Ook op de vrijdag kon je op het Xnoizz Flevo Festival van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat je lol op. Naast muziek – waarover later uiteraard meer- was er vandaag ook in het programma opgenomen:
- Een nudistenuurtje aan het strand, terwijl het gros van de bezoekers aan het mainstage vertoefde.
- Een ‘ongemakkelijke’ bijbelstudie over geld en een uitdagende lezing “Hoe word ik rijk?” of een verkenning van ‘moeilijke bijbelteksten’.
- Interview met Ruud Lubbers over zijn droom voor de wereld. Lubbers is natuurlijk bekend als voormalig premier van Nederland en recent als informateur in de kabinetsformatie. Maar hij is ook één van de grondleggers van het Handvest van de Aarde. Dit Earth Charter is een verklaring waarin fundamentele ethische principes opgeschreven staan die nodig zijn om in de 21e eeuw een rechtvaardige, duurzame en vreedzame wereldwijde gemeenschap te realiseren. Ruud Lubbers werd bevraagd over zijn dromen voor de toekomst van de wereld en de rol van zijn geloof in het werk en leven dat hij leidt.
- Het door Martijn Lampart (Motivaction) geschreven boek De Grenzeloze generatie laat zien dat jongeren op zoek zijn naar identiteit en zingeving. Uit jarenlang mentaliteitsonderzoek blijkt dat veel jongeren behoefte hebben aan structuur en richting in een tijd waarin heel veel mogelijk is. Status, kicks en netwerken vormen een belangrijk onderdeel van de jongerencultuur, maar kennen ook een schaduwzijde, bijvoorbeeld: overmatig alcoholgebruik of het aangaan van schulden. Tegelijkertijd rust er een taboe op opvoeden met gezag. Hoe komt dit en hoe ga je daarmee om?
Vrijdag had ik een dubbelrol. Voor Festivalinfo.nl mocht ik een sfeerverslag maken. Dus keurig met perskaart om m’n nek anders dan anders plaatjes schieten van het publiek, de activiteiten om de muziek heen. Zo vlak voor de lunch startte ik echter bij Ruud Lubbers die de City Hall tent helemaal vol had met zowel jongeren als mijn generatiegenoten. Het weer was fantastisch vandaag en dus een goede reden om aan het strand wat concerten mee te pikken, bijvoorbeeld van de zomerse geluiden van de Jamaicaanse reggaeband Consciousness en het Duitse ska/rockgroep Good Weather Forecast. In de Subyard schoof ik aan bij de rock van Upperroom, de luisterliedjes van de Groningse band The Black Atlantic en een tweede poging (na Volkorenfestival vóór de zomer) om ME te pruimen. Helaas voor Minco Eggersman c.s. blijft de muziek me te afstandelijk en vaag.
Op het hoofdpodium deelde Rend Collective Experiment hun muzikale kunnen en liefde voor God. Alles wat muziek maakt, werd ingezet, of het nu een blauwe ton of een iPhone is. Buiten op het strand zette Remedy Drive met een herhaling van de set van de avond ervoor menig festivalganger aan lekker te stampen in het water of op z’n minst het strandzand omver te woelen. De Handsome Poets deden ook goede zaken in een drukke speelweek. De heren stonden eerder op het strandpodium, maar waren nu muzikaal meer volgroeid en verdienen een top-50 notering voor Blinded .
Later op de middag was het swingen bij het Britse LZ7 die geheel in de traditie van The World Wide Message Tribe (WWMT) scholen en gevangenissen in Manchester bezoekt voor concerten en evangelisatiewerk. De optredens op festivals als Flevo helpen de band aan naamsbekendheid. Met Shine Your Light hoopt LZ7 volgende maand een hit in de seculiere charts te scoren. WWMT en Delirious? gingen het trio daarin voor. Van geheel andere orde was de gospel, soul en funk van Nicole Bus. Lekkere muziek met helaas wat weinig publiek in de Music & More. Timing was ook tijdens etenstijd vóór 18u het hoofdpodium ‘the place to be’ werd.
‘Vioolrock’ van Reilly was een verrassende opener, gevolgd door de stevige kost van House of Heroes. De licht gestoorde heren aka The Gentlemen bespeelden het publiek makkelijk, organiseerden een dansje met publiek op het podium en wisten met hun pop, rock en funk opnieuw te overtuigen. Festivalmuziek pur sang tot zo ver. Voor de Nederlandse band People Get Ready was het Flevopodium een topgelegenheid om hun muzikale doorstart met meer sferische rock kracht bij te zetten. In de loop van de set kwam er wat meer interactie met het publiek. De verrassing zat aan het eind, toen Arjan in een halfopen zorbing bal over het publiek rolde. Volle bak tenslotte bij het podium toen de Amerikaanse punkrockband Stellar Kart hun set aftrapte. Leuk, maar zeker ook ingestudeerde humor (geheimen van de bandleden als een voorliefde voor Disney films of Taylor Swift die weer leidden tot het spelen van een rockversie van betreffende liedjes). Het publiek genoot en had de grootste lol. Zaterdagmiddag zijn de heren terug. Helaas trad The Violet Burning pas vanaf 0.50u op, en dat was me te gek om op te wachten. Ik pik zaterdagmorgen de draad met voorman Michael J. Pritz die dan een soloconcert geeft, weer op.
