvaardigen en onrechtvaardigen zal scheiden. Antti gaat hier wel weer een spreekkoor aan halverwege het lied. Een skip-moment voor mij. Herralle kiitos II (Dank aan de Heer II) was bijna door de gitarist buiten de compilatie gehouden, maar Johanna hield voet bij stuk. Het symfometal lied gaat over Pasen vanuit de optiek van Maria. Valtaa (Kracht) is een meeslepend lied van overgave, omgang met God. Een verradelijk rustig begin, gevolgd door symfo op speed-tempo in Herra puolellamme (Heer aan onze kant) laat zien, dat waar wij als mensen teleurgesteld kunnen zijn over onze geestelijke toestand, een zorgeloos leven aantrekkelijker lijkt, maar dat niet Gods wil is. De als epic uitgevoerde titeltrack zoomt in op Golgotha en de kruisdood die Jezus Christus er voor ons stierf. Pääkallonpaikka is een slag steviger dan Frozen Inside, maar heeft zeker z’n rustpunten en veel muzikale afwisseling.
