40 - tijd om de balans op te maken - Henk-Jan van der Klis

Ik kan met het bereiken van 40 op de leeftijd teller sentimenteel gaan doen, denken dat ik halverwege ben, of juist aan het begin van het leven. Op de schaal van de eeuwigheid is een eerste vier decennia natuurlijk peanuts. Het doorkijkje dat Bono met 40, Where The Streets Have No Name en de start van Jezus Christus’ verspreiding van het goede nieuws over Zijn oneindige koninkrijk geeft, sprak me (opnieuw) aan.

En dus beveel ik ook Psalm 40 weer warm bij je aan:

“Vol verlangen heb ik op de HEER gewacht en hij boog zich naar mij toe, hij heeft mijn roep om hulp gehoord. Hij trok mij uit de kuil van het graf, uit de modder, uit het slijk. Hij zette mij neer op een rots, een vaste grond voor mijn voeten.

Hij gaf mij een nieuw lied in de mond,een lofzang voor onze God. Mogen velen het zien vol ontzag en vertrouwen op de HEER.

Gelukkig de mens die vertrouwt op de HEER en zich niet keert tot hoogmoedigen, tot hen die verstrikt zijn in leugens.

Veel wonderen hebt u verricht, veel goeds voor ons besloten, HEER, mijn God.

Niemand is te vergelijken met u! Wil ik erover spreken, ervan verhalen, het is te veel om op te sommen.

Offers en gaven verlangt u niet, brand- en reinigingsoffers vraagt u niet. Nee, u hebt mijn oren voor u geopend en nu kan ik zeggen: ‘Hier ben ik, over mij is in de boekrol geschreven.’

Uw wil te doen, mijn God, verlang ik, diep in mij koester ik uw wet.

Wanneer het volk bijeen is, spreek ik over uw rechtvaardigheid, ik houd mijn lippen niet gesloten, u weet het, HEER. Ik zwijg niet over uw goedheid,maar getuig van uw trouw en uw hulp. In de kring van het volk verheel ik niet hoe liefdevol, hoe trouw u bent.

U, HEER, u weigert mij uw ontferming niet, uw liefde en uw trouw zullen mij steeds bewaren, ook nu rampen mij omringen, talloos vele,nu mijn zonden mij achtervolgen en ik geen uitweg zie, nu ze talrijker zijn dan de haren op mijn hoofd en de moed mij is ontzonken.

Wil uitkomst brengen, HEER, HEER, kom mij haastig te hulp. Laat beschaamd en vernederd worden wie mij naar het leven staan, met schande terugwijken wie mijn ongeluk zoeken, van schaamte verstommen wie de spot met mij drijven.

Wie bij u hun geluk zoeken zullen lachen en vrolijk zijn, wie van u hun redding verwachten zullen steeds weer zeggen: ‘Groot is de HEER.’

Ik ben arm en zwak, Heer, denk aan mij. U bent mijn helper, mijn bevrijder, mijn God, wacht niet langer.”